Bogusław Fiedor

Bogusław Fiedor

Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1946 Wrocław
profesor nauk ekonomicznych
Specjalność: ekonomia środowiska, historia myśli ekonomicznej, mikroekonomia
Alma Mater	Wyższa Szkoła Ekonomiczna we Wrocławiu
Doktorat	1975
Habilitacja	1986
Profesura	29 lipca 1991
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bogusław Fiedor (ur. 26 czerwca 1946 we Wrocławiu^[1][2]) – polski ekonomista, specjalizujący się w ekonomii środowiska, historii myśli ekonomicznej oraz mikroekonomii; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Ekonomicznym we Wrocławiu oraz w latach 2005–2012 rektor tejże uczelni^[3], Zastępca Przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk^[4].

Urodził się w 1946 roku we Wrocławiu, gdzie zamieszkała jego rodzina po zakończeniu II wojny światowej. Z miastem tym związał całe swoje życie osobiste i zawodowe. Ukończył tu kolejno szkołę podstawową oraz średnią, po czym podjął studia ekonomiczne w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny), uzyskując tam tytuł magistra. Bezpośrednio potem został pracownikiem naukowym uczelni, zatrudniając się na stanowisku asystenta, a następnie adiunkta, profesora nadzwyczajnego i wreszcie profesora zwyczajnego^[2].

Stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych uzyskał w 1975 roku na swojej macierzystej uczelni. Tam też otrzymał następny stopień naukowy – doktora habilitowanego w 1986 roku^[2]. W 1991 roku prezydent Polski Lech Wałęsa nadał mu tytuł profesora nauk ekonomicznych^[3].

Pełnił wiele bardzo istotnych funkcji organizacyjnych na wrocławskiej uczelni ekonomicznej. W 1991 roku został dyrektorem Instytutu Ekonomii, a pięć lat później także kierownikiem Katedry Ekonomii Ekologicznej na tymże instytucie. Od 1993 roku regularnie zasiada w Komisji Zagranicznej Senatu uczelnianego. W latach 2005–2012 piastował stanowisko rektora. Za jego kadencji Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego została przekształcona w Uniwersytet Ekonomiczny. Od 2012 do 2016 roku sprawował urząd prorektora do spraw współpracy z zagranicą^[2]. Przez pewien czas wykładał także na prywatnych uczelniach: Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu oraz Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu^[3].

Jest członkiem licznych towarzystw naukowych w kraju, w tym m.in.: Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Akademii Nauk oraz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. W latach 2010–2012 był przewodniczącym Konferencji Rektorów Uczelni Wrocławia, Opola, Częstochowy i Zielonej Góry, a także przewodniczącym Komisji Ekonomicznej Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP)^[2]. W latach 2011–2015 członek prezydium Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk^[5].

Prowadzi badania w zakresie, m.in. klasyfikacji teorii ekonomicznych, klasyfikacji teorii i modeli wzrostu gospodarczego, polityki ekologicznej, harmonizacji polskiego prawa, regulacji oraz standardów i instytucji w ochronie środowiska. Jak dotychczas wypromował 12 doktorów^[2]. Jest autorem około 360 publikacji naukowych, w tym (jako autor bądź współautor w istotnej części) 22 książek i monografii. Do najważniejszych z nich należą^[6]:

• Teoria innowacji: krytyczna analiza współczesnych koncepcji niemarksistowskich, Warszawa 1979.
• Przyczynek do ekonomicznej teorii zanieczyszczenia i ochrony środowiska, Wrocław 1990.
• Kierunki rozwoju współczesnej ekonomii, Wrocław 1991; współautor.
• Samorząd terytorialny a ochrona środowiska: aspekty ekonomiczne, organizacyjne i finansowe, Wrocław 1992.
• Ekologiczne uwarunkowania wzrostu gospodarczego w ujęciu współczesnej teorii ekonomii, Białystok-Kraków 1993, współautor.
• Polityka ekologiczna w gospodarce rynkowej, Wrocław 1999.
• Podstawy ekonomii środowiska i zasobów naturalnych, Warszawa 2002.
• Wkład transformacji do teorii ekonomii, Warszawa 2006.
• Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna INVEST-PARK: bilans pierwszej dekady, wpływ na region i perspektywy rozwoju, Wrocław 2007.
• Ekonomiczno-ekologiczne aspekty ochrony środowiska w gospodarce wodno-ściekowej, Wrocław 2010.

Do najważniejszych odznaczeń i nagród uzyskanych przez Bogusława Fiedora należą^[2]:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Srebrna Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej
• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej – pięciokrotnie (1977, 1981, 1993, 2001, 2003)

• Biografia Bogusława Fiedora na stronie UE we Wrocławiu
• Prof. dr hab. Bogusław Fiedor, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-06-20] .