Lepidolit
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
zasadowy glinokrzemian potasu, litu i glinu |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
2,5–3 |
Przełam |
blaszkowy |
Łupliwość |
doskonała, jednokierunkowa |
Pokrój kryształu |
tabliczkowy, płytkowy |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Gęstość |
2,8–3 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
różowa, fioletowa, purpurowa, bezbarwny, zielony, szary i inne; barwę wywołują głównie domieszki manganu |
Rysa |
biała |
Połysk |
perłowy |
Lepidolit – rzadki minerał należący do gromady krzemianów, zaliczany do grupy mik litowych. Jest rozpowszechniony tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. lepis (lepidon) = łuska i lithos = skała (kamień); nawiązuje do częstych drobnołuseczkowych skupień tego minerału.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym lub blaszkowym. Pięknie wykształcone kryształy są spotykane w druzach w formie szczotek krystalicznych. Jest giętki, sprężysty, przezroczysty. Często zawiera niewielkie ilości żelaza, sodu, cezu, magnezu.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Stanowi składnik pegmatytów i niektórych grejzenów. Bardzo często można go spotkać obok kwarcu, spodumenu, topazu, berylu, kasyterytu, fluorytu, turmalinu, z którymi współwystępuje.
Miejsca występowania:
- na świecie: Rosja – Ural, USA – Pala, Kalifornia, Kolorado, Maine, Brazylia, Zimbabwe, Madagaskar, Finlandia, Włochy, Australia,
- w Polsce: znajdowany w druzach pegmatytowych w Karkonoszach.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- bardzo ważne źródło otrzymywania litu,
- jest atrakcyjny i ceniony przez kolekcjonerów,
- minerał w formie zbitej jest bardzo atrakcyjnym kamieniem dekoracyjnym i ozdobnym,
- bywa obrabiany i szlifowany na potrzeby kolekcjonerów.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały. Świat Książki, 1996.
- J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, 2003.
- W. Schumann: Minerały świata. Alma-Press, 2003.