Stéphanie Cohen-Aloro
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1983 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
październik 2001 |
| Zakończenie kariery |
luty 2011 |
| Trener |
Pierre Cherret |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 7 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
61 (6 października 2003) |
| Australian Open |
2R (2005, 2009) |
| Roland Garros |
3R (2007) |
| Wimbledon |
1R (2003, 2004, 2008) |
| US Open |
2R (2003) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 12 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
54 (18 lipca 2005) |
| Australian Open |
1R (2004, 2005, 2008) |
| Roland Garros |
2R (2005) |
| Wimbledon |
3R (2006) |
| US Open |
2R (2004–2006) |
Stéphanie Cohen-Aloro (ur. 18 marca 1983 w Paryżu) – francuska tenisistka. Karierę profesjonalną rozpoczęła w 2001 roku.
Największymi sukcesami Stéphanie Cohen-Aloro są wygrane turnieje ITF (2001 – Bangkok, 2002 – Cardiff, Mount Gambier, 2003 – Cagnes-Sur-Mer, 2006 – Biarritz). Jej największym osiągnięciem w turniejach WTA jest półfinał w Estoril w 2004.
W 2000 roku zanotowała wielkoszlemowy debiut w turnieju Roland Garros, gdzie przegrała w I rundzie z Niemką Meike Babel. W wielkoszlemowych występach największym osiągnięciem Francuzki jest trzecia runda French Open 2007.
W 2003 roku była w ekipie reprezentacji Francji, wraz z Amélie Mauresmo, Mary Pierce oraz Émilie Loit, która triumfowała w Fed Cup, pokonując w finale reprezentację Stanów Zjednoczonych 4:1.
W lutym 2011 ogłosiła zakończenie kariery sportowej[1].
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 9 lutego 2003 | Paryż | Twarda |  Marion Bartoli
|
 Barbara Schett Patty Schnyder
|
6:2, 2:6, 6:7(5) |
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]| Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 03/12/2001 |  Bangkok
|
25 000 | twarda | Marina Caiazzo
|
6:4, 7:5 |
| 2. | 13/10/2002 |  Cardiff
|
25 000 | twarda |  Sandra Kleinová
|
6:1, 6:1 |
| 3. | 25/11/2002 |  Mount Gambier
|
25 000 | twarda |  Melinda Czink
|
6:4, 6:2 |
| 4. | 01/05/2003 | Cagnes-sur-Mer
|
75 000 | ziemna |  Julija Bejhelzimer
|
6:4, 6:3 |
| 5. | 11/04/2006 | Biarritz
|
25 000 | ziemna |  Mădălina Gojnea
|
6:7(1), 6:4, 6:4 |
| 6. | 20/04/2008 | Saint-Malo
|
100 000 | ziemna |  Jelena Kostanić Tošić
|
6:2, 7:5 |
| 7. | 20/04/2008 | Denain
|
50 000 | ziemna |  Ksienija Pierwak
|
6:3, 6:4 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stephanie Cohen-Aloro zakończyła tenisową karierę. sport.interia.pl. [dostęp 2011-02-15]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-12-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-12-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-12-22] (ang.).