Guido del Mestri

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	31 grudnia 1961
Konsekrator	Laurean Rugambwa
Współkonsekratorzy	Ireneus Wien Dud; Cornelius Chitsulo
Konsekrowani biskupi
James Joseph Komba	3 maja 1962
Cipriano Biyehima Kihangire	24 marca 1963
José López Lara	22 lutego 1968
Bernard Hubert	12 września 1971
Alphonsus Liguori Penney	18 stycznia 1973
Louis-de-Gonzague Langevin	23 września 1974
Współkonsekrowani biskupi
James Dominic Sangu	11 września 1966
Emmanuel Nsubuga	30 października 1966
Adriani Mkoba	2 lipca 1967
Jean-Guy Couture	15 sierpnia 1975
Lucian Mureșan	27 maja 1990
Vasile Hossu	27 maja 1990

Guido del Mestri
	Kardynał diakon
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1911 ; Banja Luka
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1993 ; Norymberga
	Nuncjusz apostolski w Niemczech
Okres sprawowania	1975–1984
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	11 kwietnia 1936
Nominacja biskupia	28 października 1961
Sakra biskupia	31 grudnia 1961
Kreacja kardynalska	28 czerwca 1991; Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Eustachio
	Multimedia w Wikimedia Commons

Guido del Mestri (ur. 13 stycznia 1911 w Banja Luce, zm. 2 sierpnia 1993 w Norymberdze) – włoski duchowny katolicki, kardynał, nuncjusz apostolski w Niemczech.

Życiorys

Pochodził z arystokratycznej rodziny włoskiej mieszającej w Banja Luce (obecnie Bośnia i Hercegowina). Po ukończeniu prowadzonego przez jezuitów liceum w Wiedniu rozpoczął studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Później studiował w Papieskiej Akademii Kościelnej, przygotowując się do pracy w służbie dyplomacji Stolicy Apostolskiej. 11 kwietnia 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od 1940 roku pracował kolejno w nuncjaturach w Belgradzie, Bejrucie i Bukareszcie. W 1950 roku rumuńskie władze komunistyczne wydaliły go z kraju (wraz z nuncjuszem apostolskim). Pełnił następnie funkcje dyplomatyczne w nuncjaturach w Damaszku, Dżakarcie i Bonn. 3 października 1959 roku został delegatem apostolskim we wschodniej i zachodniej Afryce. 28 października 1961 roku wyniesiony do godności arcybiskupa tytularnego Tuscamia. Sakrę biskupią przyjął 31 grudnia 1961 roku w katedrze w Nairobi. Brał udział w Soborze Watykańskim II. 9 września 1967 roku został delegatem apostolskim w Meksyku, a od 20 czerwca 1970 roku pełnił funkcję pronuncjusza apostolskiego w Kanadzie. Po 5 latach został nuncjuszem papieskim w Bonn. 28 czerwca 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej.

Bibliografia

Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, GrzegorzG. Polak, Warszawa: Edipresse, 2005, ISBN 83-60160-06-6, OCLC 62896569 .

Nuncjusze apostolscy w Republice Weimarskiej i w III Rzeszy	Eugenio Pacelli (1920–1929) Cesare Orsenigo (1930–1945)
Nuncjusze apostolscy w Republice Federalnej Niemiec z siedzibą w Bonn	Aloisius Muench (1946–1959) Corrado Bafile (1960–1975) Guido del Mestri (1975–1984) Josip Uhač (1984–1989)
Nuncjusze apostolscy w Republice Federalnej Niemiec po zjednoczeniu	Josip Uhač (1989–1991) Lajos Kada (1991–1995) Giovanni Lajolo (1995–2003) Erwin Josef Ender (2003–2007) Jean-Claude Périsset (2007–2013) Nikola Eterović (od 2013)