Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Lesław Ćmikiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lesław Ćmikiewicz
Ilustracja
Lesław Ćmikiewicz (2012)
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1947
Wrocław

Wzrost

173 cm

Pozycja

defensywny pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1960–1965 Lotnik Wrocław
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1965–1970 Śląsk Wrocław 76 (4)
1970–1979 Legia Warszawa 226 (15)
1980 New York Arrows 6 (1)
1980–1981 Chicago Horizon 11 (12)
W sumie: 319 (32)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1970–1979  Polska 57 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1981–1982 Legia Warszawa (asystent)
1982–1985 Motor Lublin
1985–1986 Stal Rzeszów
1986 Górnik Zabrze
1987–1988 Hutnik Kraków
1988 Pogoń Szczecin
1989–1990 Gwardia Warszawa
1989–1993 Polska (asystent)
1991 Polska (tymczaswowo)
1993 Polska
1994 RKS Radomsko
1999–2001 Polska U-21
2003–2004 Amica Wronki (asystent)
2005–2006 Tur Turek
2006 Cracovia (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Monachium 1972 Piłka nożna
srebro Montreal 1976 Piłka nożna
Mistrzostwa świata
III miejsce RFN 1974 piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Lesław Ćmikiewicz (ur. 3 maja 1947[1], urzędowo 25 sierpnia 1948, we Wrocławiu) – polski piłkarz i trener.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Jako piłkarz występował na pozycji pomocnika. Wychowanek Lotnika Wrocław (1960–1965). Następnie występował w Śląsku Wrocław (1965–1970), Legii Warszawa (1970–1979) oraz klubach amerykańskich: New York Arrow (1980) i Chicago Horizon (1980-1981). Największe sukcesy odniósł broniąc barw warszawskiej Legii, w której rozegrał 226 meczów i strzelił 14 bramek. Z Legią zdobył Wicemistrzostwo Polski w 1971, Puchar Polski w 1973 i 1980 oraz ćwierćfinał Pucharu Europy w 1971. Pełnił także funkcję kapitana drużyny[2].

W reprezentacji Polski rozegrał 57 meczów (1970–1979). Dwukrotny medalista olimpijski: złoty z Monachium (1972) i srebrny z Montrealu (1976). Uczestniczył w Mistrzostwach Świata w RFN w 1974, gdzie reprezentacja Polski prowadzona przez Kazimierza Górskiego zdobyła trzecie miejsce.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę jako trener. Zaczynał od asystowania Kazimierzowi Górskiemu w Legii (1981–1982). Następnie prowadził drużyny klubowe, m.in. Motor Lublin, Stal Rzeszów, Górnika Zabrze, Hutnika Kraków, Pogoń Szczecin, Gwardię Warszawa i RKS Radomsko. Asystent selekcjonera reprezentacji Polski Andrzeja Strejlaua w latach 1989–1993[2]. Samodzielnie prowadził drużynę narodową w trzech ostatnich meczach eliminacji Mistrzostw Świata jesienią 1993. Selekcjoner młodzieżowej reprezentacji Polski w latach 1999–2001 (1/8 finału Młodzieżowych Mistrzostw Europy). Asystent Stefana Majewskiego w Amice Wronki (2003–2004). Przez kilka lat asystent Kazimierza Górskiego w drużynie oldbojów „Orły Górskiego”. Prowadził też wiele drużyn w meczach pokazowych. Działa przy organizowaniu turniejów drużyn dziecięcych i szkolnych. Od rundy jesiennej sezonu 2005/2006 prowadził trzecioligowy klub piłkarski Tur Turek. Zrezygnował 26 kwietnia 2006 po porażce ze Zdrojem Ciechocinek. Od 2 października 2006 pełni obowiązki II trenera Cracovii.

Od 2014 członek Klubu Wybitnego Reprezentanta[3].

Był członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Legenda reprezentacji: kadra Nawałki niczego wielkiego nie osiągnęła. firsteleven.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-15)].. First Eleven, 02.03.2017.
  2. a b Lesław Ćmikiewicz – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  3. Nowi członkowie Klubu Wybitnego Reprezentanta [dostęp 2014-10-16].
  4. Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].
  5. M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 53.
  6. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 
  7. Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972. 
  8. Nagrody m.st. Warszawy przyznane w 2011 roku. Urząd m. st. Warszawy, 16 czerwca 2011. [dostęp 2012-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lipca 2018)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel Legia to potęga, prawie 90 lat prawdziwej historii. Wydawnictwo GiA, Katowice 2004 (9. część cyklu Kolekcja Klubów)
  • Lesław Ćmikiewicz w bazie National Football Teams (ang.)