Marek Garztecki

Marek Garztecki

Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1947 Rzym
Rodzaj działalności	dyplomata, wykładowca, publicysta, dziennikarz, działacz kulturalny, polityk
Ambasador RP w Angoli
Okres urzędowania	od 2010 do 2015
Poprzednik	Piotr Myśliwiec
Następca	Piotr Myśliwiec
Stały Przedstawiciel RP przy Programach i Biurze ONZ w Nairobi
Okres urzędowania	od 2017 do 2022
Multimedia w Wikimedia Commons

Marek Garztecki, właśc. Marek Rohr-Garztecki (ur. 8 stycznia 1947 w Rzymie) – polski dyplomata, wykładowca, publicysta, uczestnik polskiego ruchu kontrkulturowego w połowie lat 60. XX wieku^[1].

Autor pierwszej książki o muzyce rockowej, jaka ukazała się w bloku socjalistycznym Rock – Od Presleya do Santany, będącej, chronologicznie, drugą historią tej muzyki jaka ukazała się na świecie. Jeden z pierwszych popularyzatorów muzyki alternatywnej w Polsce w latach 60. i 70. oraz muzyki świata w Wielkiej Brytanii i w Polsce. Wieloletni członek władz naczelnych Polskiej Partii Socjalistycznej.

Absolwent Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego^[2]. Studia doktoranckie na London School of Economics^{[potrzebny przypis]}.

W latach 1969–1981 był prezenterem radiowym i recenzentem publikującym m.in. w czasopismach Jazz, Jazz Forum, tygodnikach Polityce, Przekroju i Literatura oraz magazynach Non Stop i Musicorama. Równolegle publikował też w prasie angielskiej, m.in. w Melody Maker, Sounds i New Musical Express. Twórca krótkotrwale istniejącego ilustrowanego magazynu muzycznego Rytm, następnie news editor w anglojęzycznej wersji miesięcznika Jazz Forum^{[potrzebny przypis]}.

W latach 1982–1989 wydawca i redaktor publikowanego w Londynie biuletynu Solidarność News, przemianowanego najpierw na Voice of Solidarity, a następnie na The Bloc. Jednocześnie był publicystą emigracyjnego pisma Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza i autorem stałej rubryki „Solidarność – z kraju” w jego weekendowym wydaniu. Równolegle publikował w prasie anglojęzycznej, m.in. The Times^[3], materiały poświęcone sytuacji w Polsce i Europie Wschodniej.

W latach 1989–1991 współkierował (wraz z Bogusławem Jankowskim) niezależną agencją East European News Agency, a w latach 1991–1992 współpracuje (jako stringer) z The Times. W latach 1992–1995 był londyńskim korespondentem Rzeczpospolitej i TVP^[2].

Od 1996 do 2002 był specjalnym korespondentem World Link (organu Światowego Forum Ekonomicznego) i jego ekspertem do spraw Afryki. Inne pisma, z którymi w tym okresie współpracował, to m.in. Corporate Location, Management and Technology, (w którym miał własną całostronicową kolumnę), The World Today, Global Investment Manager oraz Jazzwise. W tym ostatnim, obecnie czołowym magazynie w Europie, wprowadził tematykę world music, tworząc na jego łamach osobny dział poświęcony tej muzyce.

W latach 2009–2010 pełnił funkcję dyrektora artystycznego warszawskiego Festiwalu Skrzyżowanie Kultur^[4].

W latach 2002–2003 prowadził autorskie audycje w Radio Jazz. Był dziennikarzem działu „Świat” w redakcji Dziennik Polska-Europa-Świat od momentu powstania tego tytułu aż do listopada 2006. Publikował m.in. w Sprawach Międzynarodowych^[5].

W 1966 stworzył pierwszy w Polsce alternatywny klub muzyczny zwany początkowo „Folk and Protest-Song Fan Club”. a po przeniesieniu go do Staromiejskiego Domu Kultury w Warszawie, zostaje przemianowany na „Jajo Pełne Muzyki”. Klub, zwany popularnie „klubem hippisów” odegrał rolę jednego z ognisk tworzącej się w Polsce kontrkultury. Ze środowiska „Jaja” wywodzi się szereg znanych muzyków, np. Zbigniew Hołdys, i dziennikarzy muzycznych jak Włodzimierz Kleszcz. W marcu 1968 brał udział w ruchu protestacyjnym, kierując komitetem strajkowym w Szkole Bibliotekarstwa i Informacji^{[potrzebny przypis]}.

Od 1982 do 1989 kierował najpierw Biurem Informacyjnym NSZZ „Solidarność” w Londynie, a następnie współtworzył tamtejszy Komitet Obywatelski^[2].

W 1987 wstąpił w Londynie do Polskiej Partii Socjalistycznej, w której został kierownikiem Wydziału Krajowego Centralnego Komitetu Zagranicznego. Był bliskim współpracownikiem Lidii Ciołkoszowej w ostatnich latach jej życia. Po zjednoczeniu emigracyjnej PPS z krajowymi grupami socjalistycznymi, jesienią 1990 został wybrany w skład Rady Naczelnej, a następnie Centralnego Komitetu Wykonawczego (CKW). Był kilkakrotnie wybierany na najwyższe stanowiska partyjne, m.in. przewodniczącego CKW^[6].

Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich^[7], Stowarzyszenia Wolnego Słowa, Stowarzyszenia im. E. Kwiatkowskiego, Królewskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Królewskiego Towarzystwa Afrykanistycznego, Międzynarodowego Towarzystwa Socjologicznego, Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych^{[potrzebny przypis]}.

W latach 1997–1998 pracował jako analityk (Research Associate) w Międzynarodowym Instytucie Studiów Strategicznych w Londynie. W latach 2002–2010 prowadził zajęcia ze studiów kulturowych i afrykanistyki w Collegium Civitas w Warszawie^[8]. Równolegle w latach 2006–2008 był asystentem w Instytucie Studiów Politycznych PAN, gdzie specjalizował się w zagadnieniach związanych z bezpieczeństwem narodowym^[9].

Był gościnnym wykładowcą szeregu uczelni, w tym Uniwersytetu Harvarda, Uniwersytetu Yale, Kolegium Clare, Kolegium Świętej Trójcy w Dublinie, Uniwersytetu McGilla, Uniwersytetu w Aarhus^{[potrzebny przypis]}.

Ambasador tytularny. W latach 2010–2015 piastował stanowisko ambasadora RP w Angoli, z akredytacją w Gabonie oraz Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej^[10][11]. Od 2017 do 2022 Stały Przedstawiciel RP przy UNEP i UN-Habitat, przez pewien okres jednocześnie zastępca kierownika Ambasady RP w Nairobi^[12][13].

Jest autorem i współautorem szeregu publikacji z tematyki politologicznej, militarnej, afrykanistycznej i muzycznej, m.in. książki Rock: od Presleya do Santany (Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1978), encyklopedii afrykanistycznej Africa South of Sahara (wyd. Taylor and Francis) oraz w Encyklopedii polskiej emigracji i Polonii.

Syn Ewy Urszuli Wilczur-Garzteckiej i Juliusza Garzteckiego^[14]. Ma czworo dzieci: synowie: Antoni William, Dylan Alexander i Sean-Paul, student, oraz córka Karolina (po mężu Shapland).

• Marek Garztecki – notka biograficzna na stronie Virtual WOMEX (ang.)