Maria Poprzęcka

Maria Joanna Poprzęcka

Data i miejsce urodzenia	20 października 1942 Warszawa
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia i teoria sztuki
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Profesura	19 listopada 1993
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Komitet Nauk o Sztuce
Status PAU	Wydział Filologiczny, Komisja Historii Sztuki
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Kolegium	Artes Liberales
Stanowisko	profesor zwyczajny
Odznaczenia

Maria Joanna Poprzęcka (ur. 20 października 1942 w Warszawie) – polska historyk sztuki, profesor doktor habilitowany, dyrektor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego do 2008. Kierownik Podyplomowego Studium Muzealniczego IHS UW oraz kierownik Zakładu Dziejów Myśli o Sztuce^[1]. Od 1998 do 2010 prezeska Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Członkini Polskiej Akademii Umiejętności oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Zajmuje się głównie malarstwem XIX wieku – zarówno „wysokim”, jak i popularnym – usytuowanym w szerokim kontekście krytycznym i teoretycznym. W pracy naukowej istotne są dla niej zagadnienia metodologiczne i aksjologiczne, zwłaszcza wynikające z badań nad sztuką nowoczesną.

Jest organizatorką konferencji metodologicznych w Nieborowie. Należała do Rady Fundacji Książąt Czartoryskich. Pisze felietony do „Dwutygodnika”. Od września 2005 do marca 2007 należała do Rady Programowej i Rady Muzeum mającego powstać Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Została członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010^[2].

Obecnie profesor zwyczajny w Kolegium „Artes Liberales” Wydziału „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego^[3].

Członek Rady Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie^[4].

W 2003 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”^[5][6]. W 2009 otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii eseju za książkę Inne obrazy^[7], a w 2010 Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za książkę Arcydzieła malarstwa polskiego^[8]. W 2012 została laureatką złotego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za zasługi w zakresie ochrony dziedzictwa^[9]. W 2021 roku przyznano jej Nagrodę im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości^[10].

• Uczta bogiń. Kobiety, sztuka i życie, Warszawa 2012
• Inne obrazy. Oko, widzenie, sztuka. Od Albertiego do Duchampa, Gdańsk 2008
• Akt polski, Warszawa 2006
• Galeria. Sztuka patrzenia, Warszawa 2003
• Kochankowie z masakrą w tle i inne eseje o malarstwie historycznym, Warszawa 2004
• Pochwała malarstwa. Studia z historii i teorii sztuki, Gdańsk 2000
• O złej sztuce, Warszawa 1998
• Arcydzieła malarstwa polskiego, Warszawa 1997
• Polskie malarstwo salonowe, Warszawa 1991
• Czas wyobrażony. O sposobach opowiadania w polskim malarstwie XIX w., Warszawa 1986
• Akademizm, Warszawa 1977, 3 wyd. rozszerz. 1989
• Teoretycy, artyści, krytycy o sztuce 1700–1870, Warszawa 1974, 2 wyd. rozszerz. 1989 (wspólnie z Elżbietą Grabską).
• Kuźnia: mit, alegoria, symbol, Warszawa 1972

• Profil Marii Poprzęckiej na portalu Culture.pl
• Prof. dr hab. Maria Joanna Poprzęcka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-03-29] .
• Maria Poprzęcka: publikacje w cyfrowych zasobach Biblioteki Uniwersyteckiej w Heidelbergu [online], uni-heidelberg.de [dostęp 2019-08-14]  (niem.).
• Maria Poprzęcka – publikacje w bibliotece Polona