Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Stanisław Antoszczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Antoszczuk
Data i miejsce urodzenia

23 września 1900
Skierniewice

Data i miejsce śmierci

16 września 1979
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

pedagog, bibliotekarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Nagrobek Stanisława Antoszczuka na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Stanisław Antoszczuk (ur. 23 września 1900 w Skierniewicach, zm. 16 września 1979 w Warszawie) – polski pedagog, socjolog i bibliotekarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Skierniewicach. Dzieciństwo spędził w Sosnowcu, następnie w Kaliszu, gdzie zdał maturę. W 1920 rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej, skąd przeniósł się na Uniwersytet Warszawski na polonistykę, którą ukończył w 1927. Po studiach pracował jako nauczyciel języka polskiego w wileńskich gimnazjach i liceach, oraz wykładał propedeutykę i historię filozofii w Państwowym Prawosławnym Seminarium Duchownym. Tuż przed wybuchem II wojny światowej był dyrektorem Liceum i Gimnazjum w Święcianach i Mołodecznie. Podczas okupacji niemieckiej prowadził na Wileńszczyźnie tajne nauczanie. Po wojnie pracował w Uniwersytecie Warszawskim, tam 3 czerwca 1948 uzyskał stopień doktora filozofii (w zakresie socjologii) na podstawie rozprawy Zagadnienie ideologii w systemie Pareta i w systemie Marksa oraz zdanego egzaminu[1]. W latach 1951–1957 prowadził działalność dydaktyczną na Uniwersytecie Warszawskim, m.in. pełnił funkcję kierownika Studium Nauk Społecznych UW. Podjął następnie pracę w Instytucie Pedagogiki, w którym kierował Sekcją Humanistyczną w Dziale Treści i Metod Nauczania. Od 1960 pracował w Instytucie Książki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej[2]. Od 1962/1964, nr 1/2 redagował „Biuletyn Informacyjny Biblioteki Narodowej”[3]. W maju 1965, z okazji Dnia Działacza Kultury otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4].

Pochowany na cmentarzu Stare Powązki (kwatera 271-5-25)[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Włodzimierz Wincławski, Wyimki z kalendarza socjologii polskiej „Przegląd Socjologiczny”, Kronika, 2008, s. 211.
  2. Bibliotekarz” nr 6, R. XLVI, Warszawa 1979 Jerzy Maj, Z żałobnej karty s. 167.
  3. Prolib Integro – Biuletyn Informacyjny Biblioteki Narodowej [online], prolib.pbw.zgora.pl [dostęp 2020-01-05].
  4. Poradnik Bibliotekarza” nr 7–8 (189–190), R. XVII, 1965 Odznaczenia dla bibliotekarzy s. 252.
  5. Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA WIŚNIEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]