Diogenes w kontuszu

Diogenes w kontuszu – tom szkiców literackich Wacława Berenta z 1937.

Tom składa się z dwóch części: cz. I: Diogenes w kontuszu. Opowieść o narodzinach literatów polskich oraz cz. II: Zabawy przyjemne i pożyteczne. Opowieść z zarania inteligencji krajowej. Eseje, klasyfikowane również jako gawędy, dotyczą epoki oświecenia. Tytułowa postać, określona imieniem starożytnego filozofa Diogenesa, to Franciszek Salezy Jezierski, związany z Kuźnicą Kołłątajowską. Teksty odnoszą się nie tylko bezpośrednio do oświecenia, ale są też głosem Berenta w sprawach jemu współczesnych. Tom stanowi pewnego rodzaju kontynuację opowieści biograficznych pt. Nurt (1934).

• Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 50. ISBN 978-83-7420-110-0.
• Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Wyd. III - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 364, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13851-6.
• Katalogi Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-06)].

• Diogenes w kontuszu (wyd. 1937) w bibliotece Polona