Grigorij Czuchraj
Płyta pamiątkowa w Melitopolu | |
Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1921 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 października 2001 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Irina Pawłowna Czuchraj |
Lata aktywności |
1956–1992 |
Odznaczenia | |
|
Grigorij Naumowicz Czuchraj (ros. Григорий Наумович Чухрай; ur. 23 maja 1921 w Melitopolu, zm. 29 października 2001 w Moskwie) – radziecki reżyser filmowy, scenarzysta i pedagog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się na Ukrainie; jego ojciec, Naum Zinowiewicz Rubanow, był zawodowym wojskowym. Czuchraj nazwisko nosił po matce – Ukraince Kławdii Petriwni Czuchraj, która rozwiodła się z Naumem, kiedy Grigorij miał trzy lata (w 1924). Wkrótce matka ponownie wyszła za mąż, za przewodniczącego kołchozu Pawła Litwinienkę. W 1935 roku cała rodzina przeniosła się do Moskwy, gdzie matka i ojczym uzupełniali braki w wykształceniu. W 1939 roku Grigorij został powołany do wojska. Służył w łączności. Po wybuchu wojny, w sierpniu 1941, zgłosił się na ochotnika do wojsk powietrznodesantowych i trafił na front. Do końca wojny, w szeregach radzieckich wojsk powietrznodesanatowych brał udział we wszystkich ważniejszych bitwach tej formacji w ramach frontów: Południowego, Stalingradzkiego, Dońskiego, 1. i 3. Ukraińskiego. Podczas bitwy stalingradzkiej otrzymał awans na pierwszy stopień oficerski. Wielokrotnie brał udział w radzieckich operacjach desantowych na tyłach frontu, m.in. w przygotowaniu powstania słowackiego w 1944 roku. Swój szlak bojowy zakończył pod Wiedniem i w grudniu 1945 roku został zdemobilizowany. Był czterokrotnie ranny. W sierpniu 1944 wstąpił do partii.
Po powrocie do ZSRR, w 1946 roku został studentem wydziału reżyserii Wszechzwiązkowego Instytutu Kinematografii (w klasie Jutkiewicza i Romma)[1]. Po ukończeniu uczelni w 1953 roku[1], pomimo lukratywnej propozycji pracy w „Mosfilmie”, Czuchraj powrócił na Ukrainę i rozpoczął pracę w Kijowskim Studio Filmów Fabularnych, w charakterze asystenta II reżysera. W 1955 roku powrócił do Moskwy i rok później w „Mosfilmie” zrealizował swoje pierwsze samodzielne dzieło - film Czterdziesty pierwszy. Z „Mosfilmem” pozostał już wiązany do końca swojej kariery i wszystkie jego kolejne filmy powstały właśnie w tej wytwórni. Wszystkie zyskały rozgłos, były wielokrotnie nagradzane (głównie w ZSRR) i dziś uważane są za arcydzieła radzieckiej sztuki filmowej. W latach 1966–1976 kierował Eksperymentalnym Studio Filmowym przy „Mosfilmie”. Członek Państwowego Komitetu Kinematografii w latach 1964-1991. Sekretarz Związku Filmowców Radzieckich w latach 1964-1991. Wykładowca w moskiewskim WGiK-u.
Autor książek autobiograficznych: Moja wojna (Moskwa, 2001) i Moje kino (Moskwa, 2002).
Jest pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[2].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Debiutował filmem Czterdziesty pierwszy (1956, według opowiadania Borisa Ławrieniowa), odbiegającą od schematów realizmu socjalistycznego opowieścią z lat wojny domowej 1917-1922. W Balladzie o żołnierzu (1959) przedstawił tragizm wojny z perspektywy zwykłego żołnierza, a próbą rozrachunku z okresem stalinowskiego terroru był film Czyste niebo (1961). Wyrazem poszukiwań nowej stylistyki były kolejne filmy, m.in. Był sobie dziad i baba (1964), poruszający problem trwałości wykształconych w latach stalinizmu postaw dogmatycznych; paradokumentalny film Pamięć (1971), Trzęsawisko (1977), Życie jest piękne (1979).
W swojej twórczości wierny był jednemu, głównemu tematowi: człowiek wobec historii.
