Mariusz Pujszo

Mariusz Pujszo

Data i miejsce urodzenia	16 października 1957 Warszawa
Zawód	aktor, reżyser, scenarzysta
Lata aktywności	od 1976
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Mariusz Pujszo (ur. 16 października 1957 w Warszawie) – polski aktor, reżyser i scenarzysta^[1].

Urodził się w Warszawie^[2]. W 1980 ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku^[3].

Mając 19 lat zadebiutował na małym ekranie jako Wojtek Bień w serialu młodzieżowym Wakacje (1976)^[4]. Grywał na scenie gdańskiego Teatru Wybrzeże w przedstawieniach: Wieczór Trzech Króli w reż. Ryszarda Majora (1978), W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu Tadeusza Micińskiego w reż. Stanisława Hebanowskiego (1978), Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna Iva Brešana w reż. Kazimierza Kutza (1978), Czarny romans Władysława Terleckiego w reż. Marcela Kochańczyka (1979), Dramat Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w reż. Ryszarda Majora (1979) i Za kulisami - Tyrtej Norwida w reż. Ireny Maślińskiej (1980) w roli Daima i Fiffraque’a. Był asystentem reżysera Ryszarda Majora spektaklu Księżniczka Turandot Carla Gozziego (1980), gdzie wystąpił jako Brigella. W latach 1980–1981 związał się z Teatrem Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, gdzie występował jako Florindo Aretusi w sztuce Carla Goldoniego Sługa dwóch panów w reż. Wojciecha Skibińskiego.

W 1981 wyjechał do Francji^[5], gdzie wziął udział w ponad 200 produkcjach filmowych jako statysta, a także w ponad 50 jako aktor. Znalazł się w obsadzie komediodramatu fantastycznonaukowego Raj dla wszystkich (Paradis pour tous, 1982) z Patrickiem Dewaere, komedii romantycznej Chłodne zaręczyny (La fiancée qui venait du froid, 1983) u boku Thierry’ego Lhermitte, dramatu Słowa do powiedzenia (Les mots pour le dire, 1983) z Marie-Christine Barrault, dramatu psychologicznego Krzysztofa Zanussiego Paradygmat, czyli potęga zła (Paradigma, 1985), serialu sportowego Włócznia i hrabia 2 (Lance et compte II, 1988), melodramatu Jeana-Jacquesa Beineix Roselyne i lwy (Roselyne et les lions, 1989) jako fotograf oraz serialu France 2 Pałac pod oliwkami (Le château des oliviers, 1993) jako Jacek Kichamski. W 1997 wspólnie z Arturem Orzechem był konferansjerem na 34. Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Odniósł sukces jako współscenarzysta i odtwórca jednej z głównych ról komedii Królowie życia (Comme des rois, 1997)^[6] z udziałem Stéphane’a Freissa i Maruschki Detmers i otrzymał nagrodę Fantasporto na festiwalu filmowym w Porto^[7]. Był też współscenarzystą oraz odtwórcą jednej z głównych ról komedii grozy Córka konsula (Gunblast vodka, 2000)^[8] z Angie Everhart.

W 2001 powrócił na stałe do Polski^[9]. Jako reżyser filmowy zadebiutował komedią Polisz kicz projekt (2003)^[10] o perypetiach amatorów, którzy postanawiają zostać filmowcami. Film zrealizowany na amatorskiej kamerze został skopiowany na taśmę filmową i wyświetlany w kinach, zdobył wyróżnienie honorowe Jury na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Był pomysłodawcą i współscenarzystą komedii sensacyjnej Roberta Wichrowskiego Francuski numer (2006), która otrzymała Złoty Granat na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych „Sami Swoi” w Lubomierzu. Jego kolejna realizacja Polisz kicz projekt... kontratakuje! (2006) przyniosła mu Nagrodę Specjalną Multimedia Polska w Konkursie Kina Niezależnego^[7] na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za „prawdziwie komediowe i autoironiczne podsumowanie własnego dorobku twórczego oraz oryginalne spojrzenie na alternatywne źródła finansowania rodzimej produkcji filmowej”. Założył firmę producencką Kurka Wodna Productions^[5].

W 2007 został właścicielem Agroturystyka Pujszany w Skierbieszowskim Parku Krajobrazowym na Zamojszczyźnie^[9]. Od stycznia 2008 do sierpnia 2010 był redaktorem naczelnym polskiej edycji magazynu dla mężczyzn „Gentleman”^[11]. W 2012 wydał książkę Królowie życia^[12].

W 2013 odebrał nagrodę specjalną Węża przyznaną przez Akademię Węży za całokształt twórczości^[13] i w kategorii żenująca scena – Mariusz Pujszo kopulujący (z poduszką) w komedii Łukasza Karwowskiego Kac Wawa (2011)^[13].

W 2016 otrzymał kolejnego Węża w kategorii najgorszy duet na ekranie z Mają Frykowską w komedii Gerwazego Reguły Ostatni klaps (2015)^[14]. W 2021 zdobył Złotą Rybę za „propagowanie optymizmu, nie tylko w sferze filmu” na 19. Festiwalu Filmów Optymistycznych „Happy End” w Rzeszowie. Komedia Ściema po polsku (2021) przyniosła mu główną nagrodę publiczności na V Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Satyrycznych „Pyszadło 2021” w Mogilnie^[15], lecz również Wielkiego Węża^[16] oraz Węże 2022 w czterech kategoriach: najgorszy scenariusz, najgorsza reżyseria, najgorsza rola męska (jako Mariusz) i najgorszy duet na ekranie (Piotr Adamczuk i Mariusz Pujszo)^[17].

W 2024 jego film Arcydzieło, czyli dekalog producenta filmowego nominowany był do nagrody Węża w dziewięciu kategoriach (w tym do Wielkiego Węża). Ostatecznie uzyskał nagrody w dwóch kategoriach: najgorszy scenariusz oraz komedia, która nie śmieszy^[18].

Mariusz Pujszo jest założycielem Fundacji Jestem Optymistą^[19].

W 2013 został pomówiony przez uczestniczkę programu Top Model Zuzannę Walkowiak o stręczycielstwo. Pujszo pozwał Walkowiak do sądu, oskarżając ją o zniesławienie. Sąd uznał racje Mariusza Pujszy i skazał Zuzannę Walkowiak na karę grzywny w wysokości 9000 zł oraz zobowiązał ją do nawiązki na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża w wysokości 5000 zł^[20].

Opracowano na podstawie filmpolski.pl

• Mariusz Pujszo w bazie IMDb (ang.)
• Mariusz Pujszo w bazie Filmweb
• Mariusz Pujszo w bazie filmpolski.pl