Bracia Lumière

Bracia Lumière:
Auguste Marie Louis
Louis Jean
Data i miejsce urodzenia	Auguste Marie Louis:; 19 października 1862; Louis Jean:; 5 października 1864 ; Besançon, Francja
Data i miejsce śmierci	Auguste: 10 kwietnia 1954; Louis: 6 czerwca 1948 ; Lyon, Francja (Auguste), Bandol, Francja (Louis)
Narodowość	francuska
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bracia Lumière, Auguste Marie Louis (ur. 19 października 1862 w Besançon, zm. 10 kwietnia 1954 w Lyonie) i Louis Jean (ur. 5 października 1864 w Besançon, zm. 6 czerwca 1948 w Bandol) – francuscy wynalazcy, pionierzy kinematografii.

Życiorys

Ich ojcem był fotograf i malarz Claude-Antoine Lumière (1840–1911), matką – Jeanne-Josephine Costille. Auguste i Louis byli najstarszymi z rodzeństwa, mieli trzy młodsze siostry (Jeanne, Juliette i France) oraz młodszego brata (Edouarda)^[1].

Edukację pobierali w liceum technicznym La Martinière w Lyonie. Auguste zdał maturę w 1879, Louis – w 1880. Obaj bracia mieli podjąć dalsze kształcenie na politechnice (co było życzeniem ich ojca), jednak ostatecznie do tego nie doszło; powodem mogły być ich kłopoty zdrowotne, niechęć matki (która podobno obawiała się, że takie studia zniszczą ich kreatywność) lub brak czasu; zamiast tego bracia podjęli pracę w studiu fotograficznym ojca, w którym pracowali nad udoskonaleniem technik fotograficznych^[2]. W 1881 roku Louis opracował tam nową technikę suchych płyt fotograficznych. Płytki te, nazywane Etiquettes bleues („Niebieskimi etykietami”), zyskały znaczną popularność i sprzedawały się dobrze. Claude-Antoine Lumière zakupił nieczynną fabrykę kapeluszy, w której otworzył fabrykę wynalezionych przez syna płyt. Z czasem firmą zaczęli zarządzać Auguste i Louis. Osiągała ona znaczne zyski, zwiększając stopniowo w kolejnych latach zatrudnienie i obszar działalności (m.in. zajęła się też produkcją papieru fotograficznego) i sprzedając produkty również za granicą^[3].

W 1883 roku troje spośród rodzeństwa Lumière zawarło małżeństwa z trójką potomków zaprzyjaźnionego z Claude-Antoine Lumière’em Alphonse’a Wincklera; Juliette wyszła za Jules’a Wincklera, Louis ożenił się z Rose Winckler, a Auguste z jej siostrą Marguerite^[4]. Po ślubie Louis i Auguste zajęli dwa przedzielone korytarzem mieszkania w domu mieszczącym się naprzeciwko zarządzanej przez nich fabryki^[5].

Wynalezienie kinematografu

Nie wiadomo, co dokładnie zainspirowało braci do zajęcia się kinematografią. Według jednej z wersji impulsu dostarczył im ich ojciec, który w 1894 roku zobaczył w Paryżu kinetoskop Thomasa Edisona i był pod tak wielkim jego wrażeniem, że powiedział Louisowi Oto, czym powinieneś się zająć^[6]^[4]. Bracia Lumière kupili poprzez pośrednika aparat Edisona i rozpoczęli jego badanie. Doszli do wniosku, że wymaga on szeregu ulepszeń, m.in. powinien być lżejszy (ważył ok. 500 kg^[7]), oferować ostrzejszy obraz i możliwość oglądania gotowego filmu większej liczbie odbiorców naraz (obrazy Edisona mógł oglądać w danym momencie tylko jeden widz)^[4].

