Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Marcel Szary

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcel Szary
Ilustracja
Graffiti na skłocie Rozbrat poświęcone Marcelowi Szaremu.
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1964
Śrem

Data i miejsce śmierci

30 marca 2010
Poznań

Miejsce spoczynku

Cmentarz Miłostowo w Poznaniu

Marcel Szary (ur. 27 grudnia 1964 w Śremie[1], zm. 30 marca 2010 w Poznaniu[2]) – polski działacz związkowy, członek OZZ „Inicjatywa Pracownicza”[3], robotnik w Zakładach im. Hipolita Cegielskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasach PRL-u należał do NSZZ „Solidarność”, przystąpił do niej jeszcze jako uczeń. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych był koordynatorem w działającej w podziemiu Solidarności w Zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu[4]. Po 1989 odszedł ze związku ze względu na jego zdaniem ugodowy charakter działalności. W czerwcu 2004 stał się jednym z organizatorów komisji Inicjatywy Pracowniczej w Zakładach im. Hipolita Cegielskiego. Był przedstawicielem załogi w zarządzie Zakładów.

W 2007 i 2008 w zakładach H. Cegielskiego wystąpił spór płacowy pomiędzy załogą a zarządem. Pracownicy zaczęli organizować wiece, w formie tzw. „płyt”. Wiece te są charakterystyczną dla poznańskiego zakładu od strajków w 1956 formą wyrażania niezadowolenia wśród pracowników. Nazwa pochodzi od płyt traserskich (wysokości ok. 1,5 m), na których przemawiano, dyskutowano i wokół których gromadziła się załoga[5]. Marcel Szary był jednym z głównych przemawiających. Przeciwko niemu wszczęto proces karny oskarżając o zorganizowanie w 2008 trzech nielegalnych wieców pracowniczych. W 2009 sąd uznał go winnym i skazał go na karę grzywny. Zdaniem sądu, wiece miały charakter strajku, ponieważ, chociaż nie były długie (15-30 min), wiązały się z odejściem pracowników od maszyn[6].

W 2007 zachorował na białaczkę. Pod koniec lutego 2010 z powrotem znalazł się w szpitalu, gdzie zaangażował się w obronę pielęgniarek. Zmarł 30 marca 2010[7]. Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu[8] (pole 51, kwatera 1).

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
  • Marcel Szary był jednym z głównych bohaterów projektu teatralnego „Ceglorz” przygotowanego przez Teatr Ósmego Dnia i Inicjatywę Pracowniczą (premiera 25-26 czerwca 2013). Projekt był opisywany jako forma upamiętniania historii ruchu robotniczego w formie historii mówionej[9].
  • W Bytomiu 2013 w ramach projektu Metropolis Rafał Jakubowicz przygotował instalację „Płyta”, upamiętniającą Marcela Szarego i zorganizowane przez niego strajki[10].
  • Pamięci Marcela Szarego dedykowana jest książka Jarosława Urbańskiego Strajk. Historia buntów pracowniczych, Wydawnictwo RM, Warszawa 2024.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marcel Szary nowym członkiem zarządu spółki H. Cegielski-Poznań [online], poznan.wyborcza.pl, 2003 [dostęp 2022-08-15] [zarchiwizowane z adresu] (pol.).
  2. Rafał Woś, Płyty Szarego [online], www.tygodnikpowszechny.pl, 18 marca 2021 [dostęp 2022-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-11] (pol.).
  3. Jacek Łuczak, Zmarł Marcel Szary, znany poznański związkowiec [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2022-08-16] [zarchiwizowane z adresu] (pol.).
  4. Marcin Bosacki: Podziemie w Cegielskim: NSZZ „Solidarność” ZPM H. Cegielski, Poznań od 13 grudnia 1981 do 17 kwietnia 1989. Humaniora, 1996, s. 51,119.
  5. Jarosław Urbański, „Płyta” - opowieść o Marcelu Szarym [online], federacja-anarchistyczna.pl, 2 kwietnia 2015 [dostęp 2022-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (pol.).
  6. Poznański sąd: Marcel Szary skazany na grzywnę [online], Głos Wielkopolski, 23 czerwca 2009 [dostęp 2022-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16] (pol.).
  7. Marcel Szary nie żyje [online], www.ozzip.pl, 30 marca 2010 [dostęp 2022-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16] (pol.).
  8. Rafał Cieśla, Szymon Siewior, MIŁOSTOWO - Ostatnie pożegnanie Marcela Szarego. Zobacz zdjęcia i film [online], Poznań Nasze Miasto, 6 kwietnia 2010 [dostęp 2022-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16] (pol.).
  9. Świadectwo teatru. Projekt „Ceglorz” Teatru Ósmego Dnia, Debata: Konrad Białecki i inni, „Sensus Historiae”, 4 (XVII), 2014, s. 133-157..
  10. Bunt robotników buntem artysty, czyli co może sztuka?

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard Konieczko, Marcel Szary 1964–2010, „Kurier Związkowy Sierpień '80”, nr 336, 14 kwietnia 2010, s. 6 (wersja elektroniczna, dostęp: 22 kwietnia 2012)
  • Jarosław Urbański, Strajk. Historia buntów pracowniczych, Wydawnictwo RM, Warszawa 2024, ss. 226-235.