Brad Friedel

Brad Friedel

Pełne imię i nazwisko	Bradley Howard Friedel
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1971 Lakewood
Wzrost	193 cm[1]
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1990–1992 UCLA
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1995 Brøndby 10 (0) 1995–1996 Galatasaray SK 30 (0) 1996–1997 Columbus Crew 45 (0) 1997–2000 Liverpool 25 (0) 2000–2008 Blackburn Rovers 261 (1) 2008–2011 Aston Villa 114 (0) 2011–2015 Tottenham 50 (0) W sumie: 535 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992–2000 reprezentacja olimpijska 9 (0) 1992–2005  Stany Zjednoczone 82 (0) W sumie: 91 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2016–2017 Stany Zjednoczone U-19 2017–2019 New England Revolution
↑ Aktualne na: 10 listopada 2013. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji brąz Meksyk 1999
Multimedia w Wikimedia Commons

Bradley Howard „Brad” Friedel (ur. 18 maja 1971 w Lakewood^[2]) – były amerykański piłkarz występujący na pozycji bramkarza. Były reprezentant kraju.

Urodził się 18 maja 1971 w Lakewood^[2][3] jako syn Susan^[4].

Uczęszczał do Bay High School, gdzie grał w koszykówkę, piłkę nożną i tenisa. W 1989 został wybrany najlepszym sportowcem swojej szkoły^[5].

Friedel studiował na University of California (UCLA), gdzie w latach 1990–1994 grał w szkolnym zespole piłkarskim. W 1990 wraz ze swoją drużyną zdobył mistrzostwo National Collegiate Athletic Association. W UCLA rozegrał 61 spotkań. W 1992 otrzymał Hermann Trophy – nagrodę przyznawaną najlepszemu zawodnikowi rozgrywek collegowych^[5][6].

W grudniu 1992 pojechał na testy do Nottingham Forest porzucając tym samym studia. Otrzymał propozycję transferu do tego zespołu. Kwota transferu miała wynieść 300 tysięcy funtów, a Friedel miał otrzymać połowę tej kwoty. Po miesiąciu nie dostał jednak pozwolenia na pracę i powrócił do Stanów Zjednoczonych^[4].

W 1994 Friedel miał trafić za 600 tysięcy funtów do Newcastle United, jednak ponownie nie otrzymał pozwolenia na pracę. Newcastle złożyło odwołanie od tej decyzji, ale nie zostało ono rozpatrzone pozytywnie^[4][7].

W 1995 rozpoczął występy w Brøndby IF^[3][8]. W lecie zaoferowano mu kontrakt z Sunderlandem, ale Friedel nie otrzymał pozwolenia na pracę^[4]. Po 10 występach dla Brøndby, we wrześniu 1995 przeszedł do Galatasaray SK, gdzie grał przez 10 miesięcy.

Po występach w Turcji powrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął występy w Columbus Crew. Rok później otrzymał tytuł MLS Goalkeeper of the Year przyznawany najlepszemu bramkarzowi ligi Major League Soccer^[8]. W ciągu dwóch sezonów w tym zespole rozegrał 38 meczów^[5].

19 grudnia 1997 trafił do Liverpoolu za milion funtów mimo problemów z otrzymaniem pozwolenia na pracę^[8]. W klubie tym zadebiutował 28 lutego następnego roku w meczu z Aston Villą. Przez większość sezonu 1997/1998 był podstawowym bramkarzem zespołu. Pomógł Liverpoolowi w awansie do Pucharu UEFA. Sezon 1998/1999 również rozpoczął jako podstawowy zawodnik, ale później stracił miejsce w składzie^[3].

3 listopada 2000 na zasadzie wolnego transferu przeszedł do Blackburn Rovers^[9][10].

W zespole tym zadebiutował 18 listopada 2000 w wygranym 1:0 meczu ligowym z Wolverhampton Wanderers^[11]. W pierwszym sezonie rozegrał 45 meczów, w tym 36 w lidze^[12]. W kwietniu 2003 został wybrany do najlepszej jedenastki Premier League sezonu 2002/2003 według PFA^[13]. W ciągu kolejnych lat nie stracił miejsca w podstawowym składzie Blackburn Rovers i w zespole tym rozegrał do 2008 roku 287 ligowych meczów^[9].

26 lipca 2008 podpisał trzyletni kontrakt z Aston Villą. Kwota transferu nie została ujawniona, ale media spekulowały, że mogła ona wynieść od 2 do 2,5 miliona funtów^[14][15].

W klubie tym zadebiutował 14 sierpnia w wygranym 4:1 wyjazdowym meczu Pucharu UEFA z Hafnarfjarðar. 17 sierpnia w wygranym 4:2 spotkaniu Premier League z Manchesterem City po raz pierwszy zagrał dla Aston Villi w meczu ligowym^[16].

W czerwcu 2011 podpisał dwuletni kontrakt z Tottenhamem^[17]. Pod koniec sezonu 2014/15 Friedel zakończył karierę.

Friedel zagrał we wszystkich meczach eliminacyjnych do Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992^[5], a w turnieju głównym również wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach^[18]. Stany Zjednoczone zajęły trzecie miejsce w grupie i odpadły z turnieju^[19].

W dorosłej reprezentacji zadebiutował 3 września 1992 w meczu z Kanadą^[8].

W 1994 został powołany na mistrzostwa świata w Stanach Zjednoczonych, gdzie był rezerwowym dla Tony'ego Meola'i^[6] i nie zagrał w żadnym z czterech spotkań reprezentacji. Stany Zjednoczone zakończyły turniej po porażce 0:1 z Brazylią w 1/8 finału^[20].

Friedel znalazł się także w składzie na mistrzostwa świata w 1998. Był tam rezerwowym dla Kaseya Kellera^[6], ale zagrał w ostatnim meczu grupowym z Jugosławią (przegrana 0:1). Stany Zjednoczone zajęły ostatnie, czwarte miejsce w grupie F i nie awansowały do fazy pucharowej^[21].

7 lutego 2005 zakończył karierę reprezentacyjną^[22]. W reprezentacji narodowej wystąpił 82 razy.

Friedel jest żonaty z Tracy, z którą ma córkę Isabellę^[23].

• Brad Friedel w bazie Soccerbase (ang.)
• Brad Friedel w bazie National Football Teams (ang.)