Heinz Fütterer
 Heinz Fütterer (z lewej) i Manfred Steinbach podczas zmiany sztafety w 1956 | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1931 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 2019 | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
164 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
 
| |||||||||||||||||||||||||
Heinz Fütterer, właśc. Heinrich Ludwig Fütterer (ur. 14 października 1931 w Illingen, zm. 10 lutego 2019 tamże[1][2]) – niemiecki lekkoatleta sprinter, medalista olimpijski i trzykrotny mistrz Europy.
Startował w barwach Republiki Federalnej Niemiec. W latach 50. XX wieku był czołowym sprinterem świata. Wygrał w 536 międzynarodowych startach, a w latach 1953–1955 był niepokonany. Nosił przydomek Der weiße Blitz, czyli Biała błyskawica, ponieważ rywalizował z powodzeniem z ciemnoskórymi sprinterami ze Stanów Zjednoczonych.
Fütterer rozpoczął karierę w latach 40. Zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w 1952 w Helsinkach, ale nie mógł wystąpić ze względu na kontuzję mięśnia[1].
Na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie zdobył złote medale w biegach na 100 metrów i na 200 metrów. Sztafeta 4 × 100 metrów RFN w składzie Leonhard Pohl, Peter Kraus, Heinz Fütterer, Manfred Germar została zdyskwalifikowana w przedbiegach[3]. 31 października 1954 w Jokohamie wyrównał należący do Jessego Owensa rekord świata w biegu na 100 metrów czasem 10,2 s[4]. W tym samym roku najpierw wyrównał rekord Europy w biegu na 200 metrów wynikiem 20,9 s, a potem poprawił go na 20,8 s[5]. Został wybrany najlepszym sportowcem RFN w 1954, mimo że w tym roku reprezentacja RFN w piłce nożnej zdobyła mistrzostwo świata.
12 marca 1955 w Kilonii ustanowił halowy rekord świata w biegu na 60 metrów wynikiem 6,5 s[6]. Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne startował tylko w biegu na 100 metrów i w sztafecie, ponieważ odczuwał skutki kontuzji. Występował we wspólnej reprezentacji olimpijskiej Niemiec. Na 100 metrów odpadł w ćwierćfinale, a sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Lothar Knörzer, Pohl, Fütterer i Germar zdobyła brązowy medal[1].
Na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie wystąpił tylko w sztafecie 4 × 100 metrów (również w składzie wspólnej reprezentacji Niemiec) i zdobył w niej swój trzeci tytuł mistrzowski (sztafeta biegła w składzie: Walter Mahlendorf, Armin Hary, Fütterer i Germar)[7]. Pięć dni później (29 sierpnia 1958) w Kilonii sztafeta RFN w składzie: Manfred Steinbach, Martin Lauer, Fütterer i Germar wyrównała rekord świata wynikiem 39,5 s[8].
Fütterer zdobył następujące medale w mistrzostwach RFN:
- Bieg na 100 metrów – złoty medal w 1951, 1953, 1954 i 1955, brązowy w 1958[9]
- Bieg na 200 metrów – złoty medal w 1953 i 1954, srebrny w 1955[10]
- Sztafeta 4 × 100 metrów – złoty medal w 1955[11]
Wśród wyróżnień Fütterera można wskazać Srebrny Laur w 1954 i 1956, Order Zasługi RFN w 1981 oraz honorowe obywatelstwo miasta Elchesheim-Illingen w 2004[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Heinz Fütterer [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ Silke Bernhart, Heinz Fütterer im Alter von 87 Jahren verstorben [online], Deutscher Leichtathletik-Verband, 11 lutego 2019 [dostęp 2020-08-16] (niem.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, Berlin: European Athletics, 2018, s. 502, 503, 506 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, 2015, s. 27 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre / Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 8 [dostęp 2020-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-16] (hiszp. • ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, Birmingham: IAAF, 2018, s. 324 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, Berlin: European Athletics, 2018, s. 513 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, 2015, s. 134 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (100m – Herren) [online], Sportkomplett.de [dostęp 2013-04-13] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (200m – Herren) [online], Sportkomplett.de [dostęp 2013-04-13] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (Staffeln – Herren – Teil 1) [online], Sportkomplett.de [dostęp 2013-04-13] (niem.).
- ↑ Wolf-Dieter Poschmann, Der weiße Blitz auf der Aschebahn [online], hall-of-fame-sport.de, maj 2011 [dostęp 2020-08-16] (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Heinz Fütterer, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2010-04-02] (ang.).