Cédric Sorhaindo

Cédric Sorhaindo

Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1984 La Trinité
Wzrost	192 cm
Pozycja	obrotowy
Informacje klubowe
Klub	FC Barcelona
Numer w klubie	10
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 2001–2004 Angers Noyant 2004–2009 Paris HB 2010 Toulouse Union HB od 2010 FC Barcelona
Kariera reprezentacyjna[a]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2005–  Francja 62 (108)
↑ Aktualne na: 17 sierpnia 2011.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie złoto Londyn 2012 piłka ręczna (turniej mężczyzn) srebro Rio de Janeiro 2016 piłka ręczna (turniej mężczyzn) Mistrzostwa świata złoto Chorwacja 2009 złoto Szwecja 2011 złoto Katar 2015 złoto Francja 2017 brąz Niemcy/Dania 2019 Mistrzostwa Europy złoto Austria 2010 złoto Dania 2014 brąz Chorwacja 2018
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Cédric Sorhaindo (ur. 7 czerwca 1984 roku w La Trinité), urodzony na Martynice francuski piłkarz ręczny, reprezentacji Francji. Występuje w klubie FC Barcelona. Gra na pozycji obrotowego.

Jest mistrzem i wicemistrzem olimpijskim. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie zdobył tytuł mistrza, pokonując w decydującym meczu reprezentację Szwecji 22:21^[1]. Na następnych igrzyskach w Rio de Janeiro ponieśli porażkę w finałowym spotkaniu z reprezentacją Danii 26:28^[2]. Został wyróżniony jako najlepszy obrotowy turnieju^[3].

W dorobku posiada również cztery złote medale mistrzostw świata. Na mistrzostwach świata w 2009 roku w Chorwacji pokonali w walce o złoto reprezentację Chorwacji 24:19^[4]. Dwa lata później na terenie Szwecji obronili tytuł mistrza świata. Tym razem pokonali w finale reprezentację Danii 37:35. Na mistrzostwach świata w 2013 roku w Hiszpanii odpadli w ćwierćfinale po porażce z Chorwatami 23:30^[5]. Już na następnych zawodach w Katarze wrócili na zwycięską ścieżkę. w decydującym o złotym medalu pojedynku pokonali reprezentację gospodarzy 25:22^[6]. W 2017 roku podczas mistrzostw świata w swojej ojczyźnie okazali się najlepsi, wygrywając w finale z reprezentacją Norwegii 33:26^[7]. Dwa lata później na mistrzostwach świata w Niemczech i Danii pokonali w meczu o trzecie miejsce reprezentację Niemiec 26:26, zdobywając brązowe medale.

Posiada też dwa złote i jeden brązowy medal Mistrzostwa Europy w piłce ręcznej mężczyzn. Podczas mistrzostw Europy w Norwegii zdobyli brązowy medal po zwycięstwie nad reprezentacją Hiszpanii 36:29. Na mistrzostwach Europy w 2010 roku w Austrii powtórzyli sukces sprzed czterech lat, wygrywając z Chorwatami 25:21. W 2012 roku podczas mistrzostw Europy w Serbii odnieśli klęskę, wygrywając w fazie grupowej zaledwie jeden mecz z reprezentacją Słowenii 28:26. Na następnych zawodach w Danii ponownie sięgnęli po złoto, pokonując w finale reprezentację gospodarzy 41:32^[8]. Podczas mistrzostw Europy rozegranych w Polsce w 2016 roku wygrali w meczu o piąte miejsce Duńczyków 29:26. W 2018 roku na mistrzostwach Europy w Chorwacji zdobyli brązowy medal po zwycięstwie nad Duńczykami 32:29.

Igrzyska olimpijskie:

• (Londyn 2012)
• (Rio de Janeiro 2016)

Mistrzostwa Świata:

• (Chorwacja 2009, Szwecja 2011, Katar 2015, Francja 2017)
• (Niemcy/Dania 2019)

Mistrzostwa Europy:

• (Austria 2010, Dania 2014)
• (Chorwacja 2018)

Liga Mistrzów:

• (2011, 2015)
• (2013)
• (2014)

IHF Super Globe:

• (2013, 2014, 2017, 2018)
• (2015)

Mistrzostwa Francji:

• (2005)

Puchar Francji:

• (2007)
• (2008)

Mistrzostwa Hiszpanii:

• (2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018)

Puchar Hiszpanii:

• (2014, 2015, 2016, 2017, 2018)
• (2012)

• Najlepszy obrotowy Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016

• Kawaler Legii Honorowej^[9]

• Profil zawodnika na stronie MKOL (ang.)
• Profil zawodnika na stronie EHF. eurohandball.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-03)]. (ang.)
• Profil zawodnika na stronie LNH (fr.)
• Profil zawodnika na stronie klubu FC Barcelona (fr.)