Leon Berski

Leon Berski

porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1898 Warszawa
Data i miejsce śmierci	6 września 1927 Ostrowiec
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	122 Eskadra Myśliwska
Stanowiska	dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Berski (ur. 28 stycznia 1898 w Warszawie, zm. 6 września 1927 w Ostrowcu) – porucznik pilot Wojska Polskiego, sportowiec.

Urodził się 28 stycznia 1898 w Warszawie^[1][2], w rodzinie Karola i Anny z Czerwińskich^[1]. Uczył się w Gimnazjum Realnym Rychłowskiego w Warszawie oraz na Kursie Gimnastycznym w czeskiej Pradze^[1].

Od 3 stycznia do 21 marca 1919 był uczniem klasy „L” Szkoły Podchorążych w Warszawie^[3]. Z dniem 1 kwietnia 1919 został mianowany podporucznikiem w piechocie i przydzielony do Inspektoratu Szkolnictwa^[4]. Od maja 1919 służył Obozie Szkół Podoficerskich w Dęblinie^[1]. W marcu 1920 został przeniesiony do 9 Pułku Piechoty Legionów. W czasie wojny z bolszewikami dowodził kompanią, został ranny^[1]. Od lipca 1920 do listopada 1921 służył jako instruktor Szkoły Podoficerskiej w Chełmnie^[1].

Jako podporucznik 28 Pułku Piechoty został przydzielony na pierwszy roczny Oficerski Kurs Wychowania Fizycznego 1921/1922 w Centralnej Szkoły Wojskowej Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, w trakcie którego został w nim mianowany instruktorem szermierki (jako zastępca ppłk. Gollinga), w związku formalnie nie figurował na liście jego absolwentów^[5][1]. Ponadto od wiosny 1922 do listopada 1924 był dowódcą kompanii na osobnych kursach szermierczych w Szkole, prowadził zajęcia z szermierki, boksu na kolejnych Oficerskich Kursach Gimnastyki Sportowej oraz Wychowania Fizycznego^[6]. 27 maja 1922 reprezentował Szkołę na Akademii Szermierczej we Lwowie^[7].

W tym okresie został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1921^[8][9]. W CSWGiS w 1923 był oficerem nadetatowym 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie^[10], w którym w 1924 służył^[11]. W 1924 został przydzielony służbowo do warszawskiego 36 Pułku Piechoty i jednocześnie odkomenderowany do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, w której kształcił się od listopada 1924 do sierpnia 1925^[1]. Następnie od grudnia 1925 służył w 1 Pułku Lotniczym^[1]. W pierwszej połowie 1926 odbywał kurs doskonalący w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu, uzyskując tytuł pilota^[1]. Od czerwca 1925 do stycznia 1927 był dowódcą 122 Eskadry Myśliwskiej. Później pełnił stanowisko instruktora do prac wychowania fizycznego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr I^[1].

Reprezentując AZS Warszawa zdobył brązowy medal w mistrzostwach Polski w szermierce edycji 1927, startując w konkurencji szpady. W tym samym roku reprezentując 1 Pułk Lotniczy zdobył mistrzostwo Wojska Polskiego^[12]. Zaangażował się także w boks, szkoląc wielu bokserów w Poznaniu, a potem w Warszawie (Ośrodek WF i Varsovia)^[13]. Uprawiał też pięciobój nowoczesny^[13].

Nade wszystko spełniał się w pilotażu lotniczym, często wykonując ryzykowne i karkołomne akrobacje^[13]. Kilkukrotnie jego odważne ewolucje skutkowały upadkami^[13].

6 września 1927 uczestnicząc w manewrach ćwiczeń międzydywizyjnych 122 Eskadry Myśliwskiej, pilotując maszynę Spad 61C1 o numerze 1-241, podczas wykonywania ewolucji uległ wypadkowi na lotnisku ćwiczebnym w Ostrowcu Świętokrzyskim odnosząc obrażenia^[14][1]. Zmarł po przewiezieniu do szpitala w Ostrowcu tego samego dnia^[1][15]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 157-4-3,4)^[15][1].

Był żonaty z Kazimierą z domu Szałkiewicz^[1].

19 marca 1928 został pośmiertnie mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 25. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa^[16].

Jego imieniem nazwano otwartą 1 maja 1928 salę gimnastyczną w CWSGiS w Poznaniu, w gmachu której odsłonięto tablicę jemu poświęconą^[17].

• Krzyż Walecznych^[10]
• Srebrny Krzyż Zasługi – pośmiertnie 16 marca 1928 „za zasługi na polu organizacji wojska i rozwoju sportu”^[18][19]
• Odznaka Pilota nr 751^[1]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
• Alojzy Pawełek: Centralna Wojskowa Szkoła Gimnastyki i Sportów w Poznaniu 1921–1929. Poznań: Główna Księgarnia Wojskowa, 1929.