Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Giovanni Battista Pergolesi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giovanni Battista Pergolesi
Ilustracja
Imię i nazwisko

Giovanni Battista Draghi

Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1710
Jesi

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

16 marca 1736
Pozzuoli

Przyczyna śmierci

gruźlica

Instrumenty

skrzypce, organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, organista, skrzypek

Multimedia w Wikimedia Commons
Tablica na miejscu urodzenia kompozytora
Okładka opery "La Serva Padrona"
Okładka opery "Il prigionier superbo"
Okładka opery "Salustia"
Autograf dzieła "Stabat Mater"
Pomnik Pergolesiego w Jesi

Giovanni Battista Pergolesi, właściwie Giovanni Battista Draghi (ur. 4 stycznia 1710 w Jesi, zm. 16 marca 1736 w Pozzuoli) – włoski kompozytor, skrzypek i organista epoki baroku[1][2][3][4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Jesi w regionie Ankony. Jego rodzicami byli Francesco Andrea Draghi i Anna Vittoria Giorgi[5]. Miał dwóch braci i siostrę, ale wszyscy oni zmarli w dzieciństwie[5]. Przyszły kompozytor cierpiał z powodu deformacji lewej nogi, prawdopodobnie wskutek przebycia polio[5]. Pierwsze wykształcenie muzyczne odebrał w Jesi (organy, skrzypce). Następnie dzięki mecenatowi margrabiego Carla Marii Pianettiego[6] został wysłany do konserwatorium w Neapolu, gdzie później powstała większość jego kompozycji. Jednym z jego tamtejszych nauczycieli był kompozytor Francesco Durante[6]. Zalicza się go do grona twórców opery komicznej. Dziełem, które zapewniło mu znaczącą popularność i przyczyniło się do rozwoju włoskiej opery buffa, było intermezzo La serva padrona (Służąca panią), które wystawiono w Neapolu w 1733 roku[1]. Przypominało operę seria, ale akcja była w nim ważniejsza od popisu wokalnego. Kiedy wystawiono ją w Paryżu w 1752 roku, rozpętała „wojnę buffonistów z antybuffonistami”[7][2], czyli zwolenników Pergolesiego i Jean-Philippe Rameau[8].

W 1736 roku, kiedy zaczął podupadać na zdrowiu Pergolesi osiadł w klasztorze w Pozzuoli[3]. Tam skomponował Salve Regina c-moll oraz inne dzieło, które przyniosło mu trwałą sławę – Stabat Mater[2][9].
Zmarł na gruźlicę w wieku zaledwie 26 lat. Został pochowany w katedrze w Pozzuoli[2].

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Opery seria

[edytuj | edytuj kod]
  • Salustia (Morelli według Zeno Alessandro Severo), Neapol, 1732
  • Dumny więzień (Il prigioniero superbo), prapremiera: Neapol, Teatro San Bartolomeo, 28 sierpnia 1733
  • Hadrian w Syrii (Adriano in Siria, libretto: (Metastasio), prapremiera: Neapol, Teatro San Bartolomeo, 25 października 1734
  • Olimpiada (L'Olimpiade, libretto: (Metastasio), prapremiera: Rzym, Teatro di Sordinona, 8 lub 15 stycznia 1735

Opery buffa

[edytuj | edytuj kod]
  • Braciszek zakochany (Lo frate 'nnamorato, libretto: Gennarantonio Federico), prapremiera: Neapol, Teatro dei Fiorentini, 23 września 1732 (wersja zrewidowana 1734)
  • Flaminio (Il Flaminio, libretto: Gennarantonio Federico), Neapol, Teatro Nuovo, jesień 1735

Intermezza

[edytuj | edytuj kod]
  • Służąca panią (La serva padrona, libretto: Gennarantonio Federico), prapremiera: razem z operą Il prigioniero superbo, Teatro San Bartolomeo, 28 sierpnia 1733
  • La contadina astuta (Mariani), wykonane razem z operą Adriano in Siria, 1734 (wyk. jako Livietta e Tracollo Rzym, 1734; wyk. jako Il ladio finto pazzo, Mediolan, 1739; wyk. jako Il finto pazzo, Wenecja, 1741; wyk. jako Amor fa l'uomo cieco, o La sorte degli amanti, Wenecja, 1742; wyk. jako Il Tracollo, Wenecja, 1744, wyk. jako Livietta, Wenecja, 1746; wyk. jako La finta Polacca, Rzym, 1748)

Serenaty

[edytuj | edytuj kod]
  • Il tempo felice (Macri), Torremaggiore, 1735 - muzyka zaginęła

Muzyka religijna

[edytuj | edytuj kod]
  • Confitebor - psalm, Neapol, 1732
  • Deus in adjutorium, Neapol, 1732
  • Dixit Dominus D-dur - psalm, Neapol, 1732
  • In coelestibus regnis A-dur - antyfona
  • In hac die quam decora - motet
  • Laudate pueri dominum - psalm
  • Salve regina a-moll - antyfona
  • Salve regina c-moll - antyfona, 1736
  • Stabat Mater f-moll - sekwencja, 1736 – ukończone na kilka dni przed śmiercią w Pozzuoli

Oprócz powyższych gatunków Pergolesi tworzył również sonaty, oratoria, psalmy, kantaty, motety i msze.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Pergolesi Giovanni Battista, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-10-01].
  2. ↑ a b c d Giovanni Battista Pergolesi, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-10-01] (ang.).
  3. ↑ a b Giovanni Battista Pergolesi (1710-36). musicacademyonline.com. [dostęp 2017-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-15)]. (ang.).
  4. ↑ Pergolesi, Giovanni Battista. treccani.it. [dostęp 2017-10-01]. (wł.).
  5. ↑ a b c Giovanni Pergolesi. giovannipergolesi.weebly.com. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  6. ↑ a b Giovanni Battista Pergolesi. encyclopedia.com. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  7. ↑ buffoniści i antybuffoniści, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-10-01].
  8. ↑ D. Gwizdalanka, Historia muzyki 2, Kraków 2006, s. 104.
  9. ↑ Stabat Mater - Giovanni Battista Pergolesi. ninateka.pl. [dostęp 2017-10-01]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 682. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  • The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. P. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Giovanni_Battista_Pergolesi&oldid=74720907”