Galina Woskobojewa

Galina Woskobojewa

Państwo	Kazachstan
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1984 Moskwa
Wzrost	183 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2002
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Tomasz Iwański
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	42 (7 maja 2012)
Australian Open	3R (2009, 2012)
Roland Garros	2R (2008, 2009, 2013)
Wimbledon	2R (2012)
US Open	2R (2010, 2012, 2013)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF
Najwyżej w rankingu	26 (20 sierpnia 2012)
Australian Open	QF (2007)
Roland Garros	QF (2008, 2013)
Wimbledon	2R (2006, 2009, 2011, 2013)
US Open	3R (2006, 2011, 2013)
Multimedia w Wikimedia Commons

Galina Woskobojewa, ros. Галина Олеговна Воскобоева (ur. 18 grudnia 1984 w Moskwie) – kazachska tenisistka pochodzenia rosyjskiego. Obywatelstwo zmieniła w 2008 roku.

W 2001 roku Galina zdobyła pierwszy turniejowy tytuł ITF w grze podwójnej razem z Julianą Fedak, a miało to miejsce w Bukareszcie. Po uzyskaniu statusu profesjonalnego wystąpiła w pierwszych zawodowych kwalifikacjach do imprez w Moskwie, Bogocie i Casablance. Razem z Wierą Duszewiną zdobyła tytuł debla ITF w Sofii.

Również w 2003 triumfowała w turniejach ITF, w Cagnes-sur-Mer u boku Duszewiny, a w Hull w parze z Bułykiną. Po pokonaniu Anabel Mediny zdobyła trofeum ITF w grze pojedynczej w Mont de Marsan.

Zawodowy debiut w turnieju głównym odnotowała w 2004 roku w Hobarcie, ulegając Hiszpance Garrigues. Osiągnęła pierwszy deblowy półfinał w Vancouver, kilkarotnie dochodziła do drugiej rundy zawodowych turniejów. Rok 2005 to najlepszy w jej dotychczasowej karierze zawodniczej, trwającej wówczas trzy lata. Oprócz drugich rund w turniejach gry pojedynczej doszła do półfinału debla w Auckland (z Evie Dominiković) oraz do pierwszego zawodowego finału z Anastasiją Rodionową w Taszkencie. Osiągnęła najwyższe pozycje rankingowe, w tym pierwszą setkę klasyfikacji deblowej.

W wielkoszlemowym debiucie na Australian Open 2006 weszła do drugiej rundy, wygrywając z Emmanuelle Gagliardi. Wycofała się z kilku turniejów z powodu kontuzji, by powrócić w Warszawie i przegrać już pierwsze spotkanie. Podobnie zakończył się debiut na kortach Rolanda Garrosa. W czerwcu wygrała singlowy turniej ITF, drugi w karierze. W pierwszej rundzie w New Haven urwała seta pierwszej rakiecie świata, Amélie Mauresmo, mimo to przegrała. Na zakończenie sezonu w październiku została finalistką turnieju w Moskwie, razem z Ivetą Benešovą. Zdobyła też kolejny deblowy tytuł ITF.

Trenowana przez Alinę Żydkową, preferuje nawierzchnię twardą. Zachęcona do gry w tenisa przez mamę, Jelenę, która jest trenerką pływania, rozpoczęła uprawiać tę dyscyplinę w wieku sześciu lat. Na początku 2005 roku przerwała naukę w jednym z moskiewskich uniwersytetów.

Na początku 2010 doznała ciężkiej kontuzji, przez którą nie zagrała już do końca sezonu. Powróciła dopiero w styczniu 2011 roku, podczas turnieju ITF w Plantation. Po przejściu kwalifikacji, Woskobojewa była w stanie wygrać jeszcze jeden mecz w turnieju głównym, przeciwko Laurze Siegemund – numerze 2 z rozstawienia. Jej drugim turniejem w roku była kolejna impreza z cyklu ITF, tym razem w Lutz. Ponownie przeszła kwalifikacje, tracąc w nich zaledwie 5 gemów, po czym wygrała jeszcze jeden mecz w turnieju głównym – pokonała Austriaczkę Melanie Klaffner 6:0, 6:1. W drugiej rundzie uległa Jennifer Elie.

Na początku lutego 2011 wystartowała w kwalifikacjach do turnieju w Pattayi dzięki dzikiej kardzie. Klasyfikowana wówczas na 560. miejscu w rankingu Kazaszka pokonała w kwalifikacjach Sanię Mirzę oraz Lindsay Lee-Waters. W turnieju głównym najpierw pokonała Rominę Oprandi 4:6, 6:3, 7:5, a następnie zwyciężyła w meczu drugiej rundy 1:6, 7:5, 6:4 nad Mariją Kirilenko.

