Franciszek Cybo

Ten artykuł od 2011-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Franciszek Cybo

książę Spoleto
Okres	od 1503 do 1519
Dane biograficzne
Dynastia	Cybo
Data urodzenia	1450
Data śmierci	25 lipca 1519
Ojciec	Innocenty VIII
Matka	nieznana
Żona	Magdalena de Medici
Dzieci	Lukrecja, Klarysa, Innocenty, Wawrzyniec, Katarzyna, Hipolita, Jan

Franciszek Cybo (ur. 1450, zm. 25 lipca 1519) – włoski szlachcic, nieślubny syn papieża Innocentego VIII, później uznany za prawowitego dziedzica. Znany ze skandali obyczajowych i swojego uzależnienia od hazardu^[1], a także małżeństwa politycznego z Magdaleną de Medici, córką Wawrzyńca Wspaniałego.

Franciszek urodził się w Neapolu w 1450. Jego ojciec, Giovanni Battista Cybo został później wybrany papieżem. Wcześniej Franciszek wdał się w manię hazardu i kobieciarstwa w Rzymie^[2].

Po nieudanych próbach ożenienia się z jedną z córek króla Neapolu, ze względów dynastycznych ożenił się z córką Wawrzyńca Wspaniałego Magdaleną de Medici, wskutek czego papież Leon X, brat Magdaleny, przekazał im Palazzo Pazzi.

Franciszek był uzależniony od hazardu i niejednokrotnie popadał w długi. Mimo to otrzymał dzięki ojcu tytuł Kapitana Generalnego Kościoła. W 1488 roku został gubernatorem rzymskim i głównym dowódcą wojsk Państwa Kościelnego. W 1490 roku mianowany hrabią Cerveteri i Anguillara a następnie hrabią Świętego Pałacu Laterańskiego^[1].

Z pomocą ojca Innocentego VIII próbował opanować Państwo Kościelne. W roku 1490, gdy rozpowszechniły się plotki o śmierci jego ojca, spróbował przejąć skarb Kościoła^[2]. Informacja o zgonie papieża okazała się jednak nieprawdą i przejęcie majątku nie powiodło się. Znaczna część skarbu jednak nie została odnaleziona.

Dwa lata później, po śmierci ojca w roku 1492, uciekł z Rzymu, po czym mieszkał m.in. w Genui. Po wyborze na papieża w 1503 roku Juliusza II, sojusznika Franciszka, rodzina Cybo mogła powrócić do Rzymu. Od nowego papieża Franciszek otrzymał inwestyturę Księstwa Spoleto. W 1515 roku został mianowany baronem a w 1516 księciem Romanii i Viterbo.

Zmarł w drodze do Tunisu. Został pochowany obok ojca w bazylice Świętego Piotra.

Miał siedmioro dzieci, z których troje zmarło we wczesnym dzieciństwie. Pozostała czwórka odegrała ważną rolę w epoce renesansu.

• Lukrecja Cybo (ur. 1489, zm. 1492)
• Klarysa Cybo (ur. 1490, zm. 1492)
• Innocenty Cybo (ur. 1491, zm. 1550) – kardynał
• Wawrzyniec Cybo (ur. 1500, zm. 1549) – włoski generał, książę Ferentillo, mąż Ricciardy Cybo-Malaspina i założyciel rodu Cybo-Malaspina
• Katarzyna Cybo (ur. 1501, zm. 1557) – księżna Camerino
• Hipolita Cybo (ur. 1503, zm. 1503) – żona Roberto di Sanserverino, księcia Caiazzo
• Jan Baptysta Cybo (ur. 1505, zm. 1550)

• Genealogia rodu Cybo