Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Grzegorz Jarzyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzegorz Jarzyna
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1968
Chorzów

Dziedzina sztuki

reżyser teatralny

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Grzegorz Jarzyna (ur. 4 lutego 1968 w Chorzowie) – polski reżyser teatralny. W latach 1998-2022 dyrektor artystyczny TR Warszawa (dawnego Teatru Rozmaitości), a w latach 2006–2012 także dyrektor naczelny. Wykładowca Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Podczas studiów w PWST był asystentem Krystiana Lupy przy realizacji Lunatyków Hermanna Brocha w Starym Teatrze w Krakowie (1995). Rozgłos przyniosły mu już jego pierwsze przedstawienia oparte na tekstach klasycznych, które poddawał śmiałej reinterpretacji: Bzik tropikalny według Witkacego (1997), Magnetyzm serca na podstawie Ślubów panieńskich Aleksandra Fredry (1999), adaptacje wielkich powieści europejskich: Doktor Faustus Tomasza Manna (1999), Książę Myszkin według Idioty Fiodora Dostojewskiego (2000), przełamujące mieszczańską obyczajowość teksty współczesne: Niezidentyfikowane szczątki ludzkie Brada Frasera (1998), 4.48 Psychosis Sary Kane (2002), Między nami dobrze jest Doroty Masłowskiej (2009), a także opery: Così fan tutte Mozarta (2005), Gracz Prokofiewa (2009), L’enfant et les sortilieges Ravela (2011). Pasjonuje go łączenie gatunków, czego wyrazem był spektakl 2007: Macbeth według Shaekespear’a (2005) oraz Giovanni na podstawie Don Giovanniego Wolfganga A. Mozarta i Don Juana Moliera (2006). Jest autorem wielu adaptacji i dwóch sztuk teatralnych, Medea Project i Areteia, oraz librett do oper Zygmunta Krauzego: Iwona, księżniczka Burgunda i Pułapka. W swoim dorobku ma również kilka realizacji telewizyjnych.

Spektakle Jarzyny są zapraszane na liczne festiwale i występy gościnne w Europie i na świecie, do tej pory pokazywane były m.in. w Avignionie, Edynburgu, Moskwie, Berlinie, Wiedniu, Sztokholmie, Londynie, Jerozolimie, Toronto, Wellingthon, Los Angeles i Nowym Jorku.

Jego ostatnie spektakle to Druga kobieta na podstawie scenariusza Johna Cassavetesa Opening Night (2014) oraz Męczennicy na podstawie dramatu Mariusa von Mayenburga (2015).

Od 1998 do 2022[2] dyrektor artystyczny TR Warszawa (dawniej Teatr Rozmaitości), a w latach 2006–2012 także dyrektor naczelny. Zrezygnował z pełnienia tej funkcji po konflikcie z zespołem aktorskim, który protestował domagając się jego odejścia.[3] Pracownicy teatru oskarżyli go o przemoc, nadużycia finansowe i wywołanie kryzysu w teatrze.[4][5][6][7]

Realizacje

[edytuj | edytuj kod]

Teatralne

[edytuj | edytuj kod]

Teatr TV

[edytuj | edytuj kod]
  • Między nami dobrze Doroty Masłowskiej – TR Warszawa, koprodukcja Narodowy Instytut Audiowizualny (2014)
  • Inni Ludzie Doroty Masłowskiej – TR Warszawa (2020)

Najważniejsze nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1999 – Paszport „Polityki” – nagroda tygodnika „Polityka” w kategorii teatru
  • 2000 – nagroda w kategorii „najlepsza reżyseria” za spektakl Magnetyzm serca na X Festiwalu „Kontakt” w Toruniu
  • 2000 – nagroda reżyserska za inscenizację tekstu Magnetyzm serca na XXV Ogólnopolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka polska"
  • 2002 – Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi dla promocji Polski na świecie
  • 2004 – Złoty Order z okazji 300-lecia St. Petersburga
  • 2005 – Nagroda im. Stanisława Ignacego Witkiewicza[13]
  • 2007 – austriacka nagroda Nestroy Preise w kategorii „najlepsza reżyseria” za spektakl Medea. Projekt
  • 2009 – nagroda główna za reżyserię spektaklu Między nami dobrze jest na IX Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu
  • 1999 i 2009 – Nagroda im. Konrada Swinarskiego przyznawana przez czasopismo „Teatr[14]
  • 2010 – Nagroda Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za szczególne osiągnięcia artystyczne
  • 2010 – nagroda za reżyserię spektaklu T.E.O.R.E.M.A.T. w Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej
  • 2011 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[15]
  • 2013 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[16]
  • 2014 – nagroda za całokształt twórczości na 19. Istanbul Theatre Festival
  • 2015 – główna nagroda konkursowa Jantar 2015 im. Stanisława Różewicza za reżyserię filmu Między nami dobrze jest na XXXIV Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nauczyciele akademiccy [online], krakow.ast.krakow.pl [dostęp 2020-11-29] (pol.).
  2. Anna Podlaska, Grzegorz Jarzyna odchodzi z Teatru Rozmaitości. Aktorzy tylko na to czekali [online], Newsweek, 5 lipca 2022 [dostęp 2024-10-22] (pol.).
  3. Protest aktorów TR Warszawa przeciwko dyrekcji. "My się wykrwawimy!" [online], TOK FM, 22 czerwca 2022 [dostęp 2024-10-22] (pol.).
  4. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2024-10-22].
  5. Kryzys w TR Warszawa. Grzegorz Jarzyna zapowiada odejście. "Zależy mi, żeby nie było więcej wstrząsów" [online], TVN Warszawa, 4 lipca 2022 [dostęp 2024-10-22] (pol.).
  6. "Szkodliwe i niekompetentne prowadzenie". Zespół aktorski TR Warszawa protestuje przeciwko dyrekcji [online], gazetapl, 20 czerwca 2022 [dostęp 2024-10-22] (pol.).
  7. Dawid Karpiuk, Jarzyna o oskarżeniach zespołu TR Warszawa: Mnie się serce kraje, że niektóre osoby odeszły przez złą atmosferę [online], Newsweek, 4 lipca 2022 [dostęp 2024-10-22] (pol.).
  8. 2007: Macbeth [online], TRWarszawa [dostęp 2020-09-12] (pol.).
  9. Między nami dobrze jest [online], TRWarszawa [dostęp 2020-09-12] (pol.).
  10. Męczennicy [online], TRWarszawa [dostęp 2020-09-12] (pol.).
  11. Inni ludzie [online], TRWarszawa [dostęp 2020-09-12] (pol.).
  12. 2020: Burza [online], TRWarszawa [dostęp 2020-09-12] (pol.).
  13. Grzegorz Jarzyna, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2015-03-14].
  14. Nagroda im. Konrada Swinarskiego. Miesięcznik „Teatr”. [dostęp 2022-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-06)].
  15. Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-10]. (pol.).
  16. Odznaczenia z okazji Święta Wolności. prezydent.pl, 2013-06-04. [dostęp 2013-06-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]