Sylva Koscina

Sylva Koscina

Sylva Koscina (pierwsza z lewej)
Imię i nazwisko	Silvija Košćina
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1933 Zagrzeb
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 1994 Rzym
Zawód	aktorka, modelka
Współmałżonek	Raimondo Castelli (1967–1971; rozwód)
Lata aktywności	1955-1994

Sylva Koscina (ur. 22 sierpnia 1933 w Zagrzebiu, zm. 26 grudnia 1994 w Rzymie) – włoska aktorka i modelka narodowości chorwackiej^[1].

Urodziła się w Zagrzebiu^[2] jako córka Valerii i Ivana „Ivo” Košćiny^[3][1]. Jej rodzice pochodzili ze Splitu^[1], gdzie jej ojciec prowadził miał hotel w części Zachodniego Wybrzeża. Uważano, że jej ojciec miał pochodzenie greckie, a matka miała polskie, jednak te informacje nie są potwierdzone^[1].

Podczas II wojny światowej, w wieku 12 lat^[4], Košćina została przywieziona do Włoch, aby zamieszkać ze swoją starszą siostrą, która wyszła za mąż za obywatela Włoch^[5].

Po wygraniu konkursów piękności jako nastolatka, zaproponowano jej pracę modelki. W 1954, kiedy studiowała fizykę na Uniwersytecie w Neapolu i mieszkała w internacie dla zakonnic, została poproszona o zostanie Miss di Tappa („Miss Etapu”), która wręczyła kwiaty zwycięzcy etapu Giro d’Italia z 1954^[6]. Potem zdjęcie jej całowania zwycięzcy zostało opublikowane w gazetach w całej Europie.

W 1955 zadebiutowała niewielką rolą dziewczyny szukającej sławy w komedii Czy jesteśmy mężczyznami czy kapralami? (Siamo uomini o caporali) z Totò. W ekranizacji powieści Juliusza Verne’a Kurier carski (Michał Strogoff, 1956) w reżyserii Carmine’a Gallone’a pojawiła się jako cyganka Sangare, ukochana Iwana Ogareffa, podstępnego przeciwnika Michała Strogowa (Curd Jürgens). Jej talent aktorski ujawnił się w dramacie Pietro Germiego Czerwony sygnał (Il ferroviere, 1956)^[6] w roli Giulii Marcocci, córki maszynisty, a także w komedii Alberta Lattuady Guendolina (1957)^[6], gdzie zagrała Francescę Redaelli, młodą matkę Guendaliny. Po występie w dwóch komediach Dina Risiego z udziałem Renata Salvatoriego – Babcia Sabella (La nonna Sabella, 1957) jako Lucia i Biedni bogacze (Poveri millionari, 1959) jako Alice, została obsadzona w roli Jole, córki Peliasa (Ivo Garrani) w epickim filmie miecza i sandałów Herkules (1958) u boku Steve’a Reevesa; film był międzynarodowym hitem^[7].

Szczególną popularnością cieszyła się w pierwszej połowie lat 60., kiedy była częstym gościem programów telewizyjnych. Wystąpiła jako Vlasta Simoneva w komedii szpiegowskiej Wyjątkowo upalny czerwiec (Hot Enough for June, 1964) z Dirkiem Bogarde. Była gwiazdą w komedii Alessandra Blasettiego Ja, ja, ja i ci wszyscy inni (Io, io, io.... e gli altri, 1966) z Giną Lollobrigidą i Marcello Mastroiannim. W kryminalnym filmie przygodowym Deadlier Than the Male (1967) z Elke Sommer zagrała postać zabójczyni Penelope. W 1967 była nominowana do Nagrody Złotego Lauru jako „Nowa twarz kobieca”^[8]. Jej gwiazda wyraźnie przygasła pod koniec lat 60. mimo znaczącej roli Reny Westabrook, która ma stanąć przed sądem za morderstwo jej bogatego męża w dramacie kryminalnym Przyjemny sposób na umieranie (A Lovely Way to Die, 1968) u boku Kirka Douglasa i jako hrabina Francesca Di Montefiore w komedii wojennej Jacka Smighta Tajna wojna Harry’ego Frigga (The Secret War of Harry Frigg, 1968) z Paulem Newmanem. W dwuczęściowym dramacie przygodowym Walka o Rzym (Kampf um Rom, 1968–1969) wcieliła się w postać cesarzowej Teodory. W 1969 została wyróżniona nagrodą Złotej Pomarańczy na Festiwalu Filmowym Taormina.

Można było ją zobaczyć w dramacie Jesúsa Franco Marquis de Sade: Justine (1969) z Klausem Kinski opartym na powieści Justyna czyli nieszczęścia cnoty i horrorze Maria Bavy Dom egzorcyzmów (Lisa e il diavolo, 1973) z Telly Savalasem. W czerwcu 1975 wzięła udział w sesji dla włoskiej edycji magazynu „Playboy”^[9]. W latach 80. często występowała we włoskich programach rozrywkowych i jako pretensjonalna Evelina w miniserialu komediowym Rai 1 A życie toczy się dalej... (...e la vita continua, 1984) w reż. Dino Risiego z Virną Lisi, Moaną Pozzi i Vittorio Mezzogiorno.

W życiu prywatnym była żoną producenta filmowego Raimondo Castelliego, z którym wzięła ślub w 1967, w Meksyku. Rozwiodła się z nim w 1971^[10].

Zmarła 26 grudnia 1994 w Rzymie w wieku 61 lat w wyniku choroby nowotworowej piersi^[5], pochowana na Cmentarzu Flamińskim^[11].

• 1956: Kurier carski jako Sangare
• 1958: Herkules jako Jole
• 1958: Jerozolima wyzwolona jako Clorinda
• 1959: Herkules i królowa Lidia jako Jole
• 1962: Człowiek w żelaznej masce jako Marion
• 1964: Porozmawiajmy o kobietach jako Ragazza
• 1965: Giulietta i duchy jako Sylva
• 1968: Walka o Rzym jako cesarzowa Teodora
• 1969: Bitwa nad Neretwą jako Danica
• 1970: Gniazdo szerszeni jako dr Bianca Freedling
• 1973: Dom egzorcyzmów jako Sophia Lehar
• 1980: Sunday Lovers jako Zaira
• 1981: As (Asso) jako Enrichetta Morgan
• 1984: Cerenentola 80' jako księżna
• 1992: Ricky e Barabba jako Cristina Bonetti
• 1994: C’è Kim Novak al telefono jako matka Richardo

• Sylva Koscina w bazie IMDb (ang.)
• Sylva Koscina w bazie Filmweb
• Sylva Koscina w bazie Notable Names Database (ang.)