Ilona Łepkowska

Ilona Łepkowska

Ilona Łepkowska (2016)
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1954 Warszawa
Zawód	pisarka, scenarzystka filmowa i serialowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ilona Łepkowska (ur. 11 lipca 1954 w Warszawie^[1]) – polska scenarzystka i producentka filmowa i serialowa, pisarka.

Urodziła się i dorastała w Warszawie, jest córką Joanny i Tadeusza Łepkowskich^[2][3]. Jej ojciec był profesorem historii w Polskiej Akademii Nauk, a matka zajmowała się domem, wcześniej pracowała w drogerii^[3]. Ma dwoje rodzeństwa^[4][5], starszą siostrę Ewę i młodszego brata Antoniego^[3]. Uczyła się w liceum im. Klementa Gottwalda w Warszawie^[6]. W latach 1972–1977 studiowała w Instytucie Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego^[7].

W 1976 zagrała epizodyczne role w filmach Człowiek z marmuru Andrzeja Wajdy i Barwy ochronne Krzysztofa Zanussiego^[8]. Udzielała korepetycji z języka polskiego^[9], była urzędniczką w Przedsiębiorstwie Transportu i Spedycji Przemysłu Mięsnego^[10] oraz pracowała jako asystentka kierownika produkcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych^[11]. W 1982 ukończyła dwuletnie Zaoczne Studium Scenariuszowe przy PWSFTViT w Łodzi^[1][12], po którego ukończeniu pracowała jako organizatorka publiczności w Teatrze Ochoty^[1], poza tym pisała teksty m.in. do czasopisma „Film”^[13]. Działała także w Kole Młodych przy Stowarzyszeniu Filmowców Polskich i pracowała w Studiu Filmowym Oko^[13].

Za swój pierwszy scenariusz – Gra – zdobyła wyróżnienie na festiwalu „Młodzi i film” w Koszalinie^[14]. Zadebiutowała scenariuszem do filmu telewizyjnego Wakacje z Madonną (1983)^[15], który był jej pracą zaliczeniową na pierwszym roku studiów^[10]. Jest autorką lub współautorką popularnych komedii takich jak: Och, Karol (1985) i Och, Karol 2 (2011), Komedia małżeńska (1993), Nigdy w życiu! (2004), Nie kłam, kochanie (2007), Jeszcze raz (2008) oraz serii „Kogel-mogel”, która jest określana mianem kultowej^{[16][17][18][19]}: Kogel-mogel (1988), Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989), Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 (2019), Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2022). Przygotowała również scenariusze do filmów Obywatel świata (1991) Rolanda Rowińskiego i Randka w ciemno (2010) Wojciecha Wójcika, jednak po ich nakręceniu wycofała swoje nazwisko z listy twórców ze względu na niezadowolenie z efektów końcowych, wywołanych odmienną wizją reżyserską^[20][21].

Pisała scenariusze do seriali: Kacperek (1985), Radio Romans (1994–1995), Klan (1997–1999), Na dobre i na złe (1999–2002) oraz M jak miłość (2000–2007), którego była też producentką (2000–2008). Jest autorką seriali Barwy szczęścia^[22] i Wszystko przed nami, które współprodukowała i których była scenarzystką. Po zakończeniu pracy nad Wszystko przed nami zajmuje się głównie doradztwem scenariuszowym, kierownictwem literackim oraz produkcją filmową i telewizyjną^[16][23].

Jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Polskiej Akademii Filmowej i honorową członkinią Stowarzyszenia Autorów ZAiKS^[24] oraz członkinią Rady tejże organizacji, w której była też szefem sekcji autorów dzieł filmowych^[25][26]. Ponadto jest przewodniczącą Gildii Polskich Scenarzystów. Kilkukrotnie była ekspertką Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej zasiadającą w radzie przyznającej dofinansowania na produkcję filmów fabularnych^[27]. Pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Twórców Telewizyjnych „Serial”^[25].

Jest autorką lub współautorką książek nawiązujących do jej scenariuszy: Nie kłam kochanie (2008), M jak miłość. Początki (2013), Tu jest jakby luksusowo (2018). W 2010 ukazała się jej biografia pt. „Ł jak Łepkowska”, będąca zapisem rozmów Andrzeja Opaly z Łepkowską. W 2017 została wydana książka biograficzna Teresy Lipowskiej pt. „Nad rodzinnym albumem”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Łepkowską z aktorką. Napisała powieści Pani mnie z kimś pomyliła (2016) oraz Idealna rodzina (2020)^[28]; na podstawie drugiej książki zrealizowano film Zołza (2022), którego była scenarzystką i współproducentką^[29].

