Garnizon Poznań
Garnizon Poznań – garnizon wojskowy w Polsce zlokalizowany w Poznaniu; kompleksy koszarowe, obiekty wojskowe, place ćwiczeń i stacjonujące w nim jednostki wojskowe w różnym przedziale czasowym.
Koszary na Golęcinie/ Sołaczu
[edytuj | edytuj kod]Do 1918 w kompleksie stacjonował niemiecki 5 pułk artylerii pieszej[1]
W okresie II Rzeczypospolitej stacjonowały tu następujące jednostki wojskowe[2]:
- 7 pułk artylerii ciężkiej (1921–1939)
- 7 dywizjon artylerii konnej (1919–1939)
- 7 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (1924–1939)
Stan koszar był dobrze oceniany przez inspekcje wojskowe. Podczas przeprowadzonej w 1938 kontroli stan infrastruktury został oceniony na bardzo dobrze. Także warunki mieszkalne w koszarach były dobre. Drewniane podłogi, piece i grube mury gwarantowały odpowiednie temperaturę w pomieszczeniach tak latem, jak i zimą. W oddzielnych budynkach znajdowały się mieszkania dla oficerów i podoficerów. Liniami podziału koszar pomiędzy poszczególnymi oddziałami były druciane siatki[3].
Po 1945 w kompleksie koszarowym stacjonowały (stacjonują):
- Oficerska Szkoła Czołgów (1944-1945)
- Oficerska Szkoła Broni Pancernej (1945-1947)
- Oficerska Szkoła Broni Pancernej i Wojsk Samochodowych (1947-1948)
- Oficerska Szkoła Broni Pancernej (1948-1951)
- Oficerska Szkoła Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych (1951-1957)
- Oficerska Szkoła Wojsk Pancernych (1957-1967)
- Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych (1967-1993)
- Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych im. Hetmana Polnego Koronnego Stefana Czarnieckiego (1993-)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zarzycki 2008 ↓, s. 3.
- ↑ Zarzycki 2008 ↓, s. 8.
- ↑ Zarzycki 2008 ↓, s. 8–9.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Zarzycki: 7 pułk artylerii ciężkiej. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt nr 124. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 2008. ISBN 978-83-88773-15-0.