Gustaw Olizar

Gustaw Olizar
	; Radwan Sowity
Rodzina	Olizarowie herbu Radwan Sowity
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1798 ; Korosteszów
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1865 ; Drezno
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gustaw Olizar herbu Radwan Sowity (ur. 3 maja 1798 w Korosteszowie^[1] na Wołyniu, zm. 2 stycznia 1865 w Dreźnie) – polski ziemianin, marszałek guberni kijowskiej, publicysta, poeta, pamiętnikarz, wolnomularz^[2].

Życiorys

Syn Filipa Nereusa Olizara i Ludwiki Szczytt-Niemirowicz (Niemirowicz-Szczytt) h. Jastrzębiec, córki Krzysztofa, starosty witagolskiego, i Józefy hr. Butlerówny, wnuczki Józefa hr. Butlera. Brat Narcyza Olizara.

Ukończył Liceum Krzemienieckie. Po zawodzie miłosnym zakupił posiadłość na Krymie u stóp Ajudaha. Tutaj odwiedził go Adam Mickiewicz podczas swojego pobytu na Krymie. Posiadłość Olizara została skonfiskowana przez Rosjan po ujawnieniu działalności spiskowej Olizara i jego kontaktów z dekabrystami, a on sam był kilkakrotnie więziony. Olizar utrzymywał także kontakty z Aleksandrem Puszkinem.

W rodzinnym Korosteszowie wzniósł zabudowania kuracyjne.

Był członkiem honorowym loży wolnomularskiej Doskonała Tajemnica i członkiem loży Cnota Uwieńczona w 1821^[3].

Z całej jego twórczości pisarskiej uznaje się^[kto?] za najcenniejsze Pamiętniki, pisane do 1823.

Twórczość literacka

1818: Niesnaski Parnasu
Jaksjada
Pomieszanie Jarosza Bejły
1892: Pamiętniki

Przypisy

↑ według innego źródła w Zahorowie
↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII i XIX wieku, Wyd. Ossolineum, Wrocław 1982, s. 539.
↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 272.

Linki zewnętrzne

Pamiętniki i inne publikacje Gustawa Olizara w bibliotece Polona

[1] według innego źródła w Zahorowie

[2] Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII i XIX wieku, Wyd. Ossolineum, Wrocław 1982, s. 539.

[3] Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 272.

[1]

[2]

[3]