Edyta Paczkowska

Edyta Monika Paczkowska (ur. 6 maja 1970 w Słubicach) – polska profesor nauk medycznych^[1], specjalista w dziedzinie hematologii, transplantologii i chorób wewnętrznych^[2], lekarz, nauczyciel akademicki

Studiowała na Wydziale Lekarskim Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, otrzymując w 1995 dyplom lekarza^[3]. W 1996 została zatrudniona jako asystent w macierzystej uczelni w Zakładzie Patologii Ogólnej Katedry Fizjopatologii, Hematologii i Transplantologii. W 2004 uzyskała specjalizację w dziedzinie chorób wewnętrznych, w 2016 – hematologii, a w 2021 – transplantologii klinicznej. Od 2016 do chwili obecnej pracuje w Klinice Hematologii z Oddziałem Transplantacji Szpiku w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym Nr 1 PUM w Szczecinie^[4].

Tematyka badawcza profesor Edyty Paczkowskiej obejmuje właściwości krwiotwórcze komórek macierzystych, ich zastosowania w transplantacji szpiku, jak również wykorzystania ich właściwości parakrynnych w terapii adjuwantowej, poszukiwanie patogenezy chorób hematoonkologicznych oraz neuropatii w przebiegu szpiczaka plazmocytowego^[3]. W 2000 na macierzystym wydziale otrzymała stopień naukowy doktora nauk medycznych za pracę doktorską Mrożenie komórek krwi pępowinowej w mechanicznej zamrażarce (–80 °C)^[5]. W 2017 została doktorem habilitowanym nauk medycznych w zakresie medycyny na podstawie dorobku naukowego oraz monografii Potencjał ludzkich komórek macierzystych i progenitorowych pochodzących z krwi pępowinowej oraz szpiku kostnego w protekcji i regeneracji tkanki nerwowej – perspektywy wykorzystania w leczeniu schorzeń układu nerwowego^[6]. W 2023 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk medycznych i nauk o zdrowiu^[1][6][7]. Kierowała dwoma projektami naukowo-badawczymi Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Była koordynatorką merytoryczną projektu finansowanego przez Agencję Badań Medycznych oraz wykonawcą kilkunastu projektów. Jest recenzentką czasopism naukowych.

• Skuteczne zastosowanie nilotynibu u pacjentki z przewlekłą białaczką szpikową po niepowodzeniu leczenia dwoma inhibitorami kinaz tyrozynowych z powodu nietolerancji i oporności. „Hematologia” 2018, 9, A4-A9^[8]
• Molecular mechanisms of bortezomib action: novel evidence for the miRNAmRNA interaction involvement. Int. J. Mol. Sci. 2020, 21, 1, 350 (wsp. Karolina Łuczkowska, Dorota Rogińska, Zofia Ulańczyk, Christian Andreas Schmidt, Bogusław Machaliński)^[9]
• Bortezomib induces methylation changes in neuroblastoma cells that appear to play a significant role in resistance development to this compound. Sci. Rep. 2021, 11, 9846 (wsp. Karolina Łuczkowska, Katarzyna Ewa Sokołowska, Olga Taryma-Lesniak, Krzysztof Pastuszak, Anna Supernat, Jonas Bybjerg-Grauholm, Lise Lotte Hansen, Tomasz K. Wojdacz, Bogusław Machaliński)^[10]
• Bosutynib – kolejny inhibitor kinazy tyrozynowej BCR-ABL1 w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej. „Świat Medycyny i Farmacji” 2022, 1, 84, 89-91^[11]

W roku akademickim 2020/2021 pełniła funkcję prodziekana^[12] Wydziału Medycyny i Stomatologii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, a od 2021 jest dziekanem tego wydziału^[13][14].

• tytuł Specjalisty Roku (2016) nadany przez Ministra Zdrowia za egzamin specjalizacyjny z hematologii zdany z pierwszą lokatą^[12]
• Srebrny Krzyż Zasługi (2021)^[3]
• Medal Srebrny za Długoletnią Służbę (2022)^[3]
• Medal „Za zasługi dla PUM” (2023)^[5]
• Medal Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (2023)^[5]