Johnny Mandel

John Alfred Mandel (ur. 23 listopada 1925 w Nowym Jorku, zm. 29 czerwca 2020 w Ojai^[1][2]) – amerykański kompozytor i aranżer popularnych piosenek, muzyki filmowej i jazzu. Muzycy, z którymi współpracował to Count Basie, Frank Sinatra, Peggy Lee, Anita O’Day, Barbra Streisand, Tony Bennett, Diane Schuur i Shirley Horn.

Mandel skomponował, poprowadził i zaaranżował muzykę do wielu ścieżek dźwiękowych do filmów. Jego najwcześniejszą zasługą był wkład w I Want to Live! w 1958, który był nominowany do nagrody Grammy.

Inne kompozycje Mandela to „Suicide Is Painless”^[3] (motyw z filmu i serialu M * A * S * H), „Close Enough for Love”, „Emily” i „A Time for Love” (nominowany do nagrody Nagroda Akademii). Napisał wiele partytur filmowych, w tym partyturę do filmu „Brodziec”. Piosenka miłosna tego filmu, „The Shadow of Your Smile”, którego współautorem był Paul Francis Webster, zdobyła nagrodę Akademii w 1965 za najlepszą piosenkę oryginalną oraz nagrodę Grammy za piosenkę roku w 1966.

John Alfred Mandel urodził się w Nowym Jorku 23 listopada 1925^[4]. Jego rodzicami byli Alfred, producent odzieży i Hannah (Hart-Rubin), śpiewaczka operowa, która odkryła, że jej syn ma słuch absolutny w wieku pięciu lat^[5][6]. Pochodził z żydowskiej rodziny^[7]. Mandel otrzymał lekcje gry na fortepianie, ale przeszedł na trąbkę, a później puzon.

Studiował w Manhattan School of Music i Juilliard School. W 1943 grał na trąbce ze skrzypkiem jazzowym Joe Venuti. W następnym roku pracował w 1944 z Billym Rogersem i puzonem w zespołach takich muzyków jak: Boyd Raeburn, Jimmy Dorsey, Buddy Rich, Georgie Auld i Chubby Jackson. W 1949 towarzyszył piosenkarzowi June Christy w orkiestrze Boba Coopera. W latach 1951–1953 grał i aranżował muzykę w orkiestrze Elliota Lawrence'a, w 1953 z Count Basie. Później mieszkał w Los Angeles, gdzie grał na trąbce basowej dla Zoot Sims.

W 1944 roku został absolwentem New York Military Academy z 1944 w Cornwall-on-Hudson w Nowym Jorku. Napisał kompozycje jazzowe, w tym „Not Really the Blues” dla Woody'ego Hermana w 1949, „Hershey Bar” (1950) i „Pot Luck” (1953) dla Stana Getza, „Straight Life” (1953) i „Low Life” (1956) dla Count Basie, a także „Tommyhawk” (1954) dla Cheta Bakera.

Wykonał interpretację „Gnossiennes nr 4 i nr 5” Erika Satie na pianinie do filmu Being There (1979).

Zdobył nagrodę Grammy za najlepszy instrumentalny towarzyszący wokal w 1981 roku za piosenkę „Velas” autorstwa Quincy'ego Jonesa, i ponownie w 1991 roku za utwór Natalie Cole i Nat Kinga Cole'a „Unforgettable” a rok później po raz kolejny za album „Here's to Life” autorstwa Shirley Horn.

W 2004 Mandel zaaranżował album Tony'ego Bennetta The Art of Romance. Bennett i Mandel współpracowali wcześniej przy albumie Bennetta pt. The Movie Song Album (1966), dla którego Mandel zaaranżował i poprowadził utwory „Emily” i „The Shadow of Your Smile”, a także był dyrektorem muzycznym albumu.

Johnny Mandel, Człowiek i jego muzyka z udziałem The DIVA Jazz Orchestra i wokalistki Ann Hampton Callaway został nagrany na żywo w Jazz w klubie Coca-Coli w Lincoln Center w Dizzy w maju 2010 roku, a wydany przez Arbors Records w marcu 2011 roku^[8].

Mandel poślubił Lois Lee w 1959^[9] i Martha Blanner w 1972^[10] i miał córkę Marissę urodzoną w 1976^[11]. Mandel był także kuzynem kompozytora filmowego Milesa Goodmana^[12].

Mandel otrzymał tytuł doktora honoris causa muzyki od Berklee College of Music w 1993^[13][14]. Był laureatem nagrody NEA Jazz Masters Award 2011^[15]. Następnie otrzymał nagrodę Grammy Trustees Award w 2018, która jest przyznawana przez The Recording Academy „osobom, które podczas kariery muzycznej wniosły znaczący wkład, poza występem, w dziedzinie nagrywania”^[16].

Mandel zmarł 29 czerwca 2020 w wieku 94 lat. Wieść o jego śmierci została po raz pierwszy ogłoszona przez jego przyjaciela i muzyka Michaela Feinsteina, który nie podał dalszych szczegółów.

