Otto Liebmann

Otto Liebmann

Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1840 Lwówek Śląski
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1912 Jena
Zawód, zajęcie	filozof
Multimedia w Wikimedia Commons

Otto Liebmann (ur. 25 lutego 1840 w Lwówku Śląskim, zm. 14 stycznia 1912 w Jenie) – niemiecki filozof.

Liebmann był od 1872 profesorem w Strasburgu a od 1882 roku w Jenie^[1]. Był jednym z prekursorów neokantyzmu. W swojej słynnej książce Kant und die Epigonen broni filozofii Kanta przeciwko jej kontynuatorom takim jak Fichte, Schelling, Hegel, Fries, Herbart i Schopenhauer. Był ojcem matematyka Heinricha Liebmanna.

Liebmann postuluje rozwój nowej metafizyki, którą określa mianem metafizyki krytycznej^[2]. Krytyczne podejście w metafizyce polega na akceptacji hipotetycznego statusu rzeczy samych w sobie i próbie wyprowadzenia z tego stanu rzeczy konsekwencji filozoficznych, pozostając przy tym w granicach ludzkiego rozumu. Wszystko, co wykracza poza doświadczenie, metafizyka może potraktować tylko jako hipotetyczne przypuszczenia, które wymagają sprawdzianu pod względem ich wiarygodności, gdyż nawet metafizyczne twierdzenia mogą mieć różną wartość.

• Kant und die Epigonen (1865; Nachdrucke: 1912 und 1991)
• Über den individuellen Beweis für die Freiheit des Willen (1866)
• Über den objektiven Anblick (1869)
• Zur Analysis der Wirklichkeit (1876)
• Über philosophischen Tradition (1883)
• Die Klimax der Theorien (1884)
• Gedanken und Tatsachen, 2 Bände (1882-1904)
• Immanuel Kant (1904)