Surowiec zielarski

Surowiec zielarski, surowiec roślinny – część rośliny zielarskiej (jej organ), tkanka lub wydzielina, w której koncentracja substancji czynnych (np. olejków eterycznych) jest największa. Najczęściej z jednej rośliny zbiera się jeden typ surowca (np. u mięty są to liście), ale z niektórych roślin pozyskuje się kilka surowców (np. mniszek lekarski)^[1]. Surowce roślinne wykazujące udokumentowane działanie lecznicze posiadają swoje monografie w farmakopeach^[2].

Oznaczenia surowców^[2][3]:

• Anthodium – koszyczek roślin z rodziny astrowatych
• Bacca – jagoda
• Bulbus – cebula
• Calyx – kielich
• Caput – makówka
• Corolla – korona
• Cortex – kora
• Embryo – zarodek
• Flos – kwiat
• Folium – liść
• Fructus – owoc
• Fungus – grzyb
• Gemma – pąk
• Glandula – gruczoł
• Herba – ziele
• Inflorescentia – kwiatostan
• Lichen – plecha porostu
• Lignum – drewno
• Nux – orzech
• Pericarpium – owocnia
• Radix – korzeń
• Rhizoma – kłącze
• Rhizoma cum radicibus – kłącze z korzeniami
• Semen – nasiono
• Spora – zarodnik
• Stigma – znamię słupka kwiatowego
• Stipes – szypułka
• Strobilus – „szyszka” chmielu zwyczajnego
• Thallus – plecha (najczęściej glonu)
• Tuber – bulwa

• farmakognozja
• lek ziołowy