Martyna Wojciechowska

Zobacz też: Martyna Wojciechowska-Tsobekhia.

Martyna Wojciechowska

Martyna Wojciechowska (2023)
Imię i nazwisko urodzenia	Marta Eliza Wojciechowska
Data i miejsce urodzenia	28 września 1974 Warszawa
Zawód, zajęcie	prezenterka telewizyjna, dziennikarka, podróżniczka, pisarka, kierowca rajdowy
Małżeństwo	Przemysław Kossakowski (2020–2022)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Martyna Wojciechowska (ur. jako Marta Eliza Wojciechowska^[1] 28 września 1974 w Warszawie) – polska prezenterka telewizyjna, dziennikarka, podróżniczka, pisarka i działaczka społeczna.

Laureatka licznych nagród za działalność dziennikarską, reporterską i społeczną, m.in. Złotej Telekamery, dwóch MediaTorów, Nagrody Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera i Wiktora.

Jest córką Joanny (ur. 1950) i Stanisława Wojciechowskich^[2][3]. Jej ojciec był kierowcą rajdowym i mechanikiem samochodowym^[2]. Dorastała w Warszawie, gdzie uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 306 im. ks. Jana Twardowskiego i XXII Liceum Ogólnokształcącego im. Jose Marti^[1]. W wieku siedmiu lat trenowała gimnastykę artystyczną^[4].

Z wykształcenia jest ekonomistką^[4]; zaocznie studiowała zarządzanie i marketing, zdobyła specjalizację z zarządzania zasobami ludzkimi. W 2005 obroniła z wyróżnieniem pracę końcową na podyplomowych studiach MBA w Oxford Brooks University^[4].

Gdy miała 18 lat, rozpoczęła pracę w agencji mody Legenda^[2]. W 1997 pojawiła się na okładce magazynu „Zwierciadło”. Wkrótce później zaczęła tworzyć program o motocyklach dla łódzkiej telewizji kablowej ATV^[5]. W TVN prowadziła początkowo magazyn Automaniak, do którego napisała scenariusz. W kolejnych latach prowadziła programy: Dzieciaki z klasą i Big Brother (2001–2002)^[6] oraz współprowadziła z Maxem Cegielskim Studio Złote Tarasy.

Po zdobyciu szczytu Mount Everest w lutym 2007 roku objęła funkcję redaktor naczelnej magazynów „National Geographic Polska” i „National Geographic Traveler”. Z ramienia magazynu wydała książki: „Dzieciaki Świata”^[7], „Zwierzaki Świata”^[8], „Kobieta na krańcu Świata”^[9] oraz zapis z wyprawy na Mount Everest „Przesunąć Horyzont”^[10]. 17 stycznia 2017 zrezygnowała z posady redaktor naczelnej^[11], przekazała swoje obowiązki Agnieszce Franus^[12]. W karierze wydawniczej współpracowała także z miesięcznikami: „Świat Motocykli”, „Auto Moto”, „Playboy” czy „Voyage”. Była redaktor naczelną polsko-angielskiego miesięcznika dla podróżujących „Kaleidoscope”.

Od 2009 realizuje serię podróżniczą Kobieta na krańcu świata. Jeden z odcinków programu, poruszający temat dzieci prześladowanych w Tanzanii ze względu na albinizm, został przekształcony w dłuższy film dokumentalny Ludzie Duchy (2015), wyreżyserowany przez Wojciechowską oraz Marka Kłosowicza. Główną bohaterką filmu była nastoletnia Kabula Nkalango Masanja, która straciła rękę w wyniku napadu na nią przez nieznanych sprawców. Pomocy dla nastolatki udzieliła fundacja „Między niebem a ziemią”, przekazując 100 tys. złotych na jej wykształcenie^[13]. W 2015 nastolatka wraz ze swoją siostrą pojawiła się na okładce majowego wydania National Geographic^[14]. Dokument został nagrodzony statuetką w kategorii „Global Awareness” na WorldMediaFestiwal 2016 w Hamburgu^[15], a w 2017 otrzymał nagrodę Złotej Nimfy na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo w kategorii „Informacja – dokument na tematy bieżące”^[16].

