José Ardines
| Pełne imię i nazwisko |
José María Ardines Douglas | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1968 | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
174 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
José María „Chepe” Ardines Douglas (ur. 7 sierpnia 1968 w mieście Panama) – panamski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant kraju.
Ardines jest najlepszym strzelcem w historii profesjonalnej ligi panamskiej. W latach 1989–2002 strzelił w niej 197 goli, z czego zdecydowaną większość (191) w barwach klubu AFC Euro Kickers. Sześć razy z rzędu zostawał królem strzelców tych rozgrywek. Należą do niego również rekord strzelonych bramek w jednym sezonie ligi panamskiej (26) oraz rekord strzelonych bramek w jednym meczu ligi panamskiej (11).
Początki
[edytuj | edytuj kod]Ardines pochodzi ze stołecznego miasta Panama. Jest synem José Ardinesa seniora i Lydii Douglas de Ardines. Wychowywał się na osiedlu Villa Lorena. Uczęszczał do szkoły Instituto José Dolores Moscote i tam jako trzynastolatek zaczął trenować piłkę nożną[1]. Jego idolem piłkarskim był Pelé[2].
Kariera klubowa
[edytuj | edytuj kod]Euro Kickers
[edytuj | edytuj kod]W wieku dwudziestu lat Ardines dołączył do klubu AFC Euro Kickers, występującego w niedawno powstałej profesjonalnej lidze panamskiej – ANAPROF. Zadebiutował w niej 19 marca 1989 w meczu z Deportivo Perú[3]. Strzelił wówczas dwa gole, w tym jednego kilka sekund po rozpoczęciu meczu, uderzeniem z połowy boiska[2][3]. Szybko został kluczowym piłkarzem drużyny i gwiazdą całych rozgrywek[4]. Rekordowe sześć razy z rzędu wywalczył tytuł króla strzelców ligi panamskiej – w sezonach 1990 (26 goli), 1991 (13 goli), 1992 (20 goli), 1993 (12 goli), 1994/1995 (20 goli) i 1995/1996 (25 goli)[5]. Ponadto dwukrotnie – w sezonach 1990 i 1993 – był wybierany najlepszym zawodnikiem ANAPROF[6]. Swojego gola nr 100 w lidze panamskiej strzelił 13 listopada 1994 w meczu z Plazą Amador (1:2) i został pierwszym piłkarzem, który przekroczył w tych rozgrywkach barierę stu bramek[4]. W Euro Kickers stworzył świetny duet atakujących z Neftalím Díazem, kreujący całą grę zespołu; drużyna często była określana w mediach jako „Ardines, Díaz i dziewięciu pozostałych [graczy]”[4].
20 grudnia 1997 w ligowym spotkaniu z Ejecutivo Jr. (13:2) Ardines strzelił aż 11 goli, co pozostaje rekordem ligi panamskiej[7]. Mecz miał wyjątkowo niecodzienny przebieg, gdyż drużyna Ejecutivo Jr. wystawiła na boisku zaledwie siedmiu graczy. W 34. minucie spotkanie zostało przedwcześnie zakończone, ponieważ bramkarz Ejecutivo Jr. musiał zejść z boiska z powodu kontuzji i zostawił swoją drużynę w sześcioosobowym składzie[8].
Ardines występował w barwach Euro Kickers ogółem przez dwanaście lat, zdobywając dla niego 191 ligowych goli[4]. Jego klub był jednym z biedniejszych w lidze; początkowo Ardines dostawał 10 dolarów za wygrany mecz i dopiero później zaczął otrzymywać regularną pensję w wysokości 200 dolarów, a następnie 600 dolarów miesięcznie[4]. Z Euro Kickers wywalczył jedno mistrzostwo (1993) i dwa wicemistrzostwa Panamy (1991, 1996/1997)[4]. Podobnie jak większość swoich kolegów z drużyny, na początku lat 90. występował także w reprezentacji stołecznej uczelni Universidad de Panamá, z którą w 1991 roku wywalczył uniwersyteckie mistrzostwo Ameryki Środkowej (Juegos Centroamericanos Universitarios)[4].
Pozostałe kluby
[edytuj | edytuj kod]Ardines dwukrotnie próbował swoich sił w klubach zagranicznych z silniejszych lig, jednak bez powodzenia. Przebywał na piętnastodniowych testach w czołowym urugwajskim klubie Club Nacional de Football, gdzie występowali jego rodacy Julio César Dely Valdés i Jorge Dely Valdés. Nie zaproponowano mu jednak kontraktu[8]. W październiku 1991 podpisał natomiast dwumiesięczną umowę z zespołem CD Marathón z Hondurasu, później przedłużoną o kolejne dwa miesiące (do lutego 1992)[8]. Klub ten zatrudnił go dzięki udanemu występowi w uniwersyteckich mistrzostwach Ameryki Środkowej[2]. W ekipie z miasta San Pedro Sula nie strzelił jednak żadnego gola w lidze honduraskiej. Pomimo bardzo dobrej gry na treningach jako napastnik, w lidze był wystawiany głównie na nienaturalnej dla siebie pozycji skrzydłowego[2].
W 2001 roku Ardines odszedł z Euro Kickers, bezpośrednio po spadku klubu do drugiej ligi[9]. Następnie spędził po pół roku w klubach San Francisco FC (cztery gole) i Alianza FC (dwa gole)[4]. Z San Francisco wywalczył trzecie w swojej karierze wicemistrzostwo Panamy (Apertura 2001), ponownie grając u boku Neftalíego Díaza[10]. Karierę zakończył w wieku 34 lat jako zawodnik drugoligowego AD Orión[11].
