Samuel Malko

Samuel Malko
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	2 września 1905 ; Wysock
Data i miejsce śmierci	1 września 1988 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1943–1967
Siły zbrojne	Armia Czerwona; ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	Szef Oddziału Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego, zastępca dowódcy Marynarki Wojennej, zastępca szefa GZP WP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grób Samuela i Dory Malko na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Samuel Malko (ur. 2 września 1905 w Wysocku na Polesiu, zm. 1 września 1988 w Warszawie) – generał brygady LWP, Szef Oddziału Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego (GZP) WP 1948-1950, zastępca dowódcy Marynarki Wojennej 1950-1955 i zastępca szefa GZP WP.

Życiorys

Syn Ukraińca Nikity i Polki Melanii z Kozubowskich. Od 1924 działacz Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Białorusi (KZMZB), a od 1927 KPZB. 1926-1927 uczył się w Wyższej Szkole Politycznej w Mińsku. 1927-1934 odsiadywał wyrok 7 lat więzienia za działalność komunistyczną.

We wrześniu 1939 brał udział w obronie Warszawy^[1], po kapitulacji stolicy, przeniósł się do Wysocka (Polesie) na tereny zajęte przez Armię Czerwoną. W 1941 powołany do Armii Czerwonej, służył w batalionach pomocniczych (strojbatalionach), w 1943 w Orłowskiej Szkole Piechoty, od 1944 na III Białoruskim Froncie dowódca plutonu zwiadu. 13 stycznia 1945 ranny podczas walk w Prusach Wschodnich.

W marcu 1945 skierowany do pracy w aparacie polityczno-wychowawczym WP. Komendant Centralnej Szkoły Oficerów Politycznych. 1948-1950 szef Oddziału Propagandy i Agitacji GZP WP, 1950–1955 zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. politycznych, następnie zastępca szefa GZP WP. W 1956 mianowany generałem brygady. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie. Inspektor ds. organizacji paramilitarnych w Głównym Inspektoracie Obrony Terytorialnej. W 1967 przeniesiony w stan spoczynku.

Pochowany 6 września 1988 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C4, rząd 1, grób 2)^[2].

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie. Od 1946 żonaty z Dorą Malko (1920-2010), artystką muzykiem. Małżeństwo miało dwóch synów^[3]

Odznaczenia

Order Sztandaru Pracy II klasy (1955)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)
Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju (1966)
Medal za Warszawę 1939 – 1945
Medal za Obronę Kaukazu (ZSRR) (1944)
Medal Za Zasługi Bojowe (ZSRR) (1953)
Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
Medal 30 lat Armii Radzieckiej i Floty (1948)

Przypisy

↑ RyszardR. Torzecki RyszardR., Polacy i Ukraińcy: sprawa ukraińska w czasie II wojny światowej na terenie II Rzeczypospolitej, Wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 1993, s. 24-25, ISBN 978-83-01-11126-7 [dostęp 2024-11-07] .
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M–S, Toruń 2010, s. 437

Bibliografia

Wyszukiwarka grobów – ZCK Warszawa
Henryk P. Kosk – Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001
Janusz Królikowski - Generałowie i Admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010, tom II, str. 434-437

[1] RyszardR. Torzecki RyszardR., Polacy i Ukraińcy: sprawa ukraińska w czasie II wojny światowej na terenie II Rzeczypospolitej, Wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 1993, s. 24-25, ISBN 978-83-01-11126-7 [dostęp 2024-11-07] .

[2] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[3] J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M–S, Toruń 2010, s. 437

[1]

[2]

[3]