Brała udział w kampaniach reklamowych produktów: Actimel (2007)^[17], Timotei (2010), Sony (2009–2010), Radio Zet (2011), Orange Travel (2012), Coffeeheaven oraz Fundacja WWF Polska (2012)^[18], Play (2017–2018)^[19], Pantene (2018)^[20], W. Kruk (2017 i 2018)^[21]. Przez udział w kampanii Żywiec Zdrój (2018) z użyciem hasła Plastik nie jest taki zły spotkała się z ostrą krytyką^[22].

W styczniu 2017 została dyrektorką programową Travel Channel, kanału podróżniczego TVN^[11]. Od września 2020 TVN Style emituje prowadzony przez nią program Discovery dla Ziemi^[23].

W latach 2021–2023 prowadziła kanał „Dalej” na platformie YouTube, gdzie publikowała rozmowy z osobami będącymi dla niej inspiracją^[24]. W 2022 została ambasadorką kampanii Girls can achieve anything! organizowanej przez Lego^[25].

Jest kierowcą rajdowym. W wieku 17 lat uzyskała Międzynarodową Sportową Licencję Rajdową i Wyścigową na pojazdy dwu- i czterokołowe. Zorganizowała Zespół Rajdowy Mocne Rally, którego była rzecznikiem prasowym. Współpracowała także z Teamem EFL Corsa Rally. Pasję do motoryzacji łączy z zamiłowaniem do nurkowania (jest licencjonowanym nurkiem technicznym Normoxic Trimix Diver IANDT oraz Divemaster PADI) i wszelkich sportów ekstremalnych (m.in. wspinaczka wysokogórska) oraz podróżowaniem.

W 2002, będąc w parze z Jarosławem Kazberukiem, wzięła udział w rajdzie Sahara-Dakar, zajmując przedostatnie, 44. miejsce w klasyfikacji generalnej, ze stratą 62 godzin do zwycięzcy^[26]. Ukończyła go jako pierwsza Polka i kobieta z Europy Środkowo-Wschodniej. Samochód, którym się poruszała, Toyota Land Cruiser, początkowo planowany na sprzedaż, został skradziony podczas transportu na statku^[2].

W 2003 wzięła również udział w rajdzie Transsyberia, kierując na zmianę z Andrzejem Derengowskim. Trasa, licząca prawie 14 tysięcy kilometrów, zakończona została 30 września 2003 w Magadanie. Na mecie stawili się jako jedyna polska grupa, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej^[27].

W sierpniu 2002 rozpoczęła projekt zdobycia Korony Ziemi, czyli najwyższych gór każdego z kontynentów. Jest trzecią Polką, która wspięła się na wszystkie osiem szczytów, oraz drugą, która dokonała tego czynu w trudniejszej wersji Reinholda Messnera^[28]. Ekspedycja została uwieczniona na 55-minutowym dokumencie pt. „Korona Ziemi” oraz w dwóch książkach Przesunąć Horyzont i Misja Everest.

Góry zdobyte w trakcie projektu

• Mont Blanc (28 sierpnia 2002)
• Kilimandżaro (26 lutego 2003)
• Aconcagua (11 lutego 2006)
• Mount Everest (18 maja 2006; historię zdobycia szczytu i przygotowań opisała w książce pt. Przesunąć horyzont)
• Denali (do 2015 Mount McKinley, 11 czerwca 2007)
• Elbrus (29 sierpnia 2007; zdobyła ją, będąc w trzecim miesiącu ciąży^[29])
• Masyw Vinsona (2 stycznia 2009)
• Piramida Carstensza (22 stycznia 2010)

Jest honorową ambasadorką WWF Polska. Wsparła m.in. apel o ochronę najstarszego parku narodowego Wirunga w Afryce przed odwiertami naftowymi (pod naciskiem globalnej akcji firmy Total i Soco wycofały się ze swoich planów). Wspiera ochronę polskich rysi. Zaangażowała się także w akcję „Nie mów do mnie misiu”, która miała na celu szerzenie wiedzy o żyjących w Polsce niedźwiedziach^[30][31].

