Johannes Willebrands

Johannes Willebrands

Kardynał prezbiter
Veritatem in caritate Prawdziwość w miłosierdziu
Kraj działania	Holandia
Data i miejsce urodzenia	4 września 1909 Bovenkarpsel
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 2006 Denekamp
Miejsce pochówku	Utrecht
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan
Okres sprawowania	1969–1989
Arcybiskup Utrechtu
Okres sprawowania	1975–1983
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	26 maja 1934
Nominacja biskupia	4 czerwca 1964
Sakra biskupia	28 czerwca 1964
Kreacja kardynalska	28 kwietnia 1969 Paweł VI
Kościół tytularny	SS. Cosma e Damiano S. Sebastiano alle Catacombe
Multimedia w Wikimedia Commons

Johannes Willebrands (ur. 4 września 1909 w Bovenkarpsel, zm. 2 sierpnia 2006 w Denekamp) – holenderski duchowny katolicki, arcybiskup Utrechtu i prymas Holandii, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Urodził się w Bovenkarspel, jako najstarsze z dziewięciorga dzieci Hermana i Afry (z domu Koka) Willebrands. Jego ojciec pracował na lokalnym targu warzywnym, a jeden z braci udał się na misje redemptorystów do Gujany Holenderskiej.

Studiował w seminarium w Warmond i tamże przyjął święcenia kapłańskie 26 maja 1934. Kontynuował następnie studia w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Angelicum. Po powrocie do Holandii pracował jako duszpasterz w diecezji Haarlem i wykładał w seminarium w Warmond (w latach 1945-1960 był tam rektorem).

W czerwcu 1960 został mianowany sekretarzem w watykańskim Sekretariacie ds. Jedności Chrześcijan. Jako ekspert brał udział w Soborze Watykańskim II (1962-1965). W 1963 otrzymał honorowe tytuły papieskiego tajnego szambelana i prałata domowego. W czerwcu 1964 został mianowany biskupem tytularnym Mauriana i odebrał sakrę biskupią 28 czerwca 1964 z rąk papieża Pawła VI. W kwietniu 1969 najpierw został mianowany prezydentem Sekretariatu ds. Popierania Jedności Chrześcijan, a dwa tygodnie później wyniesiony do godności kardynalskiej; otrzymał diakonię Santi Cosma e Damiano.

Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (był prezydentem-delegatem II sesji nadzwyczajnej w listopadzie i grudniu 1985). W grudniu 1975 został mianowany arcybiskupem Utrechtu i prymasem oraz wikariuszem wojskowym Holandii, utrzymał jednocześnie stanowisko w Kurii Rzymskiej; w tym samym czasie uzyskał nominację na kardynała prezbitera, z tytułem prezbiterskim San Sebastiano alle Catecombe. Uczestniczył w obu konklawe 1978 oraz w I sesji plenarnej Kolegium Kardynalskiego w Watykanie w listopadzie 1979. Pełnił funkcję prezydenta-delegata Specjalnego Synodu Biskupów Holenderskich w Watykanie w styczniu 1980.

W listopadzie 1982 zrezygnował z funkcji wikariusza wojskowego Holandii, w grudniu 1983 także z rządów archidiecezją Utrecht. We wrześniu 1989 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w kolejnych konklawe, a w grudniu t.r. złożył rezygnację ze stanowiska prezydenta Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan (otrzymał tytuł prezydenta emeritusa). Był ostatnim kardynałem sprawującym urząd kamerlinga Kolegium Kardynalskiego przed jego zniesieniem w 1995 roku. Od śmierci kardynała Corrado Bafile (luty 2005) był najstarszym żyjącym kardynałem.

W 1997 r. przeprowadził się do franciszkańskiego klasztoru w Denekamp, gdzie zmarł dziewięć lat później.

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Willebrands - 95. urodziny ekumenizm.pl
• Znaczenie kard. Willebrandsa dla katolickiego ekumenizmu według kard. W. Kaspera
• Krótka biografia na Gcatholic
• Krótka biografia na Catholic-Hierarchy