Johann Bernoulli

Johann Bernoulli

Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1667 Bazylea
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1748 Bazylea
Zawód, zajęcie	matematyk, fizyk matematyczny
Multimedia w Wikimedia Commons

Johann Bernoulli (ur. 27 lipca 1667 w Bazylei, zm. 1 stycznia 1748 tamże^[1]) – szwajcarski matematyk i fizyk matematyczny, członek Petersburskiej Akademii Nauk, profesor uniwersytetów w Bazylei i w Groningen.

Bernoulli w matematyce zajmował się głównie analizą, a w fizyce – mechaniką klasyczną.

Jego rywalizacja z bratem Jakobem doprowadziła do postawienia problemu brachistochrony, co z kolei doprowadziło do powstania rachunku wariacyjnego^[2].

Jego Lectiones mathematicae de methodo integralium były pierwszym podręcznikiem na temat równań różniczkowych zwyczajnych^[3].

Pochodził ze znanej rodziny matematyków – Bernoullich. Jego synem był Daniel Bernoulli, bratem – Jacob. Był profesorem uniwersytetów w Groningen (Holandia) od 1695 i Bazylei od 1705 roku. Zajmował się rachunkiem różniczkowym, całkowym i wariacyjnym oraz liniami geodezyjnymi. Sformułował i rozwiązał niezależnie od brata Jakoba zagadnienie brachistochrony. Odkrył talent matematyczny Leonharda Eulera i odwiódł jego ojca od decyzji kształcenia Leonharda na pastora. Był twórcą twierdzenia rachunku różniczkowego i całkowego, które umożliwia obliczanie granic wyrażeń dających w wyniku symbol nieoznaczony (reguła de l'Hospitala).

• Hans Niels Jahnke: A history of analysis. Providence, RI: American Mathematical Society, 2003. ISBN 0-8218-2623-9. OCLC 51607350.

• John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Johann Bernoulli w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-24].