Simon Harcourt (hrabia)

Ten artykuł od 2023-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Simon Harcourt

Data urodzenia	1714
Data śmierci	16 września 1777
Ambasador Wielkiej Brytanii we Francji
Okres	od 1768 do 1772
Poprzednik	William Nassau de Zuylestein
Następca	David Murray
Lord namiestnik Irlandii
Okres	od 1772 do 1776
Poprzednik	George Townshend
Następca	John Hobart
Multimedia w Wikimedia Commons

Simon Harcourt, 1. hrabia Harcourt (ur. 1714, zm. 16 września 1777^[1] w Nuneham Park) – brytyjski generał, polityk i dyplomata.

Był synem Simona Harcourta i Elizabeth Evelyn. Po śmierci dziadka w 1727 r. odziedziczył tytuł 2. wicehrabiego Harcourt i po osiągnięciu wymaganego prawem wieku zajął miejsce w Izbie Lordów. Wykształcenie odebrał w Westminster School. W 1745 r. zebrał własny pułk i dołączył do armii stojąc na jego czele. W 1749 r. otrzymał tytuł 1. hrabiego Harcourt.

Później został guwernerem Księcia Walii (przyszły Jerzy III Hanowerski). Gdy ten został królem Jerzym III, Harcourt został specjalnym ambasadorem (1761) w Księstwie Mecklenburg-Strelitz by negocjować warunki mariażu Jerzego z księżniczką Charlottą, którą zabrał do Anglii. W latach 1768–1772 był ambasadorem w Paryżu. W roku 1772 został generałem. W tym samym roku zastąpił lorda Townshenda jako Lord namiestnik Irlandii (Lord Lieutenant of Ireland).

Lord Harcourt zrezygnował z tego stanowiska w styczniu 1777 r. i zamieszkał w Nuneham Park. Tam we wrześniu 1777 r. utonął próbując ratować swojego psa.

Od 1735 r. był żonaty z Rebeccą Le Bas. Miał z nią dwie córki i dwóch synów (George’a i Williamama, późniejszych 2. i 3. hrabiego Harcourt).

• Horace Walpole, Memoirs of the Reign of George II (3 vols., 2nd ed., London, 1847), Memoirs of the Reign of George III (4 vols., London, 1845, 1894)
• Henry Grattan, Memoirs of the Life and Times of the Right Hon. H. Grattan (5 vols, London, 1839-1846)
• Francis Hardy, Memoirs of J Caulfield, Earl of Charlemout (2 vols., London, 1812)
• Sir John Bernard Burke, Genealogical History of Dormant and Extinct Peerages (London, 1883)