• „A Christmas Love Song” (teksty Alana Bergmana i Marilyn Bergman)
• „Close Enough for Love” (tekst Paula Williamsa)
• „Emily” (tekst – Johnny Mercer)
• „Little Did I Dream” (tekst Davida Frishberga)
• „The Shadow of Your Smile” (tekst Paula Francisa Webstera)
• „Suicide Is Painless” (tekst Mike Altman)
• „Summer Wishes, Winter Dreams” (tekst: Alan Bergman i Marilyn Bergman)
• „A Time for Love” (tekst Paula Francisa Webstera)
• „Where Do You Start?” (tekst: Alan Bergman i Marilyn Bergman)
• „You Are There” (tekst Dave'a Frishberga)
• „The Moon Song” (po raz pierwszy w reżyserii Charliego Hadena i Pat Metheny w Beyond the Missouri Sky, 1997)

• 1956: Hoagy Sings Carmichael autorstwa Hoagy Carmichael
• 1960: Ring-a-Ding-Ding! autor: Frank Sinatra
• 1962: I Dig the Duke! I Dig the Count! autor: Mel Tormé
• 1966: „ Emily ” i „ The Shadow of Your Smile ” z albumu The Movie Song Album Tony'ego Bennetta
• 1975: „ Mirrors ” Peggy Lee
• 1981: "Velas" z The Dude w wykonaniu Quincy Jonesa
• 1992: Here's to Life w wykonaniu Shirley Horn
• 1992: The Christmas album autorstwa Manhattan Transfer
• 1995: Pearls Davida Sanborna
• 1999: When I Look in Your Eyes autorstwa Diany Krall
• 2001: You're My Thrill autorstwa Shirley Horn
• 2004: The Art of Romance autorstwa Tony'ego Bennetta
• 2009: Love Is the Answer autorstwa Barbary Streisand

Johnny Mandel skomponował i / lub zaaranżował muzykę do następujących filmów lub programów telewizyjnych:

• 1958: Chcę żyć!
• 1960: Trzeci głos
• 1961: Łamacze prawa
• 1963: Drums of Africa
• 1964: The Americanization of Emily
• 1965: Brodziec
• 1965: Mister Roberts (serial telewizyjny; 1 odcinek)
• 1966: Ruchomy cel
• 1966: Rosjanie nadchodzą
• 1966: Bob Hope Presents the Chrysler Theatre (serial; 2 odcinki)
• 1967: Zbieg z Alcatraz
• 1968: Ładna trucizna
• 1969: Niebo z bronią
• 1969: Ów chłodny dzień w parku
• 1969: Some Kind of a Nut
• 1970: M*A*S*H
• 1970: Mężczyzna, który miał władzę nad kobietami
• 1972: M*A*S*H (serial telewizyjny; 12 odcinków)
• 1972: Podróż przez Rosebud
• 1972: Molly and Lawless John
• 1973: Ostatnie zadanie
• 1973: Letnie życzenia, zimowe marzenia
• 1974: W.
• 1975: Ucieczka na Górę Czarownic
• 1976: Zwariowany piątek
• 1976: Żeglarz, który utracił łaski morza
• 1979: Agata
• 1979: Wystarczy być
• 1979: The Baltimore Bullet
• 1980: Too Close for Comfort (serial telewizyjny; 2 odcinki)
• 1980: Golfiarze
• 1982: Śmiertelna pułapka
• 1982: Lookin 'to Get Out
• 1982: Werdykt
• 1986: Niesamowite historie (serial; 1 odcinek)
• 1989: Brenda Starr

• 1953: Dance Session z Count Basie (Clef)
• 1966: Quietly There, Kwintet Billa Perkinsa (Riverside)
• 1958: A Sure Thing: David Allen Sings Jerome Kern (Pacific Jazz)
• 1983: The Shadow of Your Smile...Pinky Winters Sings Johnny Mandel...with Lou Levy (Cellar Door)
• 1984: Zoot Sims Plays Johnny Mandel: Quietly There (Fantasy)
• 1993: A Time for Love... The Music of Johnny Mandel, Bill Watrous (GNP Crescendo)
• 1994: Fred Hersh Plays Johnny Mandel: I Never Told You So (Varèse Sarabande)
• 2011: Johnny Mandel, Człowiek i jego muzyka, z The DIVA Jazz Orchestra i Ann Hampton Callaway (Arbors)
• 2014: Quietly There, Harry Allen/Jan Lundgren Quartet (Stunt)

• Johnny Mandel w bazie AllMusic (ang.)
• Johnny Mandel w Discogs
• Johnny Mandel w IMDb
• Johnny Mandel w Songwriters Hall of Fame
• Wywiad z Marc Myers w JazzWax
• Absolwenci Wyróżnienia. nyma.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-27)]. na stronie archiwów Akademii Wojskowej w Nowym Jorku
• Wywiad z historią mówioną NAMM 26 sierpnia 2009