Marina Kiehl

Marina Kiehl

Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1965 Monachium
Klub	TSV 1860 München
Wzrost	164 cm
Debiut w PŚ	Sezon 1981/1982
Pierwsze punkty w PŚ	18.12 1981, Piancavallo (15. miejsce – kombinacja)
Pierwsze podium w PŚ	8.01 1984, Puy-St-Vincent (3. miejsce – kombinacja)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN Igrzyska olimpijskie złoto Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (zjazd) Mistrzostwa świata juniorów złoto Sestriere 1983 zjazd Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 1984/1985 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 1985/1986 3. miejsce 1986/1987 Zakończenie kariery: 1988 r.
Multimedia w Wikimedia Commons

Marina Kiehl (ur. 12 stycznia 1965 w Monachium) – niemiecka narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska oraz mistrzyni świata juniorów, a także zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w klasyfikacjach giganta i supergiganta.

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Marina Kiehl pojawiła się w sezonie 1981/1982, debiutując w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty wywalczyła 18 grudnia 1981 roku w Piancavallo, gdzie zajęła piętnaste miejsce w kombinacji. Były to jej jedyne punkty w tym sezonie, co dało jej 81. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1982 roku wystąpiła w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata w Schladming, kończąc zawody na 27. pozycji. Miesiąc później wzięła także udział w mistrzostwach świata juniorów w Auron, gdzie w tej samej konkurencji była czternasta. Pierwszy sukces w karierze osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Sestriere w 1983 roku, gdzie zdobyła złoty medal w zjeździe. Wyprzedziła tam między innymi swą rodaczkę, Michaelę Gerg oraz Austriaczkę Katharinę Gutensohn. W zawodach pucharowych punkty wywalczyła tylko 21 stycznia 1983 roku w Schruns, gdzie była jedenasta w kombinacji. Sezon 1982/1983 ukończyła na 66. pozycji.

Pierwsze podium w cyklu Pucharu Świata wywalczyła 8 stycznia 1984 roku w Puy-Saint-Vincent, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Kanadyjka Gerry Sorensen oraz inna reprezentantka RFN, Irene Epple. W sezonie 1983/1984 na podium znalazła się jeszcze dwukrotnie: 4 marca w Mont-Sainte-Anne odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo wygrywając supergiganta, a trzy dni później w Lake Placid była druga w gigancie. Dało jej to dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji kombinacji oraz czwarte w gigancie. W lutym 1984 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie była piąta w gigancie, a zjazd ukończyła na szóstej pozycji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Bormio jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w slalomie gigancie. W zawodach pucharowych osiem razy stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 15 grudnia w Madonna di Campiglio wygrała giganta, a 26 stycznia w Arosa i 10 marca 1985 roku w Sunshine była najlepsza w supergigancie. W klasyfikacji generalnej była czwarta, a w klasyfikacji giganta wywalczyła Małą Kryształową Kulę.

Kolejne dwa zwycięstwa odniosła w sezonie 1985/1986: 7 grudnia 1985 roku w Sestriere oraz 16 marca 1986 roku w Vail triumfowała w supergigancie. Na podium stawała także 6 stycznia w Mariborze, gdzie jednego dnia zajęła trzecie miejsce w gigancie i kombinacji. W klasyfikacji generalnej zajęła ósme miejsce, natomiast w nowo wprowadzonej klasyfikacji supergiganta była najlepsza. Rok później tylko dwukrotnie znalazła się w najlepszej trójce: 17 stycznia w Pfronten była trzecia, a 15 marca 1987 roku w Vail zwyciężyła w supergigancie. Wystarczyło to do zajęcia dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w supergigancie, za Marią Walliser ze Szwajcarii oraz Francuzką Catherine Quittet. Na przełomie stycznia i lutego 1987 roku brała udział w mistrzostwach świata w Crans-Montana, jednak ponownie nie zdobyła medalu. Najlepszy wynik osiągnęła w biegu zjazdowym, w którym zajęła czwarte miejsce, przegrywając walkę o podium 0,20 sekundy ze swą rodaczką, Regine Mösenlechner.

