Stefan Kalenkowski

Stefan Kalenkowski

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	22 października 1895 Wodzisław
Data i miejsce śmierci	6 września 1941 ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	84 pułk piechoty Baon Szk. Piech. Nr 9 40 pułk piechoty, Dep. Piech MSWojsk. Dep. Dow. Og. MSWojsk.
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Stefan Kalenkowski (ur. 22 października 1895 w Wodzisławiu, zm. 6 września 1941) – major piechoty Wojska Polskiego

Stefan Kalenkowski urodził się 22 października 1895 w Wodzisławiu^[1]. Był w grupie żołnierzy II brygady gen. Józefa Hallera, którzy po bitwie pod Kaniowem w 1918 usiłowali się przedrzeć na zachód, lecz zostali aresztowani przez bolszewików; 3 grudnia 1918 został zwolniony wraz z grupą żołnierzy polskich z więzienia Butyrki w Moskwie^[2]. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika^[3]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[4][5]. W latach 20. był oficerem 84 pułku piechoty w Pińsku^[6], a w 1924 jako oficer tej jednostki był przydzielony do kadry batalionu szkolnego piechoty Nr 9^[7]. W 1928 był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie^[8]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta^[9][10]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[11][12]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie na stanowisko dowódcy III batalionu^[13]. Do 1939 był kierownikiem referatu w Departamencie Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych^[14].

Podczas II wojny światowej zaginął, według jednej relacji zmarł 6 września 1941 na obszarze ZSRR^[15].

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)^[16][17]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Witold Jarno. Garnizon piotrkowski w okresie międzywojennym (1921–1939). „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica”. 76, 2003. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. ISSN 0208-6050. 
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.