Niebezpieczne kłamstwo
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji |
1921 |
Data premiery | |
Kraj produkcji | |
Język |
plansza tekstowa w języku angielskim |
Czas trwania |
66 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Mary H. O’Connor |
Główne role | |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja |
Paramount Pictures |
Niebezpieczne kłamstwo (tytuł oryg. Dangerous Lies) – brytyjski niemy dramat filmowy z 1921 w reżyserii Paula Powella. Autorką scenariusza jest Mary H. O’Connor, która opracowała go na podstawie krótkiego opowiadania Twice Wed E. Phillipsa Oppenheima z 1921. W rolach głównych wystąpili David Powell, Mary Glynne i Warburton Gamble.
20 września 1921 zarejestrowano prawa autorskie dla Famous Players-Lasky pod numerem LP16975[1]. Projektantem planszy tekstowej był Alfred Hitchcock, późniejszy reżyser. Wszystkie kopie Niebezpiecznego kłamstwa nie zachowały się do czasów współczesnych[1][2].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Kiedy Reverend Farrant (Ernest A. Douglas) umiera, jego dwie córki – Joan i Olive (Mary Glynne, Minna Grey) – żyją w biedzie, ponieważ mężczyzna został oszukany przez londyńczyka Leonarda Pearce’a (Warburton Gamble), który zabiegał o względy Joan. Olive wkrótce zostaje pielęgniarką, ale traci stanowisko. W zaistniałej sytuacji Joan zgadza się wyjść za mąż za Pearce’a, pod warunkiem, że jej siostra będzie mogła zamieszkać razem z nimi. Po ślubie, gdy Joan odkrywa przestępczą działalność męża, wyjeżdża do Londynu, gdzie zostaje sekretarką sir Henry’ego Bonda (David Powell), kolekcjonera antycznych książek. Mężczyzna wkrótce zakochuje się w pracownicy, lecz kobieta początkowo odrzuca jego uczucia. Gdy dowiaduje się, że jej mąż Leonard Pearce zmarł, przyjmuje wyznanie Bonda. Pogłoski o śmierci Pearce’a okazują się kłamstwem; dowiedziawszy się o ślubie Joan z Bondem, Pearce jedzie do Londynu, gdzie pomiędzy mężczyznami dochodzi do rękoczynów. W trakcie walki Pearce doznaje zawału serca i umiera[3].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][4]:
- David Powell – sir Henry Bond
- Mary Glynne – Joan Farrant
- Warburton Gamble – Leonard Pearce
- Minna Grey – Olive Farrant
- Ernest A. Douglas – Reverend Farrant
- Arthur Cullin – Eli Hodges
- Clifford Grey – Franklin Bond
- Harry Ham – Phelps Westcott
- Philip Hewland – doktor
- Daisy Sloane – Nanette
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Realizacja
[edytuj | edytuj kod]Film Niebezpieczne kłamstwo wyreżyserował Paul Powell[4][5]. Autorką scenariusza jest Mary H. O’Connor, która opracowała go na podstawie krótkiego opowiadania Twice Wed pióra E. Phillipsa Oppenheima z 1921[6].
Zdjęcia do filmu realizowano w Monte Carlo[7] oraz w studiu przy Pool Street na Islington w północnej części Londynu, należącym do Famous Players-Lasky[8]. Na potrzeby produkcji wybudowano duży, dwupiętrowy dom, składający się z biblioteki, sypialni, przedpokoju, klatki schodowej i poddasza. W dniu, w którym realizowano scenę ucieczki, reżyser potrzebował pręgowanego kota. W tym samym czasie budynek studia odwiedzał inny błąkający się po okolicy czarny kot. Jego obecność wzbudzała zazdrość u zwierzaka wynajętego do gry. Aby zapobiec bezpośredniej konfrontacji, Powell trzymał jednego z nich, gdy sceny były realizowane. Jak relacjonował felietonista „Picturegoera”, duży temperament obydwu kotów oraz konieczność nagrywania dubli spowodowały atak agresji u czarnego kota, wskutek czego Powell miał podrapaną całą twarz, próbując uspokoić zwierzaka[8]. Po zakończeniu zdjęć reżyser przygarnął czarnego kota[8].
Niebezpieczne kłamstwo zarejestrowano na standardowej taśmie 35 mm w formacie 1.37:1[1]. Projektantem planszy tekstowej był Alfred Hitchcock, późniejszy reżyser[9][10].
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Premiera kinowa i recenzje
[edytuj | edytuj kod]Premiera Niebezpiecznego kłamstwa w Stanach Zjednoczonych, gdzie film był dystrybuowany przez Paramount Pictures, miała miejsce 18 września 1921. Wydano go w sześciu rolkach o łącznej długości 1632 metrów (5,355 stóp). W Wielkiej Brytanii film Powella wszedł na ekrany kin 29 września[6].
Jeden z krytyków „Exhibitors Herald” wyrażał pozytywną opinię, pisząc, że Niebezpieczne kłamstwo jest „typowym angielskim dreszczowcem, z pięknymi scenami, doskonałymi zdjęciami i bardzo dobrym aktorstwem”[11].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Data amerykańskiej premiery filmu[1]. Według Donalda Spoto komercyjny pokaz Niebezpiecznego kłamstwa miał miejsce w październiku 1921[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Silent Era – Dangerous Lies. [dostęp 2018-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-02)]. (ang.).
- ↑ a b Donald Spoto: Alfred Hitchcock. Jan Stanisław Zaus (tłum.). ALFA, 2000, s. 76. ISBN 83-7179-191-7. (pol.).
- ↑ AFI Catalog – Dangerous Lies. American Film Institute. [dostęp 2018-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-28)]. (ang.).
- ↑ a b Patrick McGilligan: Alfred Hitchcock: Życie w ciemności i pełnym świetle. Jowita Matys, Anna Nermer, Andrzej Nermer, Irena Stąpor (tłum.). Twój Styl, 2005, s. 70, 936. ISBN 978-83-7163-505-2. (pol.).
- ↑ Jane E. Sloan: Alfred Hitchcock: A Filmography and Bibliography. University of California Press, 1995, s. 538. ISBN 978-0-520-08904-4. (ang.).
- ↑ a b Alain Kerzoncuf, Charles Barr: Hitchcock Lost and Found: The Forgotten Films. University Press of Kentucky, 2015, s. 14. ISBN 978-0-8131-6084-9. (ang.).
- ↑ Ken Wlaschin: Silent Mystery and Detective Movies: A Comprehensive Filmography. McFarland & Company, 2009, s. 58. ISBN 978-0-7864-4350-5. (ang.).
- ↑ a b c Shadowland. „Picturegoer”, s. 52, wrzesień 1922. OCLC 668944678.
- ↑ Peter Ackroyd: Alfred Hitchcock. Jerzy Łoziński (tłum.). Zysk i S-ka, 2017, s. 29. ISBN 978-83-65521-79-8. (pol.).
- ↑ Paul Condon, Jim Sangster: The Complete Hitchcock. Virgin Books, 1999, s. 6. ISBN 978-0753503621. (ang.).
- ↑ Re-reading the Reviews. „Exhibitors Herald”, s. 51, 8 października 1921. OCLC 213513976.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Niebezpieczne kłamstwo w bazie IMDb (ang.)
- Niebezpieczne kłamstwo w bazie Filmweb