Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Dolinka Kozia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dolinka Kozia. Widoczne szlaki łącznikowe Orlej Perci: czarny i zielony
Widok na Dolinkę Kozią z Kościelca

Dolinka Kozia – niewielka dolina znajdująca się w górnym piętrze Doliny Czarnej Gąsienicowej, między ścianami Zadniego Granatu, Czarnych Ścian i Koziego Wierchu, a powyżej kotła Zmarzłego Stawu. Opada do niego średnio stromym progiem o wysokości około 150 m. Z otaczających ją ścian do Dolinki Koziej dwie wybitne wklęsłe formacje skalne: Rysa Zaruskiego i Żleb Kulczyńskiego[1].

Dolinka Kozia to typowy kocioł lodowcowy, niegdyś dający początek wielkiemu lodowcowi wypełniającemu Dolinę Suchej Wody Gąsienicowej. Lodowiec ten ciągnął się w dół aż do Toporowej Cyrhli[2].

Dawniej dolinkę nazywano Nad Zmarzłym, obecną nazwę nadał jej taternik Janusz Chmielowski ok. 1908 r.[2] Nazwa pochodzi od kozic[3]. Z rzadkich roślin w Dolince Koziej występują mietlica alpejska i wiechlina tatrzańska – rośliny w Polsce występujące tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[4].

Położone na wysokości 1836 m dno dolinki pokryte jest skalnymi głazami porośniętymi dużą ilością mszaków, wątrobowców oraz płożącą się wierzbą zielną (Salix herbacea). Wiosną bardzo długo zalegają tutaj wyleżyska pośniegowe[2].

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

W dolince znajdują się trzy szlaki dojściowe do Orlej Perci:

szlak turystyczny żółty znad Zmarzłego Stawu na Kozią Przełęcz. Czas przejścia: 1 h, ↓ 50 min
szlak turystyczny zielony od żółtego ponad Zmarzłym Stawem, prowadzący na Zadni Granat. Czas przejścia: 1:15 h, ↓ 1:05 h
szlak turystyczny czarny od zielonego, prowadzący Żlebem Kulczyńskiego na Przełączkę nad Dolinką Buczynową. Czas przejścia: 1 h, ↓ 50 min[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
  2. a b c Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
  5. Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.