Kathleen Kennedy Cavendish

Kathleen Kennedy Cavendish

Kathleen Cavendish
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1920 Brookline
Data i miejsce śmierci	13 maja 1948 Saint-Bauzile
Przyczyna śmierci	katastrofa lotnicza
Zawód, zajęcie	bywalczyni salonów, działaczka społeczna
Alma Mater	Queen’s College Finch College Florida Commercial College
Multimedia w Wikimedia Commons

Kathleen Agnes Kennedy Cavendish, markiza Hartington, również Kick Kennedy^[1][2] (ur. 20 lutego 1920 w Brookline, zm. 13 maja 1948 w Saint-Bauzile^[3][4]) – amerykańska bywalczyni salonów, działaczka społeczna. Była córką Josepha Patricka Sr. i Rose, siostrą prezydenta USA Johna Fitzgeralda i senatorów Roberta i Teda Kennedych^[5]. Jej mężem był markiz Hartington William Cavendish, syn Edwarda^[6][7].

W czasie, gdy jej ojciec był ambasadorem Stanów Zjednoczonych w Wielkiej Brytanii, Cavendish poznała w Londynie wielu wpływowych ludzi, była też „debiutantką 1938 roku”^[4]. Będąc wolontariuszką w Czerwonym Krzyżu, związała się z markizem Hartington, Williamem Cavendishem, którego poślubiła w maju 1944 roku. Hartington zginął w trakcie działań wojennych w Belgii zaledwie cztery miesiące później. W 1948 roku w katastrofie lotniczej zginęła Cavendish, która, ze swoim nowym partnerem hrabią Fitzwilliamem, podróżowała na pokładzie samolotu do Francji na wakacje^[4].

Cavendish urodziła się w Brookline w stanie Massachusetts. Była czwartym dzieckiem i drugą córką Josepha P. Kennedy’ego Seniora i Rose^[4]. Nazywano ją „Kick” z powodu jej „buntowniczej natury”^[4]. Była szczególnie blisko związana ze swoim starszym bratem, Johnem, znanym jako „Jack”^[8]. Jej rodzeństwem byli też Joseph Jr., Rosemary, Eunice, Patricia, Ted, Robert i Jean^[4].

Uczyła się w Riverdale Country School na Bronksie w Nowym Jorku^[4]. Uczęszczała również do Noroton Convent of the Sacred Heart w Darien (stan Connecticut) i Holy Child Convent w podparyskiej miejscowości Neuilly-sur-Seine we Francji^[4]. Chociaż córki Kennedy’ego nie były wychowywane na polityków tak jak ich bracia, dzięki potężnym powiązaniom finansowym i politycznym oraz wpływom ich ojca zapewniono im wiele takich samych możliwości edukacyjnych i społecznych. Tak było zwłaszcza wtedy, gdy prezydent Franklin Delano Roosevelt mianował Josepha ambasadorem Stanów Zjednoczonych w Wielkiej Brytanii w 1938 roku^[9].

Gdy Cavendish uczęszczała do Riverdale Country School, jej matka nie pochwalała tego, że mężczyźni zalecali się do jej córki^[10], wysłała ją więc do szkoły dla dziewcząt Noroton Convent of the Sacred Heart^[10]. Jednak po pewnym czasie Kathleen zaczęła się spotykać z chłopcami i związała się z Peterem Gracem, synem magnata w branży transportu towarowego, z którym miała się zaręczyć^[11].

Czas, który Cavendish spędziła w Wielkiej Brytanii, poważnie wpłynął na resztę jej życia. Mieszkając w Anglii, kształciła się w londyńskim Queen’s College^[12][13]. Szybko zdobyła szerokie grono przyjaciół w brytyjskich wyższych sferach^[13]. Umawiała się na randki z Davidem Rockefellerem^[14][15]. Po tym, jak wzięła udział w balu debiutantek królowej Charlotty, brytyjskie media określiły ją debiutantką^[a][13][17].

We wrześniu 1939 roku, po niemieckiej inwazji na Polskę i wybuchu II wojny światowej, cała rodzina Kennedych, z wyjątkiem Josepha i córki Rosemary, wróciła do Stanów Zjednoczonych. Kathleen Cavendish, z powodu zamiłowania do Anglii, gdzie spędziła dwa lata i poznała wielu przyjaciół, poprosiła rodziców o zgodę na pozostanie w Londynie, mimo że Wielka Brytania była wówczas zagrożona atakiem. Jednak ojciec nie zgodził się na to. Wczesną jesienią 1939 roku rodzina wróciła do Stanów Zjednoczonych^[18].

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Cavendish uczęszczała do nowojorskiej Finch School, a następnie do Florida Commercial College^[13]. W połowie 1940 roku, będąc w trakcie studiów, rozpoczęła w Nowym Jorku działalność wolontariacką w Amerykańskim Czerwonym Krzyżu. W 1941 roku zdecydowała się przerwać naukę i rozpoczęła pracę na stanowisku asystentki Franka Waldropa, redaktora naczelnego „Washington Times-Herald” (1939–1954). Później współpracowała z Ingą Arvad^[19][20][21].

W 1943 roku, szukając sposobu na powrót do Anglii, Cavendish zatrudniła się w ośrodku dla żołnierzy utworzonym przez Czerwony Krzyż. Podczas swojego pobytu w Anglii, zarówno przed wojną, jak i podczas konfliktu, coraz bardziej uniezależniała się od swojej rodziny i Kościoła rzymskokatolickiego, do którego należeli. W tym czasie zaczęła spotykać się z Williamem Cavendishem, markizem Hartington (w jego rodzinie i wśród przyjaciół określany jako Billy Hartington)^[4]. Jako najstarszy syn Edwarda Cavendisha, był pierwszy w linii sukcesji do tytułu książęcego Devonshire^[22].

Para poznała się i zaprzyjaźniła niedługo po tym, kiedy Cavendish przeniosła się do Anglii. Pomimo sprzeciwu jej matki, spotykali się nadal^[23]. Była przeciwna ich związkowi, ponieważ wiedziała, że ich małżeństwo wiązałoby się z przejściem córki na anglikanizm; w tej wierze wychowywałyby się także ich dzieci. Matka Kathleen Cavendish próbowała nawet manipulować ich związkiem, trzymając córkę z dala od Williama i odkładając ich ewentualny ślub^[4]. Mimo to, dzięki uporowi dziewczyny, ostatecznie doszło do ślubu cywilnego z markizem 6 maja 1944 roku w Caxton Hall Register Office^[24][25]. Cavendishowie byli małżeństwem niecałe pięć tygodni, zanim ten wyruszył do Francji angażując się w działania wojenne. Cztery miesiące po ślubie Cavendish został zabity podczas walk w Belgii przez niemieckiego snajpera^[26].

Cavendish zginęła, wraz z lordem Fitzwilliamem, 13 maja 1948 roku w katastrofie lotniczej samolotu De Havilland DH 104 Dove^[4][27].

• klątwa Kennedych
• rodzina Kennedych