8 sierpnia 2011 zaliczyła swoją największą wygraną dotychczas w karierze, w Toronto, w turnieju Rogers Cup: po zakwalifikowaniu się do turnieju głównego w I rundzie pokonała półfinalistkę French Open 2011 i dziewiątą rakietę świata (w rankingu WTA) Marion Bartoli wynikiem 6:3, 6:3. W II rundzie pokonała rakietę numer 25 Flavię Pennettę wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W III rundzie pokonała rozstawioną z nr 5. finalistkę Wimbledonu 2011 w singlu, Mariję Szarapową wynikiem 6:3, 7:5, co stanowi jej nowy najlepszy wynik w karierze. W ćwierćfinale zmierzyła się z rozstawioną z nr 4. Wiktoryją Azaranka, przegrywając wynikiem 1:6, 2:6. We wrześniu, w Seulu, osiągnęła pierwszy w karierze finał imprezy głównego cyklu rozgrywkowego, w którym musiała uznać wyższość Marii José Martínez Sánchez i przegrała 6:7(0), 6:7(2).

W lutym 2013 zwyciężyła razem z Kristiną Mladenovic w rozgrywkach deblowych w Memphis. Pokonały tam w finale parę Sofia Arvidsson–Johanna Larsson wynikiem 7:6(5), 6:3.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	25 września 2011	Seul	Twarda	María José Martínez Sánchez	6:7(0), 6:7(2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	9 października 2005	Taszkent	Twarda	Anastasija Rodionowa	Maria Elena Camerin Émilie Loit	3:6, 0:6
Finalistka	2.	15 października 2006	Moskwa	Twarda (hala)	Iveta Benešová	Květa Peschke Francesca Schiavone	4:6, 7:6(4), 1:6
Finalistka	3.	6 stycznia 2007	Gold Coast	Twarda	Iveta Benešová	Dinara Safina Katarina Srebotnik	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	6 marca 2011	Kuala Lumpur	Twarda	Dinara Safina	Noppawan Lertcheewakarn Jessica Moore	7:5, 2:6, 10–5
Zwyciężczyni	2.	30 kwietnia 2011	Memphis	Ceglana	Alisa Klejbanowa	Eleni Daniilidu Michaëlla Krajicek	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	3.	21 maja 2011	Bruksela	Ceglana	Andrea Hlaváčková	Klaudia Jans Alicja Rosolska	3:6, 6:0, 10–5
Finalistka	4.	23 lipca 2011	Baku	Twarda	Monica Niculescu	Marija Korytcewa Tacciana Puczak	3:6, 6:2, 8–10
Finalistka	5.	25 września 2011	Seul	Twarda	Wiera Duszewina	Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová	6:7(5), 4:6
Finalistka	6.	22 października 2011	Moskwa	Twarda (hala)	Anastasija Rodionowa	Vania King Jarosława Szwiedowa	6:7(3), 3:6
Finalistka	7.	5 maja 2012	Estoril	Ceglana	Jarosława Szwiedowa	Chuang Chia-jung Zhang Shuai	6:4, 1:6, 9–11
Zwyciężczyni	4.	23 lutego 2013	Memphis	Twarda (hala)	Kristina Mladenovic	Sofia Arvidsson Johanna Larsson	7:6(5), 6:3
Finalistka	8.	21 września 2013	Kanton	Twarda	Vania King	Hsieh Su-wei Peng Shuai	3:6, 6:4, 10–12
Finalistka	9.	4 stycznia 2014	Brisbane	Twarda	Kristina Mladenovic	Ałła Kudriawcewa Anastasija Rodionowa	3:6, 1:6
Zwyciężczyni	5.	1 marca 2014	Acapulco	Twarda	Kristina Mladenovic	Petra Cetkovská Iveta Melzer	6:3, 2:6, 10–5
Finalistka	10.	26 lutego 2017	Budapeszt	Twarda (hala)	Arina Rodionowa	Hsieh Su-wei Oksana Kalasznikowa	3:6, 6:4, 4–10
Finalistka	11.	29 lipca 2018	Moskwa	Ceglana	Aleksandra Panowa	Anastasija Potapowa Wiera Zwonariowa	0:6, 3:6
Zwyciężczyni	6.	11 listopada 2018	Limoges	Twarda (hala)	Wieronika Kudiermietowa	Timea Bacsinszky Wiera Zwonariowa	7:5, 6:4
Finalistka	12.	14 kwietnia 2019	Lugano	Ceglana	Wieronika Kudiermietowa	Sorana Cîrstea Andreea Mitu	6:1, 2:6, 8–10
Finalistka	13.	28 lipca 2019	Jurmała	Ceglana	Jeļena Ostapenko	Sharon Fichman Nina Stojanović	6:2, 6:7(1), 6–10

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-07-07]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-07-07]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-07-07]  (ang.).