Język zachodniofutuński
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1500 (2001)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | fut | ||
| IETF | fut | ||
| Glottolog | futu1245 | ||
| Ethnologue | fut | ||
| WALS | fut | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język zachodniofutuński[2], także futuna-aniwa[1][3] – język austronezyjski używany na wyspach Futuna i Aniwa (Vanuatu). W 2001 r. odnotowano, że posługuje się nim 1500 osób[1].
Dzieli się na dwa dialekty: zachodniofutuński (fotuna) i aniwa (anewa), między którymi występują znaczące różnice[1]. Niemniej w literaturze odmiany te są rozpatrywane jako jeden język[4]. W aniwa zidentyfikowano prawdopodobne zapożyczenia z języka tanna[5].
W zachodniofutuńskim stwierdzono obecność pożyczek z języków bislama, angielskiego i francuskiego[6].
Badaniem tego języka zajmował się Arthur Capell, autor słownika z 1984 r. (w którym zawarto też materiały gramatyczne)[7]. Poświęcono mu również opracowanie gramatyczne z 1983 r.[8] Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Futuna-Aniwa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Huptyś 2014 ↓, s. 80.
- ↑ Lynch, Ross i Crowley 2002 ↓, s. 889.
- ↑ Dougherty 1983 ↓, s. xiii.
- ↑ Capell 1984 ↓, s. 16.
- ↑ Dougherty 1983 ↓, s. 151.
- ↑ Capell 1984 ↓.
- ↑ Dougherty 1983 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Arthur Capell, Futuna-Aniwa dictionary, with grammatical introduction, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1984 (Pacific Linguistics C-56), DOI: 10.15144/PL-C56, ISBN 0-85883-316-6, OCLC 13366987 [dostęp 2023-10-07] (ang.).
- Janet W.D. Dougherty, West Futuna-Aniwa: an introduction to a Polynesian outlier language, Berkeley: University of California Press, 1983 (University of California Publications in Linguistics 102), ISBN 0-520-09657-6, OCLC 8430258 [dostęp 2023-10-07] (ang.).
- Szymon Huptyś, Języki antypodów. Współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, ISBN 978-83-233-3778-2, OCLC 898263549 [dostęp 2023-10-07] (pol.).
- John Lynch, Malcolm Ross, Terry Crowley, The Oceanic Languages, Richmond: Curzon Press, 2002, DOI: 10.4324/9780203820384, ISBN 978-0-203-82038-4, ISBN 978-0-415-68155-1, ISBN 978-0-7007-1128-4, OCLC 847627595 [dostęp 2021-08-19] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- K. David Harrison, Futuna Aniwa Talking Dictionary [online], Swarthmore College, 2016 [dostęp 2024-08-03] (ang. • bisl. • fr.).