Tworzył również filmy dokumentalne, m.in. Nauczę was marzyć (1985, wraz ze współreżyserem Jurijem Szwyriowem), Todfeinde – vom Sterben und Überleben in Stalingrad (1992, współreżyserowany z Rainerem Schübelem).
Wybrana filmografia
[edytuj | edytuj kod]Reżyser
[edytuj | edytuj kod]- 1956 – Czterdziesty pierwszy
- 1959 – Ballada o żołnierzu
- 1961 – Czyste niebo
- 1965 – Był sobie dziad i baba
- 1966 – Ludzie!
- 1971 – Pamięć
- 1978 – Grzęzawisko
- 1979 – Życie jest piękne
- 1984 – Nauczę was marzyć...
Scenarzysta
[edytuj | edytuj kod]- 1959 – Ballada o żołnierzu
- 1971 – Pamięć
- 1979 – Życie jest piękne
- 1984 – Nauczę was marzyć...
Życie osobiste
[edytuj | edytuj kod]Był żonaty z Iriną Pawłowną z d. Pienkową – wykładowcą języka i literatury rosyjskiej. Mieli dwoje dzieci: Pawła (ur. 1946) – reżysera filmowego i Jelenę (ur. 1961) – filmoznawcę.
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (1996)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1985)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (1945)
- Nagroda Leninowska (1961)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie)
- Order Czerwonej Gwiazdy (1944)
- Medal 100-lecia urodzin Lenina (1970)
- Medal „Za obronę Stalingradu”
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „50-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
- Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal „W upamiętnieniu 850-lecia Moskwy”
- Medal „Weteran pracy”
- Medal Żukowa
- Order Partyzanckiej Gwiazdy (Jugosławia)
- Order Pracy (Węgierska Republika Ludowa)
- Order Pokoju i Przyjaźni (Węgierska Republika Ludowa)
I inne.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 45.
- ↑ Могилы знаменитостей. Григорий Наумович Чухрай (1921-2001)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 74-85.
- Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 235.
- S. I. Jutkiewicz (red.): Kino. Encikłopediczieskij słowar'. Moskwa: Sowietskaja Encikłopedija, 1986, s. 490.
- Grigorij Naumowicz Czuchraj. [w:] LudiPeoples.ru [on-line]. [dostęp 2011-04-06]. (ros.).
- Czuchraj, Grigorij Naumowicz. [w:] Onlain Encikłopedija Krugoswiet [on-line]. [dostęp 2011-04-06]. (ros.).
- Czuchraj Grigorij Naumowicz. [w:] Megaencikłopedija Kiriłła i Mefodija [on-line]. [dostęp 2011-04-06]. (ros.).
- ГРИГОРИЙ ЧУХРАЙ (ros.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Grigorij Czuchraj w bazie IMDb (ang.)
- Grigorij Czuchraj w bazie Filmweb
- ISNI: 0000000121488912
- VIAF: 118856826
- LCCN: n84210356
- GND: 123276438, 1159107467
- BnF: 13983016w
- SUDOC: 071332782
- NKC: jn20020909018
- BNE: XX1246048
- NTA: 070400377, 161760724
- BIBSYS: 7078747, 9011569
- CiNii: DA15019997
- PLWABN: 9810546807005606
- NUKAT: n2005125517
- J9U: 987007415736905171
- LNB: 000170767
- KRNLK: KAC2020M4122, KAC2020O0520
- LIH: LNB:2Hk;=BL
- Absolwenci Wszechrosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Kinematografii im. S.A. Gierasimowa
- Autorzy pamiętników i dzienników
- Ludowi Artyści RFSRR
- Ludowi Artyści ZSRR
- Ludzie urodzeni w Melitopolu
- Odznaczeni Medalem 100-lecia urodzin Lenina
- Odznaczeni Medalem „Weteran pracy”
- Odznaczeni Medalem Żukowa
- Odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Odznaczeni Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny”
- Odznaczeni Orderem Partyzanckiej Gwiazdy (Jugosławia)
- Pochowani na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie
- Radzieccy reżyserzy filmowi
- Radzieccy scenarzyści
- Rosyjscy pedagodzy
- Urodzeni w 1921
- Wykładowcy Wszechrosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Kinematografii im. S.A. Gierasimowa
- Zmarli w 2001