W latach 2008–2010 występowała w niektórych sobotnich wydaniach magazynu satyryczno-publicystycznego TVN24 Szkło kontaktowe, a w latach 2010–2021 była felietonistką telewizyjnego tygodnika „Tele Tydzień”.

Ze względu na osiągnięcia telewizyjne nazywana jest „królową polskich seriali”, „pierwszą damą polskich seriali” czy „Midasem polskiego show–biznesu”^{[24][28][30][31]}. Anna Mucha w wywiadzie dla „Playboya” określiła Łepkowską mianem „Szekspira współczesnej telewizji”^[32].

Była wielokrotnie uwzględniana w rankingach na najbardziej wpływowe Polki i najbardziej wpływowych Polaków^{[33][34][35][36][37][38][39][40][41]}.

W 2007 otrzymała od Stowarzyszenia Integracja medal „Przyjaciel Integracji” za „wrażliwość i zaangażowanie w kreowanie właściwego wizerunku osób niepełnosprawnych w polskich serialach”^[42], a w 2016 otrzymała międzynarodową nagrodę Tolerantia Award za aktywność na rzecz środowisk LGBT, tolerancji, równouprawnienia i walki z homofobią poprzez dodanie wątku pary gejów w serialu Barwy szczęścia^[30].

Jest trzykrotnie rozwiedziona^[42]. Po raz pierwszy wyszła za mąż w okresie studiów^[43]. Jej drugim mężem był scenarzysta Andrzej Wojnach, z którym ma córkę Weronikę (ur. 1978)^[8], operatorkę filmową^[44][45]. Następnie poślubiła Wojciecha, prawnika^[46]. Od 2009 jest związana z architektem i politykiem Czesławem Bieleckim^[47].

Zajmuje się działalnością charytatywną, m.in. wspiera fundacje „Opiekuńcze Skrzydła” i „Domy Wspólnoty Chleb Życia” Małgorzaty Chmielewskiej^[5], a także Fundację Św. Jana Jerozolimskiego^[48].

• Wakacje z Madonną (1983)
• Przez dotyk (1985, z Magdaleną Łazarkiewicz)
• Och, Karol (1985)
• Kocham kino (1987)
• Kogel-mogel (1988)
• Jemioła (1988)
• Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989)
• Komedia małżeńska (1993)
• Śliczna dziewczyna (1993)
• Sabina (1998)
• Nigdy w życiu! (2004)
• Jeszcze raz (2007)
• Nie kłam, kochanie (2007)
• Randka w ciemno (2010)
• Och, Karol 2 (2011)
• Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 (2019)
• Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2021)
• Zołza (2022)
• Uwierz w Mikołaja (2023)

• Kacperek (1985)
• Aby do świtu... (1992)
• Radio Romans (1994–1995)
• Klan (1997–1999)
• Na dobre i na złe (1999–2002)
• M jak miłość (2000–2007)
• Barwy szczęścia (2007–2014)
• Wszystko przed nami (2012–2013)
• Korona królów (2018)
• Stulecie Winnych (od 2019)

• 2013 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[49]

• 1999 – Telekamery 1999 za Klan
• 2000 – Telekamery 2000 za Klan
• 2001 – Telekamery 2001 za Na dobre i na złe
• 2002 – Telekamery 2002 za Na dobre i na złe
• 2003 – Telekamery 2003 za Na dobre i na złe
• 2004 – Złota Telekamera za Na dobre i na złe
• 2004 – Telekamery 2004 za M jak miłość
• 2005 – Telekamery 2005 za M jak miłość
• 2006 – Telekamery 2006 za M jak miłość
• 2007 – Złota Telekamera za M jak miłość
• 2007 – nagroda „Super Wiktora”
• 2009 – Telekamery 2009 za Barwy szczęścia
• 2010 – Telekamery 2010 za Barwy szczęścia
• 2011 – Telekamery 2011 za Barwy szczęścia
• 2012 – Złota Telekamera za Barwy szczęścia
• 2016 – Tolerantia Award
• 2016 – Nagroda w kategorii „Super Osobowość” w Plebiscycie „25 lat Super Expressu”

• Ilona Łepkowska, Andrzej Opala: Ł jak Łepkowska. Warszawa: Prószyński Media, 2010. ISBN 978-83-7648-318-4.
• Katarzyna Jurkowska, Katarzyna Kościelak: Kobiety przełomu. Kraków: Znak Horyzont, 2020. ISBN 978-83-240-7789-2.
• Ilona Łepkowska w bazie filmpolski.pl
• Ilona Łepkowska w bazie Filmweb