W 2013 została członkinią Polskiej Akcji Humanitarnej. Włączyła się wówczas w pomoc dla uchodźców z Syrii^[32]. Dwa lata wcześniej, w 2011, klub PAH SOS został objęty patronatem National Geographic Traveler. W plebiscycie Travelery 2011, organizowanym przez miesięcznik „National Geographic Polska”, PAH SOS otrzymał nominację do nagrody w kategorii „Społeczna inicjatywa roku”^[33].

Była zaangażowana w budowę kliniki hematologii dziecięcej „Przylądek Nadziei” we Wrocławiu^[34]. Po odebraniu tytułu Kobiety Roku „Twojego Stylu” w 2009, który wręczyła jej profesor Alicja Chybicka, otrzymała również zaproszenie do kliniki onkologicznej we Wrocławiu. 7 września 2015 uczestniczyła w inauguracji nowej kliniki we Wrocławiu, na budowę którego przekazała 50 tysięcy złotych. Na swoim ramieniu ma wytatuowane współrzędne geograficzne kliniki.

Aktywnie uczestniczy we wszelkich imprezach oraz zbiórkach pieniędzy na rzecz Przylądka Nadziei. Jednym z przedmiotów, które zlicytowała na potrzeby fundacji, była figurka Ganesha, hinduskiego boga szczęścia i dobrobytu. Ostatecznie figurka została sprzedana za sumę 230 tys. złotych^[34].

Popiera różne akcje społeczne. Włączyła się w kampanie przeciwko okaleczaniu dziewczynek i kobiet fundacji Waris Dirie „Kwiat Pustyni”^[35]. Poparła też ogólnopolski protest kobiet, zwany „Czarnym Protestem”^[36]. W 2016 została ambasadorką akcji producenta wody mineralnej Żywiec Zdrój „Po stronie natury” w ramach Ogólnopolskiego Dnia Po Stronie Natury^[37].

W maju 2017 wyznała, że jest w trakcie adopcji dzieci z odległych zakątków świata. Jedną z nich jest Kabula Nkalango Mensaje, bohaterka filmu Ludzie Duchy, która przed sądem zeznała, że znajduje się pod opieką podróżniczki^[38].

Była pięciokrotnie zaręczona, dwa razy odwołała ślub w ostatniej chwili^[2]. Związana była z przedsiębiorcą Leszkiem Czarneckim^[39] i płetwonurkiem Jerzym Błaszczykiem, z którym ma córkę Marię (ur. 17 kwietnia 2008). 16 października 2020 wyszła za prezentera telewizyjnego Przemysława Kossakowskiego^[40]. 15 lipca 2021 potwierdziła medialne plotki o rozstaniu^[41], a w lipcu 2022 media poinformowały o sfinalizowaniu rozwodu z orzeczeniem o winie Kossakowskiego^[42].

W 2004, podczas nagrań do serii Misja Martyna na Islandii, uległa wypadkowi samochodowemu, w którym zginął jej przyjaciel oraz operator Rafał Łukaszewicz, a ona sama złamała kręgosłup. W trakcie rehabilitacji przebywała w sanatorium w Ciechocinku^[43]. We wrześniu 2016 opowiedziała o wypadku motocyklowym, w wyniku którego złamała obojczyk i wymagana była jego operacja^[44]. Tydzień od zabiegu pojawiła się na planie ósmej serii programu Kobieta na krańcu świata, podczas którego pojawiły się dalsze komplikacje wymagające kolejnej operacji^[45].

29 kwietnia 2017 w północno-zachodnim Pakistanie (przy granicy z Afganistanem) wraz z ekipą programu Kobieta na krańcu świata została zatrzymana przez tamtejsze wojsko oraz wywiad Inter-Services Intelligence, którzy skonfiskowali cały sprzęt wraz z kartami pamięci z nagranym dotąd materiałem^[46]. Trafili do aresztu domowego m.in. pod kontrolą policji, najpierw w górach, a następnie w Czitralu. Po niemalże dobie wyjechali autobusem do Islamabadu, skąd otrzymali wsparcie polskiego konsulatu, a także pomoc w bezpiecznym wyjeździe z kraju. Nie odzyskali skonfiskowanego materiału, ale został on wcześniej zabezpieczony przez skopiowanie na dodatkowe dyski^[47].

