Gwidon z Thouars

Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Gwidon z Thouars (zm. 13 kwietnia 1213 w Chemillé), książę Bretanii od 1203 r. Syn Godfryda IV, wicehrabiego de Thouars, i Eleonory, córki Hugona VII, pana de Lusignan.

Był trzecim mężem księżnej Bretanii Konstancji (1161 - 5 września 1201), córki księcia Conana IV Młodszego i Małgorzaty Szkockiej, córki Henryka Szkockiego, 3. hrabiego Huntingdon. Poślubił ją w 1199 r.Gwidon i Konstancja mieli razem trzy córki:

• Alicja z Thouars (1200 - 21 października 1221), księżna Bretanii
• Katarzyna (1/5 września 1201–1237/1240), żona Andrzeja III, pana de Vitre
• Małgorzata z Thouars (1/5 września 1201–1216/1220), żona Godfryda I, wicehrabia z Rohan^[1]

W latach 1203–1213 Gwidon rządził Bretanią w imieniu swojej córki. Rządził pod kontrolą króla Francji Filipa II, który wydał Alicję za swojego kuzyna Piotra de Dreux. Gwidon posiłkował Filipa podczas wyprawy tego ostatniego na Normandię w 1204 r. Gwidon zmarł w 1213 r. i został pochowany w opactwie Villeneuve.