Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Semen Altman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Semen Altman
Семен Альтман
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Semen Josypowicz Altman

Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1946
Czuhujiw

Wzrost

180 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1965 Kołhospnyk Równe 3 (3)
1965–1966 Wołyń Łuck 15 (15)
1966–1972 Czornomoreć Odessa 70 (70)
1973 Zwiezda Tyraspol
1974 Łokomotyw Chersoń
1975 Zwiezda Tyraspol
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1982–1988 Czornomoreć Odessa
1989–1991 Dinamo Moskwa
1991–1994 Czornomoreć Odessa
1994–1996 Korea Południowa olimpijska
1997–1999 Zimbru Kiszyniów
1999–2002 Metałurh Donieck
2003–2006 Ukraina (asystent)
2003–2007 Czornomoreć Odessa
2007 Ilicziwiec Mariupol
2008 Łucz-Energia Władywostok
2009 Metałurh Zaporoże (konsultant)
2010–2011 Ukraina (asystent)
2011–2012 Tawrija Symferopol
2019 Mołdawia
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Semen Josypowicz Altman, ukr. Семен Йосипович Альтман, ros. Семён Иосифович Альтман, Siemion Iosifowicz Altman (ur. 21 kwietnia 1946 w Czuhujewie[1], w obwodzie charkowskim, ZSRR, obecnie Ukraina) – ukraiński piłkarz pochodzenia żydowskiego[2], grający na pozycji bramkarza, były reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Młodzieży w Kijowie. Pierwszy trener Mychajło Korsunski. Rozpoczął karierę piłkarską w trzecioligowej drużynie Kołhospnyk Równe. Oprócz tego bronił bramkę Wołyni Łuck, Czornomorca Odessa, Zwiezdy Tyraspol oraz Łokomotywu Chersoń. W 1975 powrócił do Zwiezdy Tyraspol, w której zakończył karierę piłkarską w wieku 34 lat.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął pracę trenerską. Od 1982 trener Czornomorca Odessa. W latach 1989–1991 trenował Dinamo Moskwa, potem wrócił do Czornomorca Odessa. W latach 1994–1996 był na stanowisku selekcjonera olimpijskiej reprezentacji Korei Południowej, a w 2003–2006 na stanowisku asystenta trenera reprezentacji Ukrainy dotarł do 1/4 finału. Trenował też kluby Zimbru Kiszyniów, Metałurh Donieck oraz Ilicziwiec Mariupol. W 2008 próbował ratować od spadku Łucz-Energię Władywostok. Od września 2009 do końca roku konsultował Metałurh Zaporoże[3]. Od 2010 pracuje na stanowisku kierownika Komitetu narodowych reprezentacji Ukrainy oraz pomaga trenować pierwszą reprezentację[4]. 21 kwietnia 2011 roku kiedy Ukraiński Związek Piłki Nożnej wybrał na stanowisko głównego trenera reprezentacji Ołeha Błochina, Altman zgodził się pracować w jego sztabie szkoleniowym[5]. 9 czerwca 2011 pożegnał się z reprezentacją i został przedstawiony jako główny trener Tawrii Symferopol[6]. Po wygaśnięciu kontraktu 31 maja 2012 trener opuścił klub[7]. Po dłuższej przerwie, 19 lipca 2019 został powołany na selekcjonera reprezentacji Mołdawii[8]. 28 października 2019 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[9].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Одесский футбол. (ros.).
  2. Спорт - Центральный Еврейский Ресурс. Сайт русскоязычных евреев - Еврейский Футбольный Мир – 1
  3. Семен Альтман вошел в тренерский штаб запорожского "Металлурга" ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  4. Семен Альтман: "Хотим победить в чемпионате Европы!" ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  5. Блохин огласил свой тренерский штаб ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  6. Семен Альтман покидает тренерский штаб сборной Украины ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  7. Семен Альтман освобожден от занимаемой должности ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  8. Альтман змінив Спиридона на посаді тренера збірної Молдови ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  9. Семен Альтман звільнений з посади головного тренера збірної Молдови ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  10. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 - Офіційне представництво Президента України. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
  11. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1096/2011 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-28)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]