Serwantka
Serwantka – rodzaj wolno stojącej oszklonej z trzech stron szafki z półkami do przechowywania i prezentacji ozdobnej porcelany, szkła, sreber i elementów zastawy stołowej[1]. Tylna ścianka jest najczęściej lustrzana[1][2]. Serwantka mogła posiadać w dolnej części szufladę lub szafkę[1].
Serwantka, zabezpieczając przechowywane w niej przedmioty przed kurzem, umożliwia jednocześnie prezentację przedmiotów, służy więc do dekoracji pomieszczenia[3].
Mebel rozpowszechniony od poł. XVIII wieku (w Polsce od końca XVIII wieku)[1].
Pierwotnie był to mały stoliczek kredensowy, służący do odkładania potraw[2]. Nazwa wywodzi się z fr. nazwy tego mebla servante, pochodzącej od fr. service (serwis, zastawa stołowa, od servir – usługiwać)[1][2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Serwantka, [w:] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Wyd. 5, 2 dodr, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 377, ISBN 978-83-01-12365-9 [dostęp 2023-06-24].
- ↑ a b c Historia serwantki [online], meblarnia.com.pl [dostęp 2023-06-30] (pol.).
- ↑ Tomek Jankowski, Stylowe serwantki, witryny, etażerki - co to jest? Przykłady [online], poradnikowy net, 25 czerwca 2017 [dostęp 2023-06-30] (pol.).