Największy sukces w karierze osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988 roku, gdzie wywalczyła złoty medal w zjeździe. W zawodach tych o 0,75 sekundy wyprzedziła Szwajcarkę Brigitte Oertli, a o 0,76 sekundy pokonała Karen Percy z Kanady. Na tej samej imprezie była także trzynasta w supergigancie, a rywalizacji w slalomie gigancie nie ukończyła. W rywalizacji pucharowej na podium stanęła jeden raz: 5 grudnia 1987 roku w Val d’Isère zajęła drugie miejsce w zjeździe. Było to jej ostatnie podium w zawodach tego cyklu. Sezon 1987/1988 zakończyła na osiemnastym miejscu w klasyfikacji generalnej i ósmym w klasyfikacji zjazdu. W marcu 1988 roku, w wieku 23 lat postanowiła zakończyć karierę. Pięciokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju: w zjeździe w 1987 roku, supergigancie w latach 1986-1987 oraz gigancie w latach 1984-1985.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
5.	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98 min	+1,05 s	Debbie Armstrong
6.	16 lutego	1984	Sarajewo	Zjazd	1:13,36 min	+0,94 s	Michela Figini
1.	19 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:25,86 min	-	-
13.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03 min	+2,08 s	Sigrid Wolf
DNF2	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49 min	-	Vreni Schneider

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
27.	4 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:37,47 min	+3,60 s	Gerry Sorensen
11.	3 lutego	1985	Bormio	Zjazd	1:26,96 min	+2,36 s	Michela Figini
10.	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt	+66,16 pkt	Erika Hess
5.	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53 min	+1,07 s	Diann Roffe
21.	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58 min	+7,01 s	Perrine Pelen
4.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Zjazd	1:43,80 min	+1,26 s	Maria Walliser
DNF	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17 min	-	Maria Walliser
6.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22 min	+2,70 s	Vreni Schneider

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
14.	4 marca	1982	Auron	Zjazd	1:40,53 min	+3,05 s	Catherine Quittet
1.	3 marca	1983	Sestriere	Zjazd	1:32,49 min	-	-
4.	4 marca	1983	Sestriere	Gigant	2:16,79 min	+2,12 s	Michaela Gerg
22.	5 marca	1983	Sestriere	Slalom	1:38,46 min	+7,43 s	Fulvia Stevenin

• sezon 1981/1982: 81.
• sezon 1982/1983: 66.
• sezon 1983/1984: 9.
• sezon 1984/1985: 4.
• sezon 1985/1986: 8.
• sezon 1986/1987: 10.
• sezon 1987/1988: 18.

1. Mont-Sainte-Anne – 4 marca 1984 (supergigant)
2. Madonna di Campiglio – 15 grudnia 1984 (gigant)
3. Arosa – 26 stycznia 1985 (supergigant)
4. Sunshine – 10 marca 1985 (supergigant)
5. Sestriere – 7 grudnia 1985 (supergigant)
6. Vail – 16 marca 1986 (supergigant)
7. Vail – 15 marca 1987 (supergigant)

1. Puy-Saint-Vincent – 8 stycznia 1984 (kombinacja) – 3. miejsce
2. Lake Placid – 7 marca 1984 (gigant) – 2. miejsce
3. Puy-Saint-Vincent – 6 grudnia 1984 (zjazd) – 2. miejsce
4. Davos – 8 grudnia 1984 (supergigant) – 3. miejsce
5. Santa Caterina – 9 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
6. Pfronten – 13 stycznia 1985 (supergigant) – 2. miejsce
7. Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
8. Maribor – 6 stycznia 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
9. Maribor – 6 stycznia 1986 (gigant) – 3. miejsce
10. Pfronten – 17 stycznia 1987 (supergigant) – 3. miejsce
11. Val d’Isère – 5 grudnia 1987 (zjazd) – 2. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-21)]. (ang.).