Kazimierz Bizański

Kazimierz Bizański

Kazimierz Bizański przed 1932
Data i miejsce urodzenia	6 października 1879 Cewków
Data śmierci	po marcu 1952
Zawód, zajęcie	taternik, fotograf
Rodzice	Stanisław, Maria
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Bizański (ur. 6 października 1879 w Cewkowie, zm. po marcu 1952 w Lublinie?) – polski inżynier, taternik, fotograf.

Urodził się w 1870 w Cewkowie^[1]. Był młodszym synem Stanisława Bizańskiego, krakowskiego fotografa, i jego żony Marii. Jego starszy brat Władysław odziedziczył zakład fotograficzny po rodzicach, Kazimierz fotografią zajmował się niezawodowo. Był kolegą z klasy gimnazjalnej Karola Englischa^[2]. Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej^[1] (według innego źródła Wydział Chemiczny^[3]). Odbył służbę wojskową i praktykę zawodową w Witkowicach^[1]. Od 1905 do 1906 pracował jako konstruktor w dziale budowy kotłów w zakładzie Pierwsze Galicyjskie Towarzystwo Akcyjne Budowy Wagonów i Maszyn, przedtem Kazimierz Lipiński w Sanoku^[1]. Następnie do 1913 był zatrudniony na stanowisku inspektora Wiedeńskiego Towarzystwa Dozoru Kotłów Parowych^[1]. Po wybuchu I wojny światowej służył jako oficer w armii austriackiej^[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego^[1]. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[4][5]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 11 pułku piechoty^[6][7]. W okresie II Rzeczypospolitej od 1919 do 1924 był dyrektorem fabryki maszyn Kuźnica w Warszawie^[1]. Od 1924 do 1927 pracował we Lwowie w charakterze okręgowego inżyniera Stowarzyszenia Dozoru Kotłów w Warszawie^[1]. Od 1927 sprawował stanowisko dyrektora Stowarzyszenia Dozoru Kotłów w Warszawie^[1].

Aktywnie wspinał się w Tatrach przede wszystkim w latach 1898–1908. Do jego partnerów należeli Janusz Chmielowski i przewodnik Klemens Bachleda. W tym czasie dokonał kilku istotnych przejść. W 1903 należał do pierwszych członków Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1902 wypowiadał się na tematy taternickie na łamach „Przeglądu Zakopiańskiego” (nr 36)^[3].

• Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)^[8]

• pierwsze przejście przez Granacką Przełęcz (1901),
• pierwsze wejście górną częścią północnej ściany Jagnięcego Szczytu (1901, z Januszem Chmielowskim, Witoldem Chmielowskim, Adamem Lewickim i przewodnikami Klemensem Bachledą, Janem Bachledą Tajbrem, Jakubem Bachledą Jarząbkiem i Wojciechem Brzegą)^[2],
• pierwsze wejście południowo-wschodnią granią Baranich Rogów (1901),
• pierwsze wejście północno-zachodnią ścianą Cubryny (1902),
• pierwsze wejście od Wschodniej Rumanowej Przełęczy przez Mały Ganek na Pośredni Ganek (1905),
• drugie wejście od północy na Żabią Przełęcz (1905)^[3].

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.