Początkowo nad wynalazkiem pracował Auguste, z czasem zastąpił go Louis, który opracował rozwiązanie podczas jednej z bezsennych nocy^[7]. Podstawowym problemem aparatu Edisona był brak ostrości filmu, który wynikał z tego, że klatki przesuwały się zbyt szybko. Louis oparł rozwiązanie tego problemu o mechanizm znany z maszyny do szycia – o stopkę, która przytrzymując materiał na miejscu, zapobiegała jego przesuwaniu podczas szycia. Podobny mechanizm zastosowany w kinematografie pozwalałby przesuwać taśmę filmową poprzez serię szarpnięć – dzięki temu zatrzymywałaby się ona na krótko, co pozwoliłoby na pełne oświetlenie obrazu i jego dokładne zarejestrowanie przez widza; uzyskany film byłby wyraźniejszy, a jednocześnie tworzyłoby się wrażenie ruchu^[8]^[9]. Ponadto kinematograf braci Lumière był znacznie lżejszy od półtonowego aparatu Edisona – ważył zaledwie ok. 4 kilogramów, m.in. dzięki temu, że nie wymagał ciężkich baterii, ponieważ był napędzany korbką. Dodatkowo był mniej kosztowny w eksploatacji dzięki mniejszemu zużyciu taśmy filmowej niż konkurencyjny aparat (16 klatek na sekundę, a więc o 32 klatki na sekundę mniej niż urządzenie Edisona)^[10].

W 1895 bracia skonstruowali i opatentowali kinematograf i 28 grudnia w Salonie Indyjskim przy bulwarze Kapucynów w Paryżu zorganizowali swoją pierwszą publiczną projekcję filmu (nosił on tytuł Wyjście robotników z fabryki), obejrzało go 35 osób. Pierwsze filmy braci Lumière były migawkami z życia. Pierwszą fabułę zawarli w obrazie pt. Polewacz polany. W 1899 opracowali zasadę tzw. fotoramy (fotografii panoramicznej). W 1907 rozpoczęli w swej wytwórni w Lyonie produkcję szklanych płyt do fotografii barwnej metodą autochromową. Louis opracował w 1935 metodę anaglifową filmu (film trójwymiarowy). Auguste poświęcił się z czasem badaniom w dziedzinie chemii fizjologicznej.

Zobacz też

Przypisy

↑ Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 34. ISBN 978-1-881508-78-6.
↑ Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 84. ISBN 978-83-242-1297-2.
↑ Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 86. ISBN 978-83-242-1297-2.
↑ ^a ^b ^c Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 35. ISBN 978-1-881508-78-6.
↑ Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 82. ISBN 978-83-242-1297-2.
↑ Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 87. ISBN 978-83-242-1297-2.
↑ ^a ^b Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 89. ISBN 978-83-242-1297-2.
↑ Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 88. ISBN 978-83-242-1297-2.
↑ Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 36. ISBN 978-1-881508-78-6.
↑ Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 37. ISBN 978-1-881508-78-6.

[mp.34-1] Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 34. ISBN 978-1-881508-78-6.

[kn.84-2] Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 84. ISBN 978-83-242-1297-2.

[kn.86-3] Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 86. ISBN 978-83-242-1297-2.

[mp.35-4] Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 35. ISBN 978-1-881508-78-6.

[kn.82-5] Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 82. ISBN 978-83-242-1297-2.

[kn.87-6] Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 87. ISBN 978-83-242-1297-2.

[kn.89-7] Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 89. ISBN 978-83-242-1297-2.

[kn.88-8] Tadeusz Lubelski Lumière i Mélies: fotograf i iluzjonista inicjują kinematograf. W: Kino nieme. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2010, s. 88. ISBN 978-83-242-1297-2.

[mp.36-9] Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 36. ISBN 978-1-881508-78-6.

[mp.37-10] Gina DeAngelis: Motion Pictures: Making Cinema Magic (Innovators, 11). Oliver Press, 2004, s. 37. ISBN 978-1-881508-78-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]