Filon z Laryssy

Filon z Laryssy - (ur. w drugiej połowie II w p.n.e., zm. I w. p.n.e.) – filozof platońskiej Akademii doby eklektyzmu (czwarta Akademia).

Był uczniem Kleitomachosa^[1] i po jego śmierci ok. 110 r. p.n.e. został scholarchą Akademii. Po wybuchu wojen Rzymu z Mitrydatesem przeniósł się do Rzymu, gdzie pozostał (prawdopodobnie) aż do śmierci. W Rzymie nauczał filozofii między innymi również Cycerona^[2].

Nauczał, że mimo że stoickie kryterium prawdy nie wytrzymuje krytyki sceptycyzmu, nie wynika z tego że rzeczy są niezrozumiałe obiektywnie, lecz że to my ich nie rozumiemy. Może istnieć jakieś inne kryterium prawdy, które taką krytykę wytrzyma, ponieważ z natury rzeczy mogą być zrozumiałe.

Nie należy więc całkowicie odrzucać pojęcia prawdy. Należy przyjąć odróżnienie prawdy od fałszu, choć nie posiadając kryterium odróżniania tego co jest prawdą i posiadając jedynie pozory, możemy stwierdzić tylko to co prawdopodobne.

Filon przyjmuje prawdę odciśniętą w duszy i umyśle, której jednak nie można ująć ani zrozumieć na poziomie obiektywnej pewności.

Wraz z jego poglądami przezwyciężono sceptycyzm panujący dotychczas w Akademii.

• Giovanni Reale: Historia filozofii starożytnej. T. 3. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2004, s. 526-532. ISBN 83-7363-194-1.
• Akademia — FILON, ANTIOCHOS i inni. W: Historia filozofii. Pod redakcją G. F. Aleksandrowa, B. E. Bychowskiego, M.B. Mitina, Pawła Judina. Tłum. z rosyjskiego Aleksander Neyman, Roman Korab-Żebryk, Bogdan Kupis. T. I: Filozofia starożytna i średniowieczna. Warszawa: Książka i Wiedza, 1961, s. 351-352. (pol.).