Ludmiła Titowa

Ludmiła Titowa

Людмила Титова

Data i miejsce urodzenia	26 marca 1946 Czyta
Wzrost	176 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Grenoble 1968 łyżwiarstwo szybkie (500 m) srebro Grenoble 1968 łyżwiarstwo szybkie (1000 m) brąz Sapporo 1972 łyżwiarstwo szybkie (500 m) MŚ w wieloboju brąz Helsinki 1971 wielobój MŚ w wieloboju sprinterskim złoto West Allis 1970 wielobój brąz Eskilstuna 1972 wielobój Mistrzostwa Europy w wieloboju srebro Leningrad 1971 wielobój
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludmiła Jewgienjewna Titowa (ros. Людмила Евгеньевна Титова, ur. 26 marca 1946 w Czycie) – rosyjska łyżwiarka szybka reprezentująca ZSRR, trzykrotna medalistka olimpijska i trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Specjalizowała się w dystansach sprinterskich, choć stawała na podium także w wieloboju. Pierwsze sukcesy osiągnęła w 1968 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Grenoble zdobyła dwa medale. W swoim pierwszym starcie, biegu na 500 m zdobyła złoty medal, wyprzedzając bezpośrednio trzy Amerykanki, które ex aequo zajęły drugą pozycję: Jenny Fish, Dianne Holum i Mary Meyers. Dwa dni później zajęła drugie miejsce w biegu na 1000 m, przegrywając tylko z Carry Geijssen z Holandii. Zajęła także siódme miejsce w biegu na 1500 m. Cztery lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Sapporo zdobyła jeden medal - w biegu na 500 m była trzecia. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Amerykanka Anne Henning oraz Wiera Krasnowa z ZSRR. Była ponadto czwarta w biegu na 1000 m, przegrywając walkę o medal z Anne Henning. W 1976 roku wzięła udział w igrzyskach w Innsbrucku, ale nie zdobyła medalu. W swoim jedynym starcie, biegu na 1000 m zajęła siódmą pozycję.

Podczas wielobojowych mistrzostw świata w Helsinkach w 1971 roku zdobyła brązowy medal. Przegrała tam tylko ze swą rodaczką Niną Statkiewicz i Holenderką Stien Kaiser. Był to jedyny medal wywalczony przez nią w tej konkurencji. Rok wcześniej zwyciężyła na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w West Allis. W tej samej konkurencji była też trzecia na mistrzostwach świata w Eskilstunie, plasując się za Moniką Pflug z RFN i Dianne Holum z USA.

Swój jedyny medal mistrzostw Europy zdobyła w 1971 roku, zajmując drugie miejsce podczas ME w Leningradzie. Na podium rozdzieliła dwie rodaczki: Ninę Statkiewicz i Kapitolinę Sierioginę. Blisko kolejnego medalu była na mistrzostwach Europy w Inzell w 1972 roku, jednak ostatecznie rywalizację ukończyła na czwartym miejscu. W walce o podium lepsza okazała się Ludmiła Kisielowa. W 1968 roku Titowa była mistrzynią ZSRR w wieloboju.

Trzykrotnie ustanawiała rekordy świata^[1].

Po zakończeniu kariery pracowała jaklo komentatorka dla telewizji. W 1996 rok wzięła udział w ekspedycji na geograficzny biegun południowy.

• Mistrzostwa świata w wieloboju sprinterskim
  • złoto – 1970
  • brąz – 1972
• Mistrzostwa świata w wieloboju
  • brąz – 1971

• Profil na stronie Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
• Profil na stronie Schaats Statistieken.nl (niderl.)