Ardines jest najlepszym strzelcem w historii profesjonalnej ligi panamskiej. W latach 1989–2002 strzelił w niej 197 goli[12]. Należy do niego również rekord strzelonych bramek w jednym sezonie ligi panamskiej (26)[12].
Kariera reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]Ardines rozegrał kilka towarzyskich spotkań w reprezentacji Panamy. Były to m.in. dwa mecze z Hondurasem (0:4, 0:4) w czerwcu 1992 (za kadencji selekcjonera Gustavo de Simone)[13][14] czy z Trynidadem i Tobago (1:0) w lipcu 1996 (za kadencji Césara Maturany)[15]. Zdobywał pojedyncze gole w meczach towarzyskich, lecz nigdy nie wystąpił w eliminacjach do mistrzostw świata[2].
Powodem jego skromnego dorobku w drużynie narodowej była wielka konkurencja ze strony napastników takich jak bliźniacy Julio César Dely Valdés i Jorge Dely Valdés, Rommel Fernández czy Víctor René Mendieta, odnoszących spore sukcesy w ligach zagranicznych[4].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- mistrzostwo Panamy (1): 1993
- wicemistrzostwo Panamy (2): 1991, 1996/1997
Indywidualne
- najlepszy piłkarz ANAPROF (2): 1990, 1993
- król strzelców ANAPROF (6): 1990, 1991, 1992, 1993, 1994/1995, 1995/1996
Styl gry
[edytuj | edytuj kod]| „Być może Ardines nie był najzdolniejszym piłkarzem jakiego widziałem, ale był mistrzem w wykończeniu akcji.” — Ferney Agrono, kolega klubowy Ardinesa z Euro Kickers[7]
|
Ardines był opisywany jako szybki, zwinny i opanowany napastnik, potrafiący bardzo dobrze ocenić sytuację na boisku i wykorzystywać błędy przeciwnika[4]. Dysponował świetnym wykończeniem i mocnym strzałem[1]. Jak sam przyznawał, był zarazem piłkarzem przeciętnie uzdolnionym technicznie[2].
Zwykle nie celebrował swoich goli[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Ardines jest żonaty z Itzel, posiada trójkę dzieci – synów Anthony’ego i Arthura oraz córkę Arline[1].
Jako czynny zawodnik studiował na kierunku rachunkowości[2]. Po zakończeniu kariery pracował w Ministerstwie Rozwoju Społecznego jako księgowy. W czasie wolnym występował w lokalnej lidze oldbojów, gdzie regularnie zdobywał tytuły króla strzelców[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Marian Ruiz Góngora: 'Chepe', una historia viviente. [w:] La Prensa [on-line]. prensa.com, 10 sierpnia 2013. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ a b c d e f g José "Chepe" Ardines, el máximo goleador en la historia del fútbol panameño. [w:] Cable Onda Sports [on-line]. YouTube, 2 lutego 2021. [dostęp 2021-04-05]. (hiszp.).
- ↑ a b Nino Mangravita: Marzo 19,1989. José ¨Chepe¨ Ardines hace su debut con Eurokickers vs Deportivo Perú. Anotó sus dos primeros goles.. Así empezó su historia... Twitter, 19 marca 2015. [dostęp 2021-04-05]. (hiszp.).
- ↑ a b c d e f g h i j Campo Elías Estrada: El matador de Anaprof. [w:] La Prensa [on-line]. prensa.com, 1 lutego 2007. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ Ardines ficha con el Orión. [w:] La Prensa [on-line]. prensa.com, 26 lipca 2002. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ Eduardo Moreno Tórtora: No hubo Jugador Más Valioso. [w:] Panamá América [on-line]. panamaamerica.com.pa, 27 grudnia 2006. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ a b Campo Elías Estrada: Once veces Ardines. [w:] La Prensa [on-line]. prensa.com, 20 grudnia 2016. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ a b c Los dos centenarios. [w:] La Prensa [on-line]. prensa.com, 29 września 2013. [dostęp 2020-09-04]. (hiszp.).
- ↑ Rubén Polanco: "El Chepe" para la historia. [w:] Crítica [on-line]. critica.com.pa, 1 lutego 2007. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ El San Francisco da el primer paso, Arabe Unido saca empate al Sporting. [w:] Panamá América [on-line]. panamaamerica.com.pa, 22 czerwca 2001. [dostęp 2020-09-05]. (hiszp.).
- ↑ José Edwin Sánchez M.: Orión tras el ascenso. [w:] Crítica [on-line]. critica.com.pa, 8 sierpnia 2002. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ a b Homenaje al "Chepe" Ardines, hoy. [w:] Panamá América [on-line]. panamaamerica.com.pa, 3 lutego 2007. [dostęp 2020-08-13]. (hiszp.).
- ↑ Honduras v Panama, 28 June 1992. 11v11.com. [dostęp 2020-09-05]. (hiszp.).
- ↑ Honduras v Panama, 30 June 1992. 11v11.com. [dostęp 2020-09-05]. (hiszp.).
- ↑ Eduardo Moreno T.: Socca Warriors sólo perdieron de 14, dos veces. [w:] Panamá América [on-line]. panamaamerica.com.pa, 17 marca 2009. [dostęp 2020-09-05]. (hiszp.).