Bastarnowie

Bastarnowie zwani też Peucynami (łac. Bastarnae, Peucini) – prawdopodobnie lud celtycki według informacji zawartych w dziełach Diodora, Polibiusza i Tytusa Liwiusza, lub germański, jak pisał o nich Tacyt. O Bastarnach autorzy antyczni wspominają już w III wieku p.n.e.

Według najnowszych badań ich pierwotne siedziby znajdowały się na Jutlandii, skąd migrowali w kierunku południowo-wschodnim przez obecne Kujawy^[1], Mazowsze, Podlasie i ok. 230 p.n.e. osiedlili się na terenach dzisiejszej Mołdawii między Prutem a Dniestrem. W I i II w. n.e. walczyli z Cesarstwem Rzymskim (m.in. w bitwie nad Cibricą). W III w. zostali przesiedleni do Tracji.

Pod koniec IV w. prowadził z nimi zwycięskie walki wódz rzymski Flavius Stilicho^[2].

Przypisy

↑ Wandalowie: strażnicy bursztynowego szlaku, pod red. Jacka Andrzejowskiego, Andrzeja Kokowskiego i Christiana Leibera, Lublin, 2004, s. 42
↑ JerzyJ. Strzelczyk JerzyJ., Wandalowie i ich afrykańskie państwo, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2005, s. 81, ISBN 83-06-02964-X, OCLC 69464325 .

[1] Wandalowie: strażnicy bursztynowego szlaku, pod red. Jacka Andrzejowskiego, Andrzeja Kokowskiego i Christiana Leibera, Lublin, 2004, s. 42

[2] JerzyJ. Strzelczyk JerzyJ., Wandalowie i ich afrykańskie państwo, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2005, s. 81, ISBN 83-06-02964-X, OCLC 69464325 .

[1]

[2]