7 stycznia 2019 poinformowała o urzędowej zmianie imienia z Marta na Martyna^[48].

Aktorka

• 2002: Jak to się robi z dziewczynami, jako dziennikarka
• 2005: Anioł Stróż, jako nauczycielka
• 2007: Everest. Przesunąć horyzont
• 2011: Korona Ziemi

Polski dubbing

• 2000: Mobil 1 Rally Championship
• 2004: Colin McRae Rally 04, jako pilot rajdowy
• 2006: Auta, jako reporterka Turbicka
• 2010: Gran Turismo 5, jako głos w samouczku

• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka (2018)^[49]
• Order Uśmiechu (2023)^[50]

• 2005: Nagroda Biznesu Sportowego w kategorii Sportowy VIP
• 2007: Nagroda Biznesu Sportowego w kategorii Sportowy VIP
• 2009: Róże Gali w kategorii Piękni w sieci^[51]
• 2010: Kobieta Roku 2009 miesięcznika „Twój Styl”
• 2010: MediaTory – Studenckie Nagrody Dziennikarskie w kategorii AkumulaTOR
• 2010: Złota Stopa w kategorii Góry na Poznańskim Festiwalu Podróży i Fotografii^[52]
• 2011: Nagroda Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera za książkę „Kobieta na krańcu świata 2"
• 2011: Osobowość Roku w kategorii Media^[53]
• 2011: Róże Gali w kategorii Media za program „Kobieta na krańcu świata”
• 2011: Złota Kropa Onetu w kategorii Elektra – Największa kobieca osobowość popkultury^[54]
• 2013: Bestseller Empiku w kategorii Koncept multibranżowy za serię „Zwierzaki świata”^[55]
• 2013: BBC Knowledge – w kategorii Najbardziej pożądany pracodawca
• 2014: National Geographic International Media Conference 2014 w kategorii Najlepszy Projekt Książkowy za serię “Dzieciaki świata” i “Zwierzaki świata”^[56]
• 2015: Wiktory 2014 w kategorii Wyjątkowa Osobowość Roku^[57]
• 2015: Róże Gali w kategorii Online^[58]
• 2015: Złota Nimfa w kategorii Film Dokumentalny za „Ludzie Duchy” na festiwalu w Monte Carlo^[59]
• 2015: Nagroda ReformaTOR w plebiscycie MediaTory za dokument „Ludzie Duchy”^[60]
• 2015: Gwiazda Dobroczynności w kategorii Ekologia^[61]
• 2016: Złoty Glob w kategorii Global Awareness na WorldMediaFestiwal
• 2016: Telekamera w kategorii Osobowość telewizyjna
• 2016: Lodołamacze w kategorii Lodołamacz Specjalny^[62]
• 2016: HumanDOC za dokument „Ludzie Duchy”^[63]
• 2017: Telekamera w kategorii Osobowość telewizyjna^[64]
• 2017: Złoty Glob za dokument „Ciało i Krew” na WorldMediaFestival
• 2017: Forbes: 1. miejsce w rankingu najcenniejszych polskich gwiazd
• 2018: Telekamera w kategorii Osobowość telewizyjna
• 2018: Forbes: 2. miejsce w rankingu najcenniejszych polskich gwiazd
• 2019: Złota Telekamera w kategorii Osobowość telewizyjna
• 2020: Tytuł Kobiety 30-lecia magazynu „Twój Styl”
• 2021: Forbes Women: 2. miejsce w obszarze Social Media (ranking 50 najlepszych kobiecych marek osobistych 2021)
• 2021: Kreatura w kategorii Podcasty – podcast szyty na miarę dla kanału „Dalej”^[65]
• 2021: World’s Most Admired 2021 – 1. miejsce w rankingu Najbardziej podziwiana kobieta w Polsce^[66]
• 2022: #Hashtagi Roku w kategorii Influencer Roku^[67]

• Martyna Wojciechowska w bazie filmpolski.pl

• Martyna Wojciechowska w bazie Filmweb