Oswald Kermenić

Oswald Kermenić

Oswald Kermenic (Kermenitz)

Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1885 Penzig
Data i miejsce śmierci	23 maja 1950 Lima
Zawód, zajęcie	dyplomata
Małżeństwo	Konstancja z d. Heinzel
Odznaczenia

Oswald Kermenić, także: Oswald Kermenic, Oswald Kermenitz (ur. 9 kwietnia 1885 w Penzing w Cesarstwie Austrii, zm. 23 maja 1950 w Limie w Peru^[1]) – polski i austro-węgierski konsul pochodzenia austriackiego.

W młodości ukończył gimnazjum w Radautz w Bukowinie. W latach 1904–1909 studiował w Akademii Konsularnej w Wiedniu, po której ukończeniu został pracownikiem austro-węgierskiej służby konsularnej w Wiedniu. Początkowo był attaché, a od 1911 wicekonsulem Konsulatu Generalnego w Moskwie. W tym samym roku został przeniesiony do Konsulatu Generalnego w Warszawie, a w latach 1914–1915 do placówki dyplomatycznej w Berlinie, gdzie organizował wydział polski ds. opieki nad uchodźcami i bezdomnymi z Galicji. Od 1915 przebywał ponownie w Warszawie, gdzie pełnił funkcję przedstawiciela austriackiego Ministra Obrony w Warszawie. W 1917 został mianowany konsulem, a w 1919 został zwolniony ze służby austriackiej^[1].

Do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej przyjęty został 1 maja 1920 r. Był kolejno starszym referentem, następnie tytularnym radcy posła II klasy oraz radcą biura komisarza w Komisariacie Generalnym w Gdańsku. 1 czerwca 1927 r. rozpoczął pracę w Departamencie Konsularnym MSZ. 16 października skierowany został do konsulatu RP w Antwerpii jako radca ekonomiczny, a następnie jako konsul generalny^[2]. 1 stycznia 1941 r. nominowano go na stanowisko kierownika placówki ambasady w Limie, początkowo jako chargé d’affaires, a od 17 listopada 1944 r., po złożeniu listów uwierzytelniających prezydentowi Peru, jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny. Wydawał również w Limie biuletyn polskiej Katolickiej Agencji Prasowej, który ukazał się pod tytułem „Agencia catolica polonesa de prensa” 21 października 1944 r. Pełnienie funkcji zakończył w lipcu 1945 r., ze względu na wycofanie uznania rządowi RP w Londynie. Pozostał w Limie do końca życia, gdzie pełnił funkcję nieoficjalnego przedstawiciela rządu^[3].

Był synem Aurelego i Emilii z d. Osswalt^[1]. Jego żoną była Konstancja Keremenić (z d. Heinzel), córki barona Ludwika Heinzla^[4], z którą ożenił się w 1918 r. w Łagiewnikach^[1]. Początkowo mieszkali w Łodzi, a po śmierci teścia, wraz z żoną odziedziczyli jego majątek, na który składały się dobra Łagiewnickie i Arturówek wraz z pałacem Ludwika Heinzla i willą leśniczówką Ludwika Heinzla. W 1937 r. sprzedali majątek i wyemigrowali do Peru^[5]. Mieli 3 dzieci^[4]: 2 córki: Aldonę Marię Collin (ur. 1919) – pracownicę polskiego Ministerstwa Informacji i Dokumentacji RP w Limie, Gabrielę Marię (ur. 1923) i syna Jana Marię (ur. 1926)^[1].

• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[2]
• Order Słońca Peru (1946)^[1]