Język sirenicki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
0 (język wymarły w 1997 r.) | ||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
| Ethnologue | 10 wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ysr | ||
| IETF | ysr | ||
| Glottolog | sire1246 | ||
| Ethnologue | ysr | ||
| WALS | ysi | ||
| Występowanie | |||
| |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sirenicki (jupik sirenicki, sygnik) – wymarły język z rodziny eskimo-aleuckiej, używany w Federacji Rosyjskiej (we wsi Sireniki i okolicach na Półwyspie Czukockim).
W 1930 r. miał ok. 30 użytkowników, w 1990 r. Nikołaj Wachtin naliczył już tylko cztery kobiety w podeszłym wieku, które posługiwały się jeszcze sirenickim[1]. Ostatnią znaną osobą biegle mówiącą tym językiem była Vyjye (Valentina Wye)[2], która zmarła w styczniu 1997 r.[1]
Klasyfikacja
[edytuj | edytuj kod]Sirenicki jest przedstawicielem rodziny języków eskimo-aleuckich. Jednak jego dokładna klasyfikacja genealogiczna nie została jeszcze ustalona, uważany jest za jeden z języków jupik[3][4][5]. Niektórzy twierdzą, że język sirenicki jest pozostałością po trzeciej grupie języków eskimoskich[6][7], oprócz języków jupik i inuickich. Wykazuje wpływy języka czukockiego[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Vakhtin 1998 ↓, s. 162.
- ↑ Harald Haarmann: Die seltsamsten Sprachen der Welt: Von Klicklauten und hundert Arten, ‘ich’ zu sagen. München: C.H.Beck, 2021, s. 49. ISBN 978-3-406-76728-9. OCLC 1235599248. [dostęp 2023-01-24]. (niem.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Eskimo-Aleut, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-12-18] (ang.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Eskimo-Aleut, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-18] (ang.).
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 62, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ Vakhtin 1998 ↓, s. 161.
- ↑ a b Golla 2007 ↓, s. 80.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nikolai Vakhtin: Endangered Languages in Northeast Siberia: Siberian Yupik and other Languages of Chukotka. W: Erich Kasten (red.): Bicultural Education in the North: Ways of Preserving and Enhancing Indigenous Peoples’ Languages and Traditional Knowledge. Münster: Waxmann Verlag, 1998, s. 159–173. ISBN 978-3-89325-651-8. OCLC 40925380. (ang.).
- Victor Golla: North America. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 1–96. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).